Ik voel me met hart en nieren betrokken bij de publieke zaak, draag onze democratie op handen en zal immer strijden voor de vrijheid van meningsuiting.

Daarnaast ben ik 99% van mijn tijd positief, veel anders zit er niet in mijn desondanks toch uitgebreide gedragsrepertoire.

Toen ik nog als bestuurder aan het werk was vond ik de tijd voor de verkiezingen nooit de leukste: iedereen gaat maar akelig doen tegen elkaar, daar waar je gedurende een groot gedeelte van je bestuursperiode op zoek bent naar overeenkomsten om iets voor elkaar te krijgen, zijn het dan opeens weer de verschillen en breeed uitgemeten die hoogtij vieren.

Ondertussen ben ik als kandidaat voor de Tweede Kamer, hoe laag op de lijst dan ook, natuurlijk helemaal in de mood van “waarom GroenLinks overduidelijk een beter antwoord heeft op alle vraagstukken die Nederland bezighoudt, dan alle andere partijen.

Ik ga mee in de campagnekoorts, geloof helemaal in mijn partij.

Ik gun het onze partij dat wij het verschil maken met alle middelen die ons daarbij ter beschikking staan.

Dat weerhoud mij er niet van om als krantenlezer en nieuwsconsument toch niet helemaal gelukkig te worden van de leijke dingen die mensen in het kader van de verkiezingen over elkaar zeggen.

Hoe gelukkig wordt Nederland nu van het feit dat Aboutaleb (die ik hoog heb zitten, daar niet van) Verdonk (die wat mij betreft al lang haar biezen had mogen pakken en overigens of we het nu leuk vinden of niet een angstaanjaagend aantal medestanders heeft) de pan uitveegt, Verdonk die excuses eist van Aboutaleb en Aboutaleb die bij het zijn zorg uitspreken over een raport over radicalisering vandaag de regering de kweekbodem hiervoor verwijt.

In dat laatste heeft hij helemaal gelijk volgens mij, maar het was zoveel sterker geweest als hij niet net daarvoor de verdenking op zich geladen had om Verdonk uit persoonlijk/parij politiek gewin aan te pakken. Zeg wat je wilt en waar je voor gaat, hoe jij het anders zou doen eerder dan dat je de schuld bij een ander legt. Hoe ellendig ook, een meerderheid van de kiezers heeft het intolerante en weinig sociale beleid van deze regering gesteund.

Aan de ene kant kan het mij niet gek en doortastend genoeg om ons land weer socialer, humaner, toleranter en gastvrijer te krijgen en mag iedereen die dat tegenhoud een fikse veeg uit de pan, maar de combinatie met elke verdenking op stemgewin stoot mij enorm af.

Dat het er toe doet wat je stemt, laat iedereen dat vooral weten.

Hoe je dat aan de mens brengt, alsjeblieft met respect.

De ander “bashen” vind ik wel de laatste en laagste optie en vaak doen zij die jij “basht” dat zelf al beter dan jij het ooit zou kunnen.