Ben mijn weblog ontrouw, dat schuurt.
Toch is er helaas een niet onuitwisbare relatie tussen de afdeling hooi op vork en de ruimte voor weblogs.
De afgelopen week ijlde mijn mislukte plannetje om de vloer in drie dagen geschuurd en gelakt te krijgen nog akelig door inclusief heel veel soppen en schuren en volgelopen schuurbladen in het bad stoppen en met afwasborstel weer leeg krijgen (als ik een fotoblog had bijgehouden, was dat best amusant geweest).
De vloer doet het weer, het leed bijna geleden, de kamer weer bewoonbaar en de plaatjes van mij op met schuursponsje en bleekmiddel op de knie aan het zeil al bijna gewist.
Het weekend wilde ook ontspanning: op zaterdag eerst de generale repetitie van Mozart’s Die Entfuhrung aus dem Serail, ondanks de poging om dit met teksten als anti-Wilders Islamfobie statements actueel te doen willen laten lijken toch voornamelijk een luchtige klucht waarvan de diepere laag bij mij nog niet helemaal uit de verf kwam: vooroordelen, rechten van vrouwen verschillen tussen westerse en niet westerse mentaliteit, het geheel had een behoorlijk John Lanting gehalte, waarbij ik me overigens heel best amuseerde en ik ogenschijnlijk geheel tegen de statements in toch gefascineerd raakte door het spel van Blonde met haar puntige laklaarzen met naaldhakken (zij leefde haar leven een stuk leuker dan haar klagerige meesteres, maar als je die laarzen daarna ook wilt heb je het allemaal vast heel fout begrepen, toch?).

Even reclame voor mijn vorige projectwerkzaamheden: powered bij Cultureplayer

Ik vind opera een mooie nieuwe toevoeging in mijn leven, had dat nooit gedacht want vroeger moest ik er helemaal niets van hebben. Ben nog wat ongeduldig en denk dat je met drie keer ipv zes keer hetzelfde zingen het publiek ook nog steeds boeit, maar goed en bij mijn vorige operabezoek bij Lucia di Lammermoor was ik tot mijn verbazing weer diep geroerd.
Grappig is wel dat in de laatste twee opera’s, de regisseurs een kennelijke voorkeur hadden om hun personages erg vaak al dweilend over de vloer te laten zingen. Mijn fysieke kennis over de werking van de stembanden is niet optimaal, maar dacht toch dat dat niet de favoriete zangstand van de stem was en snap de toegevoegde dramatische waarde van het liggen ook nog niet helemaal, toch heb ik me wel weer enorm vermaakt.
Na de opera fluks naar huis en eten om vervolgens s’avonds weer naar Zeeuwse Nachten deel 3 van Het Volksoperahuis te kijken. Volksoperahuis is al jaren een hit hier in huis en we genoten dan ook weer enorm. Een aanrader, maar wie ze nog wil zien, moet naar buiten Amsterdam want wij hadden hun laatste voorstelling te pakken.
Na op een dag 6 uur in het theater en iets met opera in de titel te hebben doorgebracht, was het ook al weer welletjes en toen ik daags daarna op zondag om 8.30 naar Utrecht reed om zoonlief op tijd te laten zijn voor een auditie, kreeg ik wel het idee dat Kunst en Vliegwerk soms wel erg dicht bij elkaar komen, alhoewel de hoop dat je de Kunst ook weer iets teruggeeft en wel je eigen oudste zoon toch ook wel in mij gloort.