Lang geleden was ik aan het winkelen in de Bijenkorf.
Ik had kennelijk de tijd, want ik deed hem van boven tot onder.
Elke keer als ik bij het open gedeelte kwam (daar waar de zwarte pieten altijd klommen) hoor de ik muziek.
De eerste keer registreerde ik het half, de tweede keer vond ik het wel lekker klinken, de derde keer werd ik nieuwschierig, maar was ik nog lang niet bij de bron.
Uiteindelijk eenmaal op de 1e verdieping aangekomen stond daar midden tussen de damesmode een gezelschap muziek te maken.
Het klonk ondertussen al vertrouwd dus ik bleef het optreden uitluisteren en was verkocht.
Sindsdien heb ik een gesigneerde CD van JP den Tex Emotional Nomads in mijn bezit.
Ik draaide hem een tijd lang grijs, kocht hem geloof ik in 1998 en sindsdien hebben de muziek en naam een warm plaatsje in mijn muzikaal geheugen.
Toen ik van de week per ongeluk een recensie van Bad French van JP Den Tex in musicfromnl wist ik ook meteen weer dat ik dat waarschijnlijk mooi zou vinden.

Weer impusief gekocht, maar deze keer via de website en keurig thuisbezorgd in een envelop met van dat lekkere bolletjesfijnknijp inpakfolie.
De vorige keer de eerste geluiden in de Bijenkorf, nu komen ze uit mijn computer.

Ik wordt sowieso al redelijk gelukkig van muziek, maar mijn eigen toevallig gevonden “ontdekkingen”, of het nu tussen de damesmode in de Bijenkorf of de toevallige match met het onbekende bandje uit het voorprogramma is, klinken toch altijd weer net even anders.