Maand: november 2004

Vanavond broed en zweet ik op een verklaring naar de raad voor morgen over de moord op Theo van Gogh.

Hoewel wij met velen dinsdag al samen naar de Dam liepen, is het van belang om samen stil te staan bij de verschrikkelijke gebeurtenis en haar impact op Amsterdam, onze bewoners en ons stadsdeel.

Ik deed veel de afgelopen week, was veel in de buurt, ik luisterde veel de afgelopen week en ik zei veel deze week.

Toch: Het weten, duiden en op kunnen schrijven lijkt nog steeds heel moeilijk. Maar het werkt heel louterend op de maalstroom aan gedachten: huiswerk met betekenis.

Zittend achter mijn computer, mis ik het potlood van vroeger waarop je starend en denkend kon kauwen, zoekend naar de juiste woorden.

Lees verder “Kauwen op het electronisch potlood”

Vrijdag liep ik net als elke maand met een van onze buurtregisseurs door de buurt.

De Da Costabuurt deze keer.

Eigenlijk zou ik willen zeggen dat we van een boel zaken constateerden dat ze er veel beter en mooier uitzagen. Zo was het namelijk ook.

Vlak van te voren speelde nog heel even de gedachte om de wandeling niet door te laten gaan met een vaag sentiment in het achterhoofd: “welk beeld straal je uit als je nu als lokaal bestuurder geflankeerd door een politieagent door de buurt loopt. En dat op een dag waarvan later verschrikkelijk genoeg bleek dat er beveiliging rond een aantal prominente bestuurders was ingesteld.

Wij hadden een goede en zinvolle wandeling met veel wederzijdse informatie.

Zoals altijd heb ik mijn camera bij me om mooie, grappige of ergelijke dingen vast te leggen.

Toen ik vanavond mijn foto’s bekeek “bleef bij deze de tekst “Alleen de vogels vliegen van Oost naar West Berlijn” in mijn hoofd hangen.

Oost, West, Thuis Best moet blijven gelden voor iedereen bij ons, uit Oost en West in Amsterdam.

Lees verder “Donkere wolken boven veel schoonheid”

                                                                 Zo zag het gebied er erg lang geleden uit.

Zaterdag was ik de hele dag bezig met De Hallen.

’s Ochtend organiseerde GroenLinks Oud-West een rondleiding door De Hallen voor geinteresseerde leden.

’s Middags gingen we met de raad op de fiets door Amsterdam voor “referentiebeelden” voor de verhaveling van de woningbouw die er binnen het gebied gaat komen.

We keken naar het binnnenplein van gebouw De Liefde, naar de pleintjes op het Binnen Gasthuisterrein en we keken rond in de Varastrook.

Plekken waar ik vaker kom, met name het Binnen Gasthuisterrein is onderdeel van mijn vaste route naar het stadhuis.

Toch kijk je bij zo’n excursie anders en dat is leuk.

Tijdens de rondleiding door de Hallen, bleef

Ik heb niets met cijfers. Ik kan er weinig mee, onthoud ze zelden en ze zeggen me vaak niets.

Toch heb ik in mijn werk vaak cijfers en feiten nodig. Als de cijfers een context krijgen, als ik er een verhaal mee kan maken, als ze tot mijn verbeelding spreken, onthoud ik de cijfers opeens een stuk beter.

Vanmiddag was ik op het 110 jarig jubileum van de dienst Onderzoek en Statistiek van Amsterdam (O&S). Net als zo vaak, geniet ik bij hen wel van de cijfers, omdat ze daar context hebben, omdat er verbanden gelegd worden en ontwikkelingen geschetst waar je iets mee kan.

De jubileumconferentie ging over de Creatieve Kenniseconomie, maar dan met feiten. De gegevens verbaasden me niet en beschreven weinig wat  ik niet al wist (maar misschien is dat ook wel omdat ik al vaker de cijfers en tendenzen hierover gehoord heb). Toch krijg ik bij dit soort presentaties wel altijd weer idee

Vandaag een waas over de gewone dingen. Vroeg op, voor de uitslag van de amerikaanse verkiezingen. Vanacht niet opgebleven, met het risico een historisch moment te missen. Vanochtend blij dat ik mijn nachtrust niet heb opgegeven om te horen dat Bush blijft.

De gewone vergaderingen gingen door, met tussendoor en tijdens telefoontjes over de gebeurtenissen van gisteren en over hoe het er vandaag in Oud-West aan toe gaat.

Het door de gemeente in Amsterdam in werking gezette “draaiboek Vrede” vraagt om nog actiever en alerter te weten wat er speelt in de buurt en het door te geven als er onrust is.

Bij ons bestond dat vandaag uit weten dat er veel cameraploegen bij de moskee langsgingen, contact met de buurtregisseur, het opbouwwerk en de Centrale Stad.

Ook moest ik vandaag nadenken over een reactie naar een bewoner die aangaf dat de tocht naar de Dam met op kop een vertegenwoordiger van de moskee en de stadsdeelvoorzitter een vervelende indruk had achtergelaten.

Ik realiseerde me gisteren terdege toen ik besloot te doen wat ik deed, dat hier ook mensen tegen zouden zijn. Een aantal mensen heb ik  tijdens de tocht uit kunnen leggen waarom ik het belangrijk vond om samen met een vertegenwoordiger van de moskee te laten zien dat we het samen afschuwelijk vonden wat er gebeurd is en daarmee ook de delegatie aan te voeren.

Ik loop niet vaak voorop, heb die behoefte of het doel ook maar zelden. Gisteren wel. De te verwachten tegenreactie kwam ook. Volgende week hebben we hier een gesprek over.

