De gedachten was er al steeds, de afspraak in wording, de uitvoering liet even op zich wachten.
Vandaag dan toch echt, de luch met de ex-collega uit de politiek:
ga je missen, ik jou ook maar-hoeft niet-blijf bel en mailbaar-en als je even aan het eind van de dag behoefte hebt aan een afstoomborrel, you’ve got my number-ben tegenwoordig wat flexibeler in werktijden (ik wel).
Onze eeuwige giebel tijdens de portefeuillehoudersoverleggen en agendacommissies, soms tot de orde geroepen “kunnen de dames van GroenLinks iets zachter pret hebben?”
De pret was er weer, een snelle bijpraat op de dossiers, de afstand is er wel maar ik zuig al die informatie toch nog steeds op als een dorstige plant, genoeg om het over te hebben.
Je kan best stoppen met de politiek, hij stopt toch niet met jou.

Deze keer deden we het slimmer, de volgende afspraak staat al gepland.