Met de tassen al gepakt voor het Berlijnse bezoek arriveerde, zijn de voorbereidingen op het laatste moment nihil.
Zojuist de ontbijttafel voor 9 personen gedekt, maar dat is het dan ook wel.
Gisterenavond veel Duits en veel herinneringen: Marco was 16 toen hij voor het eerst naar deze mensen in Berlijn ging, dochter Lotte ook 16 toen zij er afgelopen maand was en nu zitten ze twee weken in ons huis.
Tim heeft Duits vooralsnog tot te moelijk verklaard en aangezien hij dat met Frans in Frankrijk ook al had gedaan, ging hij maar over op het engels dat moest hij toch voor de komende weken oefenen. Frankrijk heeft hem daarin al een aardig end geholpen want er komt verbazend veel engels uit dat mannetje.
Later op de avond nog een ingewikkelde discussie en dat na aardig wat glaasjes prosecco over de nieuwe zorgvorm in Duitsland: een poolse verpleegster in huis voor je moeder waarbij de poolse weinig verdient maar onderdak heeft en moeder niet meer rap rap in minuten geholpen wordt maar de hele dag aanspraak heeft. De arbeidsomstandigheden kunnen daarbij behoorlijk slecht zijn. In het duits over WMO, kosten voor de zorg, vakbonden, waardering, loon en toekomstscenario’s. Dat hakte er in.
Over een paar uur schakelen we over op het engels en dat blijft het voorlopig even.
De blog de komende weken vanaf de andere kant van de oceaan.