“Weet je wat ik niet snap, mam?

Als een land mensen dood maakt, waarom doen de andere landen dan niets”?

Je zal maar kind zijn en verwachten dat je ouders daar een antwoord op hebben.

Ik vond zelf dat ik niet zo heel erg ver kwam met mijn antwoord.

Ik probeerde nog iets uit te leggen over hoe de andere landen er tegen aan konden kijken en dat ze het daar onderling niet over eens waren. Dat ze het ook niet allemaal eens zijn over wiens schuld het nu is (“weet je meestal doen ze alle twee wel iets fout, maar slaat de ene veel gemener terug dan de andere”), dat ze bang zijn om partij te kiezen, dat het voor sommigen beter was om even af te wachten en daarna pas foei te zeggen.

Hoe meer ik uitlegde, hoe minder ik het zelf begreep.

Ondertussen verhalen in de krant over hoe erbarmelijk de vlucht Libanon uit was.

’t lijkt me verschrikkelijk, maar ondertussen zitten er in Libanon en Israel mensen in gevaar en te wachten tot het diplomatieke getouwtrek is afgelopen en die niet weten of ze tegen die tijd nog leven.

De mensen die dat principe aan kinderen moeten gaan uitleggen, hebben nog heel wat meer werk aan de winkel.