Duizend dingen doekje
Het woord “duizend dingen doekje” speelde de hele dag door mijn hoofd:
Nog net geen 1000 maar wel veel dingen te regelen na een dag afwezigheid van gisteren
1000 dingen in mijn hoofd.
Voel me vandaag ook zoals een duizend dingen doekje er uit ziet maar dat komt door een opkomend griepgevoel dat ik met tussen de oren management (ah nee joh, geen tijd, nu niet) vooralsnog effectief van huis stuur
Een woensdag half vrij, half werk,half kindzorg, toch weer een vergadering, het lijsttrekkersdebat missen waar ik potverdorie bij had kunnen zijn als ik niet om vijf uur een vergadering en om 20.15 een tien minuten gesprek op school had gehad, daarna de hele avond TV kijken met stemwijzer, dit was het nieuws en Pauw en Witteman:
Ik kies voor Raoul Heertje, oh nee dat kan niet, maar hij had wel veel kennis van zaken, humor en prachtige aanvallen.
Tip voor de volgende verkiezingen: geen spindoctors meer maar cabaretiers modelleren, zij brengen het er soms aanmerkelijk beter vanaf dan veel lijsttrekkers, hetgeen me gezien mijn favoriete stuk King Lear waarin de Nar de wijze Koning wordt, minder zou moeten verbazen dan het me doet.
Als politici nu grapjes lijken te maken worden ze soms wel erg pijnlijk: Verdonk maakt zich zorgen over het uitvallen van de TV tijdens Baantjer als haar TV op windenergie zou draaien maar stuurt vrijmoedig homo’s terug naar Irak zonder dat zelfs ook maar haar haar make up daar onder lijkt te lijden.
Ik zou niet op haar stemmen bij de cabaretestafette, alhoewel als dat er voor zou zorgen dat ze een professie uit zou gaan oefenen waarin ze minder schade aanricht, zou ik voor
2 REACTIES
Raoul Heertje had een sterke opmerking: “ik ben niet debiel als kiezer”. Dat hoop ik van me zelf ook. Maar het politieke debat is weg. 45% van de kiezers schijnt te zweven en heeft geen idee waar een partij voor staat. En de politici doen om het hardst leuk op tv. Daar geeft Heertje ook fijn een podium voor, al legde hij genadeloos bloot dat Rutte vroeg op de avond niet grappig kan zijn. Maar nu moest ik een keer lachen om een grap van Mat Herben. Dat was nieuw, lachen om Mat kon ik al wel maar toch ga ik niet zweven. Ik word echt heel ouderwets, een debat zijn mevrouwen en meneren achter een katheder die hun mening geven. En dan denk ik daar het mijne van. Niet met VVD banieren in beeld, niet met die tomaten, gewoon woorden. Inhoud. Want in woordgrappen verliezen de politici het altijd van cabarettiers. Die schrijven en schaven uren aan een grap. Politici denken ineens dat ook te kunnen. Balkenende met Ali B., Balkenende op zijn bek op een skateboard en nog even en hij vind zichzelf een man die weet wat er leeft op straat. Ga een discussie aan met een politieke tegenstander in plaats van al dat op de persoon spelen. Dat doen de beroepsgrappenmakers wel. Behalve Vincent Bijlo, die wil in de politiek. Ik zou daar heel leuk iets over kunnen zeggen van “in het land van” maar dat is flauw. Ik ga gewoon stemmen en kijk pas 23 november weer iets anders dan sport.
Geef mij die koning!
Ik vond Raoul Heertje ook heel goed en veel authentieker dan lijstrekkers nu “kunnen zijn”.
Ik schrik van de formats waar de lijsttrekkers in gedwongen worden en waar ze onderussen schaamteloos of puur omdat het moet, aan mee doen.
De kiezer is niet debiel, maar de spindocters bepalen anders.
Ook ik kijk weinig anders dan politiek of human interest bij lijsttrekkers omdat t mot op TV.
Hoewel ik zwaar meer dan gemiddeld geinteresseerd ben, niet objectief ben en wel wil zien wat er gebeurt, erger ik me regelmatig aan de opgelegde formats waar je als lijsttrekker wel in mee wil/moet omdat je in je eentje het verschil niet maakt.
Het mag toch een nationaal drama zijn als Rutte moet trouwen voor een overwinning, gerenomeerde communicatiespecialisten dit als tip hebben en je nog steeds als kiezer zweeft. 23 november kijk ik weinig en slaap ik uit na een verkiezingsuitslagenbijeenkomst, maar ik broed ondertussen op hoe het ook zou kunnen, een soort web 3.0 voor inhoudelijke onderscheidende deelname aan en verslaglegging van hoe je als kiezer goed kan kiezen.
Tot die tijd blijf ik voorlopig even fan van Raoul Heertje en hoop ik dat de hele Linker flank van hem leert. Vindt (bijna) natuurlijk dat Femke het uitstekend doet, maar ook zij (moet?laat) zich onderwerpen aan kulissues, terwijl de kiezer recht heeft op de echte overtuiging, de echte verschillen en de echte gezichten, of zo iets.
Reacties zijn gesloten.