Webwereld Saranna Maureau

Eerst deed de burgemeester het onder veel persbelangstelling voor:

Hij legde daarbij uit dat het feit dat het in Amsterdam zo lang geduurd had, nu wel betekende dat wij in Amsterdam nu wel de meest geavanceerde stemcomputers van heel Nederland hebben.

Daarna was mijn keuze wel heel erg gemakkelijk en stemde ik, alhoewel niet voor het echie, als eerste Amsterdammer voor onze nieuwe wethouderskandidaat:

De andere voorzitters hadden intern beraad nodig:

Een feestelijk moment net als het in gebruik nemen van de digitale aanvraagformulieren voor ons digitaal loket, je moet er even op wachten maar dan heb je ook wat.

Amsterdam maakt het de burgers vanaf vandaag weer een stukje gemakkelijker, en dat mocht ook wel.

Maandagochtend was ik aanwezig bij de presentatie van de film over het samenwerkingsproject tussen de UvA en de gemeente Amsterdam.

In dit project voerden al twee jaar lang een aantal laatse jaars studenten stages uit binnen de gemeente Amsterdam op het raakvlak tussen ICT en samenleving.

Van het laatste samenwerkingsproject werd door twee studenten van de afdeling Mediastudies van de UvA Stephan Miras en Tarik Traida, ook weer in het kader van hun stage, een soort droste effect dus, een film gemaakt.

De studenten verspreken zich stuk voor stuk.

Deze studenten hadden het onder veel gelach over het feit dat ze blij waren een kijkje te hebben mogen nemen in de “gaarkeuken”: van Amsterdam, eerder hoorde ik studenten uit het zelfde project al melden dat ze blij waren in een gemeentelijke “inrichting” te hebben mogen werken. Ik denk dat ze keuken en instelling bedoelde, maar niet uit te sluiten valt dat de gemeente als organisatie dit soort versprekingen uitlokt.

In het eerste project was Oud-West een van de ontvangende gemeentelijke onderdelen. Ik heb daar toen veel opbrengst en plezier van gehad en ben ook een paar keer met de studenten op sjouw geweest (door het stadsdeel wandelen en vertellen, bij de tussenpresentatie en bij het eindresultaat).

Ik heb dit project vanaf het eerste moment heel waardevol gevonden:

studenten die de wereld vanuit boeken beleven, ontmoeten de gemeente met echte problemen en mogen daarin aan de slag.

Een mooi ontmoeting tussen het denkbare en het haalbare, les geven en les krijgen.

Als er binnen dit samenwerkingsproject weer eens een peildatum te vieren is, lukt het me dan ook meestal wel om mijn agenda even om te zetten.

In deze tijd waarin samenwerken en kennisdelen hot issues zijn, vebaast het me soms dat er niet meer belangstelling is voor dit soort projecten.

Ik was dan ook enthousiast om te horen dat de derde jaargang van dit project – het is uitermate succesvol, zowel de studenten als de opdrachtgevende gemeente onderdelen erkennen volmondig de meerwaarde – iets verder zal gaan.

Bij de volgende lichting van dit project zal voorafgaand aan de stageopdrachten een collegeblok gegeven worden, niet alleen voor de studenten, maar ook voor de ambtenaren uit het dienstonderdeel dat de stagestudenten zal gaan ontvangen.

Heel leerzaam lijkt me: ambtenaren weer terug in de collegebanken en voor de uitvoering van hun project al in contact met de studenten.

Het doet me een beetje denken aan de reclame van Croma:

je moet er even bij blijven voor het beste resultaat!

Vanuit mijn eigen ervaring kan ik dit alleen maar bevestigen: als je eenmaal gezien hebt hoe leuk en leerzaam dit is, volgt de rest vanzelf.

De studenten die de film gemaakt hadden, kregen complimenten, een 9,5 van iemand die ze niet beoordeelde, maar belangrijker nog: veel airplay: de film zal binnenkort vanaf de website van de gemeente te zien zijn.

Met het aantal hits dat de gemeentelijke webiste haalt, is dat een airplay waar menig jong filmmaker van mag dromen.

Vanmiddag presenteerden Leo Platvoet en Maarten van Poelgeest hun boekje Amsterdam als Emancipatiemachine.

Het eerste exemplaar ging naar burgemeester Cohen waarna een debat volgde.

Helaas kon ik niet aanwezig zijn.

Gelukkig zond De Balie de bijeenkomst via het internet uit inclusief herhaling. Dus kon ik op de momenten dat ik thuis was toch nog een stukje meepikken.

