Maand: maart 2007

Op mijn tweemaandelijkse activiteit “Google jezelf” onder het motto, voor je het weet weet je dingen over jezelf niet, kom ik een interview met mezelf tegen op een website uit Groningen.
Het interview was erg leuk om te doen en heel nuttig voor het glasvezeltraject voor het Amsterdams Onderwijs waar ik bij betrokken ben, maar dat anderen dan wij in Amsterdam met dat interview iets deden, was mij nog even niet geworden, wel natuurlijk hier (met foto, maar dat was logisch want het is hun werk.

Beetje viraal enthousiasme dus.

En ja, stiekum vind ik dat best wel leuk, mijn enthousiasme mag graag verspreid worden.

Eindelijk weer eens een relaxede zaterdag:
kaartjes kopen voor The Scene in Paradiso, veiligheidshalve toch maar avond van te voren vast op de site ingelogd vanwege ook verkoop extra concert The Police (voor je het weet is de site overbelast zoals bij de KaiserChiefs). Bovendien vind ik het als fan leuk om dat op het eerst mogelijke moment te doen.
Daarna Boekenmarkt op school bij Tim, opbrengst gaat naar een project in Malawi, met deze keer een record aantal aan ingebrachte boeken (gelukkig hebben ze een afspraak met een opkoper die de restanten ongezien na afloop meeneemt).
Leuk om te zien wat er dit jaar uit is: naast de gebruikelijke boekenweekgeschenken van het jaar daarvoor is “Wat Voruwen Willen” ernstig uit, zag maarliefst 4 stuks, de tafel emancipatie, spiritualiteit en opvoeding was in zijn geheel ernstig vol.
Mijn enige missie was met aanmerkelijk minder terugkomen dan dat ik had ingebracht en dat is goed gelukt.
’s Avonds frutten op het internet, met 80 plannen in het hoofd, beperkte ik met tot het opruimen van mailberichten binnen Hyves. Ik bekijk die zelden waardoor het aantal snel groeit. Grappig om te zien wat een marketinginstrument dat geworden is: heb 8 vacatures weggegooid, het aanbod voor Biodanza en Valtentijnsmassages toch ook maar weer niet geaccepteerd en een aantal aanbiedingen om snel geld te verdienen hooghartig in de wind geslagen (stoer) en veel aankondigingen van debatten rond de verkiezingen geprullemandeerd.
Slecht

Weekend.
Klaar.
Moe.
Tekst op.

Ja.
Het was helemaal goed.
Prachtige dag.

Op het rustigste uurtje van de avond – ze zijn allemaal naar bed, tijd, huis en gedachten aan mezelf – de laatse voorbereindingen op mijn mooie en belangrijke taak van morgen.

Morgen ga ik weer trouwen, als in actief, werkwoord, een huwelijk voltrekken.
En niet zo maar eentje, het huwelijk van een goede vriendin en haar vriend.

Als wethouder deed ik dat vaker en weet ik dus “hoe het moet”
Ik heb ook eerder vrienden getrouwd, dus het gat dat er zou kunnen zitten tussen functioneel ambtenaar en vriendin, heb ik eerder gedicht, toch blijft dat spannend.
Dit huwelijk en de wens om het voor haar, haar viend en alle anderen helemaal goed te laten zijn, maken dat ik er me er nu n

Vandaag was ik even zwemmen in de sportschool op een stil moment op de dag:
zo’n moment dat moeders met kleine babies benutten om hun baby aan het water te laten wennen.
Ik was genietende getuige van zo’n baby die met een mooie babybuik, gekromde mollige armpjes en twee hele grote ogen een nieuwe beleving op zich af liet komen.
Lekker, spannend, onbekend.
Die ogen:
Ha wat gebeurt er?
O jee wat gebeurt er?
Vind ik dit nu wel of niet leuk?
Dikke pret
Geschrokken oogbeweging
Grote verbazing en nieuwsgierigheid.

Op zo’n manier naar nieuwe belevenissen te kunnen kijken…..gaaf!
En deep down, of net iets minder diep, hebben we als volwassenen dat vermogen volgens mij nog steeds.
Het helpt wel heel erg om een baby dat nog even voor te zien doen.

