Ziek of niet, woensdagavond kroop ik achter het stuur om samen met mijn zusje naar Hoek van Holland te rijden.
Met veel familie en vrienden zwaaiden we daar mijn andere stoere zusje en haar vriend uit die naar Nieuw Zeeland emigreren.
De boot roept wel oude plaatjes en Polygoonjournaals op aan zwaaiende mensen op kades die met de Holland Amerika lijn emigreerden en het had dan ook wel iets romantisch om ze op de boot te zetten.
Het verschil met vroeger kon niet groter zijn: ze gingen alleen maar naar Engeland met de boot omdat je van daaruit twee keer zoveel bagage in het vliegtuig mee mag nemen en de boot was in geen velden of wegen te zien, dus zwaaien langs de kade, ho maar!
Maar toch.

Zat je vroeger als emigrant weken op de boot en als achtergebleven familielid tijden te wachten op een brief uit het verre vreemde, nu gaat dat allemaal een stuk soepeler.
Zie daarvoor onderstaand nieuwe mediaverslag van voorbereiding tot aankomst:

Om er voor te zorgen dat de emigranten ons zo vaak, snel, mobiel en goed mogelijk op de hoogte kunnen houden, gaven we ze een laptop mee.
Die werd een paar weken van te voren zorgvuldig uitgezocht, zodat alle foto’s en muziek van thuis lekker mee konden en alle mobiele toepassingen vast even ingeoefend konden worden.

Met alle camera’s voor ogen van twee kanten, niet vergeten ondertussen ook nog te zwaaien.

Bekend geluidje op de computer, het eerste Skypecontact: Liefs uit Londen