Jaren zag ik hem op school.

’s Ochtends koffie halen voor eerst de juf en daarna de meester.

Grote open ogen die vol vertrouwen en vol goedigheid de wereld in kijken.

Altijd vrolijk.

Eeen verschijnsel, een gewoonte, maar elke keer weer getroffen worden door de volstrekt open blik van deze jongen.

Zo zie je ze niet vaak. Te goed bijna voor wat er nog komen gaat.

Deze zomer nam hij afscheid van school.

Op naar het voortgezet onderwijs.

De moederharten zien zijn blik, zien de middelbare school en zien hem dat nog niet onmiddelijk zonder kleerscheuren doen.

Onze harten heeft hij allang gestolen en wij gunnen hem een nieuwe plek op zijn nieuwe school.

Maar die ogen en al die pubers die hem helemaal niet kennen, die krachten zullen gaan meten.

Vanmiddag zag ik hem op een pleintje.

Nee hij was nog niet begonnen.

Ja, hij had er erg veel zin in

Ja, maar natuurlijk zou hij er iets moois van gaan maken.

Elke keer dat ik ’s ochtends een andere koffie zie halen voor de meester, ga ik even voor hem duimen.