Maand: november 2006

Innoveren is leuk

Vandaag een dagjes spelen, ontwerpen, applicaties kijken en concepten bedenken op de Innovation Playground in een setting die het midden hield tussen Legoworld voor volwassenen en een huishoudbeurs voor innovatie (alleen passen de folders en vistiekaartjes aan het eind van de dag heel wat makkelijker in je tas dan al die mallotige produkten die je op die andere beurs toch altijd weer denkt te willen kopen).

De titel “playground” was adequaat en uitnodigend. Zet mij in een playground en ik wil wel spelen, zet er al die voorbeelden ter inspiratie bij en het hoofd speelt gretig mee.

Leuk om met volstrekt onbekenden in een team te zitten en een marketingstrategie te maken, een produkt of een toepassing te bedenken: iedereen ging er behoorlijk in op.

Ook het altijd aanwezige netwerk”spel”, liet zich weer lekker spelen.

Het went nooit, gelukkig maar.

Vanmiddag zat ik voor de ….tigste keer naar een voorstelling in Circustheater Elleboog te kijken.

Nu ook mijn jongste kind zich een jaar geleden enthousiast tot Elleboog bekeerd heeft, hebben we binnnen dit gezin zo ongeveer alle smaken die Elleboog in huis heeft, vertegenwoordigd (gehad).

Mijn oudste zoon vrijwilligt als begeleider na jaren lange Elleboog speel- en optreed ervaring, mijn dochter is na een korte stop weel vollop bij de tienergroep betrokken en Tim gaf vanmiddag tijdens het open uurtje samen met nog zijn 29 kinderen weer een spetterende show weg.

Je levert een stuiterend kind af in een gezelschap van nog veel meer verlegen, zenuwachtige, enthousiaste, dikke, dunne, bedachtzame, lenige of net beginnende kinderen af.

Huppelend gaan ze met de begeleidster naar binnen.

Een half uur later zit je midden in een voorstelling: niets meer dan een glimmend hesje, hoedje of een zuurstokroze tututje (hoe zou je dat schrijven?) extra op de kinderen geplakt.

De muziek gaat aan, de gordijnen open….. en It’s all there.

Ik zou gehard mogen zijn ondertussen, maar tijdens het onvermijdelijke constant applaudiseren (bij elke pirouette, koprol, rekstokfiguur of afgelegd koordparcours) blijf ik vol schieten.

Waarom……kunnen ze nou nog steeds geen rits maken – of het nou in een kinderjas of een slaapzak is, waarvan niet constant de stof tussen de rits komt?

Ik was vanochtend echt op tijd op school maar moest in de klas zeggen dat Tim er wel was maar dat ik hem vooralsnog niet uit zijn jas kon krijgen.

Waarom……..zit ik elke keer als ik mijn zoontje toegang tot de computer heb gegeven 28 sites met “leuke spelletjes, Donald Duck, Lego en Jetix” dicht te klikken alleen maar omdat ik die andere twaalf pagina’s die openstaan niet kwijt wil?

Waarom…..laat ik mij door een zielige dochter die tot kwart voor zes op school zat omdat ze tot 5 uur een blokuur wiskunde had en daarna nog een proefwerk wiskunde moest inhalen, verleiden om alsjeblieft samen lekker op de bank naar Grey’s Anatomy te kijken terwijl ik weet dat ik dan blijf hangen en naar Evelien ga kijken en er nog van geniet ook?

Als dat alles is, snap ik in ieder geval wel waarom ik nog steeds zo’n goed humeur heb.

Een zeer diverse dag: van pasgeboren babies tot een op te richten stichting, feedback van “op mij stemmers”, vergaderen in een artiestenfoyer (yes, helemaal goed) tot iets zwaar basaals als een dicussie over “actielijstjes”.

Met mijn kamergenoot kwam ik tot de conclusie, dat alle digitale revolutie ten spijt, waarin takenlijsten binnen Outlook, digitale gele post it’s en wie weet wat voor geavanceerde toepassingen nog meer, er uiteindelijk toch niets meer voldoening geeft dan gewoon lekker op de achterkant van een nog ongeopende giro- enveloppe op te schrijven wat je nog moet doen.

Al naar gelang je stemming:

• kras je de genomen actie mild of heftig door

  zet je vinkjes

  maak je een triomfantelijke krul

En om jezelf soms moed in te spreken, begin je met het opschrijven van dingen die je al gedaan hebt om die meteen af te kunnen strepen/vinken/krullen,en/of kun je onder het motto “eerst de zuurkool, dan de worst” (hetgeen bij mij andersom moet want ik houd meer van zuurkool), het lekkerste voor het laatst bewaren.

Wat een herkenning, eentje die vast vele malen groter is dan alleen binnen onze werkkamer.

Tja, het voelde een beetje als het aftuigen van de kerstboom:

de verkiezingsposter met Femke weghalen, wel weer zicht door het raam

een aantal verkiezingsgerelateerde links van de website halen (ik genoot er wel van)

een volle wasmand met niet uitgepakte Computables, post en andere papieren sorteren. legen en opruimen.

Veel mocht weg, maar pijnlijk was het wel.

Dit weekend kreeg ik foldertjes aangeboden, mijn eerste reactie “jamaar de verkiezingen zijn voorbij” getuigde van een bewustzijnsversmalling want je kunt ook best folderen voor Vodafone, korting in het jubilerend warenhuis en nog veel meer.

Als beloning voor het achterstallig ruimen een groter bureau waar nu keurig gesorteerde stapeltjes liggen: stukken voor de Raad van Toezicht, rekeningen, te versturen foto’s en nog een enkel actiepuntjes.

Mijn kamer lijkt wel netjes en dat was hoog tijd.

Ik ben weer bij, ik ben er weer bij.

Hadden wij onszelf even op het verkeerde been gezet:

De Kerstmarkt in D

Even de zinnen verzetten.

Een uitje met een heftig Dirk van de Broekgehalte, naar D

Net thuis, op af en amen.

Hoop morgen wakker te worden met de mededeling dat GroenLinks toch 8 zetels heeft.

Alle modaliteiten wel besproken vanavond, maar morgen verder.

Eerst slapen, en ik hoop dat al onze campagnevoerders er net zo over denken: zij deden zoveel, mogen hun inbreng echt verzilveren, vind ik, maar eerst slapen……

’t zal je vak maar zijn:
om tien uur de straat nog op, dreigende regen.
Het leuke van in je eigen stadsdeel folderen is dat je namen op de brievenbussen herkent, de sociale onveiligheid in donkere portieken geen indruk maakt omdat je je thuis voelt (alhoewel eerdere brievenbusroutes al

Aan het eind van een heel succesvolle werkdag, er is meer dan alleen verkiezingen en ondertussen gebeuren er samenwerkend in Amsterdam hele mooie dingen waar ik vandaag hardstikke van genoten heb.

Aan het staartje van het laatste lijsttrekkersdebat, maak ik me op om zo het laatste pak folders nog in de brievenbussen te gaan stoppen.

De stem die morgen in heel Nederland zo belangrijk is, begint het bij mij fysiek rap af te laten weten.

Voordeel is dat als ik mijn mond open doe het opeens heel hees en sensueel begint te klinken.

Wie weet kom ik straks op mijn ronde nog zwevende kiezers tegen.

En overigens lijkt het mij ook heel feestelijk om na morgen als er nog stem is, het weer eens over heel andere dingen te hebben.