Donderdag was er ALV Van GroenLinks Amsterdam.
Nadat we de een aanvulling op het federatiebestuur hadden gekozen, een nieuwe delegatie naar de partijraad hadden gekozen, stond de verandwoording van de fractie en onze twee wethouders op het programma.
Goed om weer een actueel overzicht te krijgen van wat er allemaal gebeurd is, wat er gelukt is, wat minder liep.
De interviewer vroeg de wethouders en de fractievoorzitter om hun persoonlijke hoogte- en dieptepunten, waarbij als ware GroenLinksers de dieptepunten weer heel wat sneller gevonden waren dan de hoogtepunten. Niet dat ze er niet waren, in tegendeel, maar zo schijnen we nou eenmaal in elkaar te zitten.
Diepgravend wetenschappelijk onderzoek hiervoor is er geloof ik niet gedaan, maar ook op het afgelopen Toekomstweekend en in de analyses van het strategiepanel, komt steeds maar weer aan de orde dat GroenLinksers zwaar verweven zijn met de inhoud, erg gericht op allianties en samenwerking, maar helaas ook vaak wat bescheiden als het gaat om het benoemen (claimen voor wie dat liever hoort) van sucessen en ze ook zichtbaar vertellen, zeker in de gevallen dat we bestuurspartij (steeds vaker)en geen oppositiepartij zijn.
Ik herken dat enorm, ook ik deed dat vroeger precies zo en gek genoeg ben ik er eerder trots op dan dat ik mezelf dat echt nadraag. Maar ik zal niet ontkennen dat van de grote heoeveelheid mensen die ik uit mijn bestuursperiode ken, er toch met regelmaat eentje vroeg van welke partij ik nou eigenlijk was. Dit gedrag is dus niet erg handig voor politieke zichtbaarheid.
Ik ben nog steeds heel blij dat GroenLinks niet meedoet aan een zichtbaarheid waarbij ze hijgerig op relletjes reageren, oneliners als oplossingen van complexe vraagstukken debiteren, maar toch….
Het klopt dat ons Rood-Groene College een programma uitvoert waar we samen voor zijn gegaan, dat een groot aantal GroenLinks punten bevat en dat een sfeer van goede samenwerking uitademt.
Judith Sargentini, attendereerde ons nog even, en terecht, dat je over een aantal zaken nu niets hoort omdat dat in het programakkooord al goed geregeld is. Een winst ten opzichte van de vorige periode waarin deze items steeds als probleem op de agenda stonden en dus zichtbaar waren.
Toch vind ik het soms jammer dat als het gaat om zaken die nu in de actualiteit zijn, het steeds de PvdA is, die in het nieuws is:
natuurlijk zijn zij met meer, natuurlijk koppelen zij lokaal aan landelijke regeringsdeelname, en natuurlijk is de portefeuille Jeugd, zeker als er problemen zijn nu heel erg in de aandacht en hebben wij die portefeuille niet.
Toch wil ik eigenlijk wel graag dat tussen het woud van PvdA’ers – de Lodewijk Asschers meteen frontlinieportefeuille Jeugd, de Marchouchen met de benoemde probleemgebieden en betrokken maar wel wat stoere taal, ook de kleine pareltjes uit het bos van GroenLinks te vinden zijn.
En niet “teugen”, want ik ben voor voor en constructief, maar GroenLinks heeft heel wat te zeggen, heel wat waardevolle standpunten ook op de portefeuilles die ze niet zelf heeft.

Besmet met het virus van het strategiepanel, stelde ik dit toch maar even aan de orde, niet zonder aarzeling want mijn verleden geeft mij weinig recht van spreken, maar wel omdat het wondelijk dit als issue voor de Toekomst te benoemen en het in het heden en in de stad waar GroenLinks het meestal bovenmatig goed doet links te laten liggen.
Overigens waren de reacties best bemoedigend, er wordt over gedacht en aan gewerkt, en onzichtbaar zijn we echt niet, maar omdat GroenLinksers nu eenmaal GroenLinksers zijn blijft het wel aandacht vragen.