Webwereld Saranna Maureau

Sinds kort hebben Andrea Friedli en Meinke Horn de laatste hand gelegd aan een muurschildering op de Tweede Kostverlorenkade, bij de

Schimmelstraat, die zij in opdracht van Stadsdeel Oud-West hebben gemaakt. Hierbij willen wij u van harte uitnodigen om dit met ons te

komen vieren. Op woensdag 9 november zal Stadsdeelvoorzitter Saranna Maureau de muurschildering feestelijk openen. Er zal een wandeling naar de muur worden gemaakt onder begeleiding van de twee kunstenaars.

Vervolgens zal in het Buurtmuseum een korte documentaire van Bertil Dubach worden getoond over de uitvoering van dit kunstproject en de

reactie er op van buurtbewoners en voorbijgangers. Dit alles onder het genot van hapjes en drank. Iedereen is van harte welkom op 9 november in het Buurtmuseum Bellamy, 2de Kostverlorenkade 62, van 16.00-18.00 uur.

De muurschildering is tot stand gekomen in samenwerking met bovengenoemde kunstenaars, bewoners uit de Bellamybuurt, Stadsdeel

Oud-West, de Universiteit van Tilburg en woningcorporatie Rochdale in het kader van het Urban project beheerprioriteiten. Doel van dit

project is om de leefbaarheid in de buurt te vergroten.

We hebben een GMR!

Heel veel schoolbesturen werken al lang met een GMR (Gemeenschappelijke Medezeggenschaps Raad) naast de individuele MR’en.

Wij hebben het afgelopen jaar regelmatig met de verschillende MR’en gepraat over waarom je een GMR zou kunnen willen.

Voor alles wat je samen gaat doen als je het eerst appart hebt gedaan, geldt dat je natuurlijk wel moet weten wat je er mee opschiet.

Wat lever je in, wat krijg je als voordeel terug en hoe beoordeel je de balans. Kortom: Ga je er op vooruit.

Wij als schoolbestuur vonden dat we er samen op vooruit zouden gaan, maar wie zijn wij zonder als “zij” die mening niet met ons zouden delen.

Vanavond hebben onze individuele MR

Vanochtend op de Linnaeusstraat, vanmiddag in hotel Arena.

Van alles veel, en soms meer pers dan buurtbewoners, hetgeen niet lag aan de afwezigheid van de buurtbewoners.

Laat en na veel discussie weer thuis.

Als het simpel was en ik niet moe, volgende nu een impressie.

Het was soms teveel, soms te weinig.

Veel betrokkenheid, niet altijd scherpte, soms teveel.

De hele pers volgde het, dus het land en ook daarbuiten zag een door hen naar buiten gebrachte impressie.

Ik laat het vannacht bezinken.

Foto van de website van De Kinkerhoek, al op de dag zelf: extra knap omdat er vanwege problemen met UPC nog geen internetconnectie op de tijdelijke locatie aanwezig was

Het blijft een spannend en ontroerend moment, zelfs al maakte ik het de afgelopen tijd al twee keer eerder mee.

Vandaag samen met ons sectorhoofd aanwezig bij het moment dat kinderen, leerkrachten en ouders van basisschool De Kinkerhoek hun tijdelijke huisvesting betrokken.

Terwijl zij tijdelijk in de Elisabeth Wolfstraat nr 2 zitten, verbouwen wij het gebouw tot een mooie Brede School, helemaal vernieuwd en klaar voor de toekomst.

Al onderweg op de fiets, fietse ik samen op met verwachtingsvolle kinderen en ouders op zoek naar hun tijdelijke plekje.

Het tijdelijke gebouw heeft een rijke historie en is volstrekt anders dan wat zij gewend zijn.

Eeenmaal daar, stonden wij tussen zoekende ouders, klassen op ontdekkingstocht door het gebouw en ook nog wel wat verhuisdozen.

De leerkrachten en helpende ouders hebben echt een superprestatie verricht om alles voor de kinderen redelijk ongemerkt in het nieuwe gebouw op orde te krijgen.

Het zag er dan ook vanochtend meteen gezellig en warm uit.

Verhuizen blijft een traumatische gebeurtenis, ookal weet je wat je er straks voor terug krijgt.

Gezien al onze bouwinspanningen voor nieuwe scholen en mijn traditiezin, ben ik ondertussen een geroutineerd “klassenrondgaanster”.

Om leerkrachten en kinderen een hart onder de riem te steken, om te vertellen dat ze dit alleen maar doormaken om er straks een veel mooier gebouw voor terug te krijgen en ook om voor onszelf te markeren dat we met onze investeringen in de schoolgebouwen en het Brede School concept op de goede weg zitten.