Bron (sic): baby in zwembad

2e maandag in de maand, mahjongg competitie.
Altijd gezellig ,maar ook altij de vraag of het spel opschiet en je niet in eindeloze remises verzandt terwijl de rest van het gezelschap al beneden in de kroeg zit na te praten.
De start was uitermate voorspoedig, maar toch waren we weer de laatsten, voor de winstpunten had ik vanavond wel thuis kunnen blijven, voor de gezelligheid toch echt niet

Vanmiddag was ik weer even op sigarettenjacht bij de videotheek (ze weten nu wel precies waar mijn soort staat).
De dame voor mij, vaste klant, kwam ook alleen even voor sigaretten.
De videotheekmeneer meldde haar enthousiast dat hij een paar mooie nieuwe titels voor haar had en begon ze met verve te beschrijven.
Ze bedankte hem vriendelijk maar meldde dat ze er later in de week wel op terug zou komen: “ik schaam me om het te zeggen, maar ik heb een nieuwe verslaving die even veel tijd kost, Second Life”.
Hij wist niet waar ze het over had, ik wel en was benieuwd naar het vervolg.
Ze legde uit wat dat was en dat ze het vreemd van zichzelf vond dat ze daar zo in mee ging, maar ze was nou eenmaal verslavingsgevoelig, dacht ze. “raar hoor, want ik heb toch elke keer het idee dat ik met een pukkelige jongeman zit te praten daar zonder het te weten”.
De man van de videotheek verwees naar zijn kinderen en vertelde dat zijn branchegenoten steen en been klaagden over de verminderde videoverhuur en dat toeschreven aan de vele illegale downloads.
Hij zelf had, zeker als hij naar zijn kinderen keek en ook dit verhaal weer hoorde, meer het idee dat de jeugd helemaal niet meer bezig was met video, maar helemaal in de ban was van het internet en alles wat ze daar allemaal konden, per slot van rekening konden zijn kinderen via hem alle videos gratis bekijken, maar taalden daar niet naar omdat ze alleen nog maar met internet bezig waren.
Het werd een leuk gesprek ook omdat we nog even door gingen op wat kinderen in hun internetcontacten allemaal opdeden en hoe belangrijk het was dat ze de contacten op internet niet gingen verwarren met of vervangen door de contacten die ze in real life met andere of soms dezelfde vrienden hadden.

Over de videos had ik hem eigenlijk nog even een beetje gerust moeten stellen met het verhaal van mijn oudste zoon die meer dan 100 films in zijn kamer heeft staan, allemaal legaal gekocht en die zijn tijd achter beeldschermen nog steeds meer aan de film dan aan het internet geeft. De “Second Life Dame” had ik eigenlijk deze link even moeten doorgeven.

Dat is dan maar weer voor ons volgende gesprek.

Vanochtend weer een vergadering van de voorbereidingscommissie voor het Pinksterkamp.
We hadden nog veel losse eindjes.
Leuk om te zien dat er nog steeds veel brainsorm wens en potentie was, maar we allemaal ook behoefte hadden aan lijstjes met acties en vooral ook concrete actienemers erachter.
Heel gedisciplineerd lieten we dat voor gaan.
Deze keer vul ik onze Hyves dus ook maar matig met verzamelde nieuwe gedachten, maar met concrete acties voor concrete personen.
Leuk en goed want het moment van het echte Pinksterkamp waarop het allemaal moet staan komt dichterbij.

Donderdagavond speelde de Dijk in de Melkweg.
Feest.

Eenmaal op de plek in de zaal waar we met onze vrienden hadden afgesproken, bleek er tussen mij (en de andere wat minder uit de kluiten gewassen dames) en mijn zicht op uitzicht een boomlange man te staan. Hij stond op een van de verhoogde treden.
Wij tikten hem even vriendelijk aan en vroegen of hij alsjeblieft een treetje lager wilde gaan staan, hij zou dan nog steeds over iedereen heen kijken en wij zouden dan ook wat kunnen zien.
“Ik stond hier al en blijf hier lekker staan”
Ik deed nog een tweede poging om hem te overtuigen van de win-win situatie die zou ontstaan als hij een klein beetje opzij ging, maar het mocht niet baten

Normaal gesproken wandel ik luchthartig om deze onbegrijpelijke vormen van botheid heen, maar het heerschap had helaas de pech dat mijn “tenen” nog voelbaar beurs waren van de vorige lange mannen die daar pijnlijk op waren gaan staan.
Voor