Wat er gisteren gebeurd is, kwam nog het meest direct bij me terug toen vandaag alledrie mijn kinderen met hun verhalen van school terugkwamen: de jongste had samen met een klasgenootje in de klas over de demonstratie van gisteren mogen vertellen, de tweede oudsten waren allebei behoorlijk onder de indruk van de toespraak van hun beide rectoren vandaag. De oudste besloot vandaag spontaan zijn spreekbeurt voor morgen, die eigenlijk over “parcouren” zou gaan, aan de dood van Theo van Gogh te wijden en dan met name over waarom het zo belangrijk was dat de rector en de burgemeester niet alleen zeiden dat het heel erg was wat er gebeurd was maar ook nadruk legden op het rustig en waardig reageren en je niet te laten verleiden tot haatdragende reacties.

Lees verder “De volgende dag”

Nog maar net thuis, hongerig naar beelden enieuws over wat ons vandaag al de hele dag bezighoudt: de afschuwelijke moord op Theo van Gogh.

10.06: mijn nooit aflatende nieuwsdienst, echtgenoot Marco (eerste bron bij 11 september en de moord op Pim Fortuyn) doorbreekt ons DB met het afschuwelijke nieuws.

11.00 Bericht vanuit de Centrale Stad, Theo Van Gogh is vermoord. Zorg dat je er staat als lokale overheid en wees alert op behoefte tot hier gezamenlijk over praten, uitingen van onlust en discriminerende graffiti, communiceer en handel.

13.30 Buurtregisseurs is gevraagd de buurt in te gaan en  te onderzoeken wat er speelt. De eerste verzoeken komen binnen bij ons opbouwwerk om ons buurtmuseum open te stellen voor mensen die ervaringen willen delen en willen praten.

We werken samen aan het idee om vanuit Oud-West de dan net bekend geworden lawaaidemonstratie op de Dam bij te wonen. De eerste telefoontjes van raadsleden die vanovond niet willen vergaderen, maar op de Dam willen, zijn komen binnen.

Uiteindelijk wordt de geplande vergadering op verzoek van raadleden gecancelled en bekendheid gegeven aan het gezamenlijk voornemen om als Oud-West samen naar de Dam te gaan,

15.00 Richting Het DAC op de Jacob van Lennepkade. Zij openen vandaag feestelijk hun activiteitencentrum. Hannah Belliot zou openen maar moet afzeggen vanweg een ingelaste collegevergadering i.v.m. de moord op Theo van Gogh.

Onder de passende woorden “Een ongelukkige dag voor Amsterdam, maar een feestelijke voor het DAC want wij gaan open” Bij een te begrijpen afwezigheid van Hannah Belliot, improviseer ik als second best een openingstoespraakje.

Het DAC heeft hard gewerkt om dit prachtige activiteitencentrum open te laten gaan, een aanwinst voor de zorg in Amsterdam en ook een aanwinst voor Oud-West. Ik ben blij dat ik er ben en nog “een klein beetje bestuurlijk cachet”aan de opening kan geven.

Ondertussen gaat de voorbereiding voor de avond door: onze buurtregisseur loopt samen met de buurt mee in de tocht naar de Dam, in uniform: Mooi.

Ondertussen gaan we in gesprek met het bestuur vande moskee El Tahweed: Loop alsjeblieft samen met ons mee inde tocht van vanavond en laat met ons als bewoners en stadsdeel zien dat je deze daad verafschuwt.

Ons pleidooi vind een gewillig oor.

Samen met dhr. Zaari van de moskee, voer ik als stadsdeelvoorzitter onze delegatie naar de Dam aan.

Terwijl er later op de avond in Nova gepraat wordt over de sluiting van o.a. deze moskee, sta ik samen met de vertegenwoordiger van deze moskee zij aan zij op de Dam om deze daad te verwerpen.

Onze overtuigingen en handelswijzen verschillen enorm, toch staan we samen op de Dam om zichtbaar te maken dat wij deze daad tot op het bot veroordelen.

 

Ik ben aan het werk en in functie vanavond, maar ik weet mij elders op de Dam  erg gesteund in de wetenschap dat zowel mijn gezin als mijn vrienden elders op de Dam voor volstrekt hetzelfde staan,

Eenmaal thuis, kijkend naar alle nieuwsberichten en uitzendingen, heb ik de impact van de daad, deze dag en de gevolgen en mijn emoties daarbij nog steeds voor mijn gevoel niet op een rijtje.

Toch ben ik op deze droeve en boosmakende dag tevreden over het feit dat wij als Oud-West samen met uiteenlopende partijen op de Dam stonden en lieten zien dat dit niet kan.

Een stevige basis om alle gesprekken, meningen en speculaties die na vandaag nog zullen volgen, samen aan te gaan.

Lees verder “Amsterdam, Theo Van Gogh en Oud-West vandaag”

Maandagmiddag zat ik een werkconferentie voor beleidsmedewerkers onderwijs voor over sociale compententies.

Ik hoefde niet veel te doen. De deelnemers wilden zo graag en wisten zo precies wat ze wilden vragen en waar ze het over wilden hebben, dat ik het erg gemakkelijk had. Behalve in het afsluiten van de conferentie want toen op het programma al hoog en breed de borrel stond aangekondigd, wilde men nog door, tekenend voor het enthousiasme van deze middag.

Beleid voor sociale competenties is opgenomen in het Lokaal Onderwijs&Jeugdplan van Amsterdam, is een onderdeel van het Landelijk Beleidskader en is door zowel door de stadsdelen als door de schoolbesturen tot een van de speerpunten van het onderwijsbeleid benoemd.

Sociale compententies. Voor de

                                     Peter van Straaten: Parool, 1 november 2004

Lees verder “Voor op het prikbord”