Nico, bevlogen opbouwwerker van Bellamy voor mekaar en huisvader van het buurtmuseum

Donderdagavond was de Slotmanifestatie Bellamy voor mekaar.

De afsluiting van drie jaar plannen en projecten voor de Bellamybuurt.

Een prima moment om alle oogst van de afgelopen drie jaar samen te bekijken en te vieren in het buurtmuseum.

3 jaar lang agenda’s met plannen van aanpak en uitvoeringsplannen per jaar en elk jaar aan het eind gezamenlijk bekijken hoe de plannen gehaald waren en af we samen tevreden waren.

Een aantal opbrengsten zijn ook digitaal te bekijken, bijvoorbeeld:

Buurtkookboek Bellamy en Van Lennep

Feesten en Rituelen in de Bellamy en Van Lennepbuurt

Verhalen uit de Buurt

Bellamy by Night, een kunst in de etalagesproject dat ondertussen in een zelfstandige stichting is opgenomen en is uitgebreid naar stadsdeel de Baarsjes

Digitaal fotoboek van de Bellamybuurt door buurtbewoner Leo Reniers.

Muurschildering Kostverlorenkade

Het Bellamy voor mekaar programma is in mijn beleving een groot succes geweest: een mooie manier van buurtgericht en samen werken aan de buurt en de samenhang tussen bewoners: samen aan het werk en samen trots.

De slotbijeenkomst in het Buurtmuseum had dan ook veel weg van een groot familiefeestje, omlijst met muziek van het gitaarduo, waarvan er in ieder geval

Donderdagmiddag was ik bij de presentatie van het onderzoek De Digitale Kloof Overbrugd.

Onderzoek door het SCO Kohnstam Instituut naar de effecten van de Amsterdamse regeling om kinderen uit minimahuishoudens een gratis PC met internetaansluiting te verstrekken bij de overgang van basis naar voortgezet onderwijs.

De uitkomst van het onderzoek was erg bemoedigend en levert een stevig pleidooi om verder te gaan met de regeling:

toegang tot een pc met internet thuis vergroot de vaardigheden en het verstrekken van zo’n computer aan kinderen die hem anders niet hadden kunnen kopen, levert dus een positieve bijdrage aan het overbruggen van de digitale kloof.

Niet zo’n verwonderlijke uitkomst natuurlijk, maar het is goed dat het op papier gezet is:

Toegang tot een thuiscomputer met internetaansluiting, het moment waarop je voor het eerst achter de computer gaat en de schoolsoort van de leerling zijn alle drie belangrijke voorspellers van de mate van digitale vaardigheden.

Ook weer niet verwonderlijk.

Naast de voor de handliggende conclusie dat de regeling een goede mogenlijkheid biedt om achterstand in digitale vaardigheden te voorkomen, was een behartigenswaardige conclusie dat het ook goed zou kunnen zijn om de gratis computer al eerder te verstrekken, dus niet pas bij de overgang naar het voortgezet onderwijs:

jong geleerd, oud gedaan.

Kan ik me ook wel wat bij voorstellen: mijn jongste van acht wil nu al een eigen website.

Wethouder Aboutaleb beloofde bij het uitreiken van het Pc vaardigheidsbewijs aan een van de computerkids dat hij zich hard zou blijven maken om de regeling ook in de toekomst voort te zetten.

Hij maakte ook een deal met een van de leerlingen: Google jij nou eens op mijn naam en mail mij over wat je gevonden hebt, dan gaan we het daar eens over hebben.

Die arme leerling is wel een tijdje bezig,

maar Aboutaleb had wel een van de belangrijkste digitale vaardigheden bij de kop: wie kan zoeken, kan vinden!

Dat sloot trouwens naadloos aan bij een van de andere conclusies van het onderzoek: de ondervraagde kinderen gaven vaak aan dat ze de vaardigheden aangeleerd hadden door veel uit te proberen. Kinderen die thuis een computer met internettoegang hebben kunnen natuurlijk veel meer uitproberen dan de kinderen die dat alleen op school of in de bibliotheek kunnen.

1.54 meter.

Naar een concert gaan.

Ik ken ondertussen alle trucs en goede plekjes:

Bij Paradiso van huis uit beter dan bij de Melkweg.

Ik had in de Melkweg uiteindelijk een felbegeerde tree.

Vanuit die tree kon ik over de mensen voor mij naar het podium kijken.

Een plek die je niet kwijt wilt raken.

Alleen stond er achter mij op die smalle tree een meneer met een weinig smalle buik:

Ik had de keuze: of van het treetje afdonderen en niets meer zien, of een onvermijdelijke intimiteit met de bollebuik van de meneer achter me aangaan.