Hoeveel hectiek er ook voor betrokkenen omheen zit, dit zijn voor mij echte feestmomenten: weer en school onderweg naar een op en top gebouw en weer een school onderweg naar een door alle partijen gedeelde visie op de Brede School.

Uiterlijk April 2006 gaat de Kinderhoek terug naar haar hernieuwde gebouw. We lieten niet alleen mandarijnen achter maar ook de belofte om het nieuwe gebouw straks samen te vieren.

Het leek wel een Kodak foto moment zoals je dat op de Efeling met bordjes aangegeven ziet: neem hier uw mooiste foto.

Heb daar een tijdje staan kijken, in die tijd zijn er een heleboel mensen op de foto gegaan. Op, tussen of in de letters.

Dat zal dus vast wel werken als promotie: alhoewel er wel gekozen moet worden: of de persoon of the bigger picture en kunnen lezen wat er staat.

Ook dit was Herfstvakantie: Tim alleen met de trein, logeren bij oma in Utrecht.

Heel spannend, niet alleeen voor hem.

kEindelijk voordeel, alhoewel…..

Kom laat terug van een feestje, met veel verve met mijn oude vriendjes uit de studentenvakbond gepraat over campuscontracten voor studenten, de toegang tot de Amsterdamse woningmarkt, schaarste en hoe wij anders zouden bouwen als wij het voor het zeggen hadden.

Als voorverchtster van studentenhuisvesting, alsdaarna toedelaar van tijdelijke huisvesting voor buitenlandse studenten en als bestuurder kan ik daar vanuit heel veel invalshoeken naar kijken.

Helaas lag de oplossing nog net niet binnen handbereik toen ik besloot toch voor mijn bed te kiezen.

Laat was het ondertussen wel.

Schamele geruststelling was dat mijn computer de wintertijd al te pakken had, dus ik toch nog vroeger thuis was dan gedacht.

Een lange reis heen en weer naar het verre Groningen.

Daar was ik samen met Yvonne en Julius om de promotie van ons raadslid Gilliam bij te wonen.

Wel een beetje ver, maar dan heb je ook wat….

Gilliam promoveerde na 12 jaar onderzoek op hoe je er zeker van kunt zijn dat rapportages uit het inlichtingenwerk kwalitatief hoogwaardig zijn, hij bood een methodologisch framework met strenge criteria voor kwaliteit.

In deze tijd van roep om inlichtingen over vermeende dreigingen op ons democratisch bestel en het krachtdadig handelen naar aanleiding van die inlichtingen, voorwaar een belangrijk onderwerp.

Zeker als iemand, zoals Gilliam dat deed, ook criteria en suggesties aan de hand doet om die kwaliteit meer te kunnen garanderen.

Iedereen prees hem vanwege de actualiteit van zijn onderzoek. Fijntjes wees hij er op dat toen hij met zijn onderzoek begon, er bijna niemand geinteresseerd was en de tendens eerder was om de BVD en AIVD vanwege alle ontspanning maar op te heffen.

Als je maar lang genoeg doorwerkt, wordt je onderwerp vanzelf weer actueel.

Promoveren is natuurlijk met allerlei symbolen omgeven, een pedel, mannen in soepjurken en vierkante hoofddeksels: al is het maar om uit te dragen dat het slechts weinigen gegeven is om toe te treden tot dit smaldeel van de academische stand.

Wellicht archaisch, maar aan de andere kant als je ziet hoe lang iemand geploeterd heeft om eindelijk zijn proefschriften te mogen verdedigen, dan is een plechtige markering zeker op zijn plaats.

12 jaar: in die tijd kreeg ik drie kinderen, werd ik van raadsid, fractievoorzitter, portefeuillehouder en satdsdeelvoorzitter.

Ik heb grote beeondering voor zijn uithoudingsvermogen en roeping tot de wetenschap en vond het dan ook een feest om bij deze plechtigheid aanwezig te mogen zijn.

Ik proef al de hele week de rustgevende geneugten van:

een kersverse stofzuigerzak bij het stofzuigen

het de keuken helemaal onder laten kliederen bij het maken van Bram Bokkepoot’s chocoladetaart

het opnieuw inrichten van kamerkastjes en het soppen daarvan

Circus workshoppen op het Cremerplein

de dampen van drie liter zelfgemaakte erwtensoep

het ontwarren van al die computerkabels

midden op de dag gaan zwemmen in plaats van s’ochtends heel vroeg

vakantie hebben en niet weg te hoeven

Als ik fluitend sop, kook en speel, geniet ik van de huiselijke genen.

Gelukkig heb je zo af en toe vakantie en weekend anders zou je bijna gaan denken dat je ze niet meer had.

Glazen plafond?

Dat is niet anders dan een veel te dikke laag mannen.

Uit de mond van Annemarie Jorritsma op de dag voor vrouwelijke bestuurders.