Ik koos, niets zien vind ik verschrikkelijk, voor de buik optie.

Pragmatisch gezien is het een kwestie van

Foto: Emmelie Versteeg

De opbrengst ging naar Warchild.

Emmelie en ik wilden graag samen uit en graag hier naar toe.

Ik vond lang van te voren dat ik de avond na de kandidaatstellingsvergadering van onze afdeling de dag daarna vooral iets leuks mocht gaan doen.

The Lau speelde , I am the Walrus

Ik heb mijn hele leven lang al niet gekozen tussen Stones en Beatles en vind beiden onderlegger van mijn muzieksmaak:

Dus was ik vanavond gelukkig en tevreden bij de uitverkochte Tribute to John Lennon in de Melkweg.

Helemaal goed.

Aan het eind van de middag bezig met mijn (bestuurlijke) hobby:

Breedband en haar toepassingen.

Ik kan bijna acht jaar met de portefeuille ICT in combinatie met mijn kunst,onderwijs, welzijns en dienstverleningsportefeuille nog steeds helemaal enthousiast worden over de de ruime toepassingsmogenlijkheden die er op die gebieden zijn voor ICT en dan met name breedband.

Een in de ogen van velen, wat rare hobby: een zachte portefeuille en dan toch die fascinatie rond ICT, Breedband en glasvezel.

Ik ben nog steeds maar matig geinteresseerd in de infrastuctuur, de bits, bytes en het belichten van glasvezels, maar ik blijf onverminderd enthousiast en hoopvol over de toepassingsmogenlijkheden die er juist voor Cultuur, Onderwijs en Zorg op dit gebied zijn.

Vanmiddag was ik op een bijeenkomst voor de cultuursector waar allelei geslaagde initiatieven in het gebruik van Breedband in de Cultuursector, georganiseerd door het Virtueel Platform, getoond werden.

Presentaties over De Waag, Montevideo met Content in Context, Rotterdam Stroomt, De Balie met CultureBase, Submarinechannel met de Tulse Luper game en Fabchannel met de nieuwe fabplayer

Als je dat ziet, kan er al ongelovelijk veel: een aantal enthousiastelingen zoekend binnen de beschikbare technologie en een stevige pot subsidie, laten dat goed zien.

Maar daar ben je er nog niet mee:

Hoe kom je nu zover dat ook allelei andere instellingen dit zien, hun aanbod hierin meenemen en dit verder gaan ontwikkelen?

Moeilijk want de gemiddelde kleine instelling met een mooi cultuuraanbod, is zo druk bezig te overleven dat ze aan al die nieuwerwetsigheden helemaal niet toekomen.

Wil je het grote publiek overtuigen van het feit dat er hiermee een boel te brengen valt, dan heb je meer aanbod nodig dan alleen de concerten van Paradiso (hoe mooi ook) en wat er verder vanmiddag te zien was.

Tijdens de borrel dacht ik de oplossing bedacht te hebben: een Mobiel Stream Team dat gedurende een beperkte periode (een jaar?) de hele culturele markt afstruint, voorstellingen, meetings, debatten, schoolcultuurprojecten professioneel opneemt, host en voor een groot publiek ontsluit: zonder kosten voor de instelling maar met een digitale grote marktplaats waar iedereen het aanbod kan bekijken.

Alleen maar winst:

Amsterdam laat zien wat ze aan cultureel aanbod in huis heeft, het “school bezoekt Krakelingproject” is opeens ook ’s avonds voor de werkende ouder te bekijken (kijk mam, daar sta ik), het Amsterdams Uitbureau put in haar agendaaanbod vrijelijk uit de beelden, de culturele instellingen raken bekend met het ook op een andere manier tonen van wat ze aan aanbod in huis hebben, de afnemers raken bekender met deze aanvullende manier van cultureel aanbod bekijken en voor je het weet bestel je een DVD van de live voorstelling of het debat waar je zelf was.

Ik denk wel dat dit vooralsnog alleen van de grond komt als de gemeente of een bundeling van instellingen daar als aanjager een rol in gaat vervullen.

Op dit moment ben je of voorhoedeloper en dan kan je dit er niet bij hebben, of je bent nog niet overtuigd en dan begin je er niet aan.

Initiatief zoekt Nemer,

Twee weblogs en Sinterklaas, “ieder nadeel heb zijn voordeel”:

twee weblogs blijven waarschijnlijk ongevuld vandaag.

Het schrijven van de Sinterklaasgedichten ging met met zoveel penoefening uitermate snel dit jaar.