Afgelopen woensdag namen we met het schoolbestuur van de Stichting Westelijke Tuinsteden afscheid van bestuurslid van het eerste uur, Coos Hoebe. Niet zozeer omdat hij weg wilde, in tegendeel, maar omdat hij het bestuurslidmaatschap zeer begrijpelijkerwijs onverenigbaar vond met zijn nieuwe baan als portefeuillehouder in stadsdeel De Baarsjes. Coos heeft het begin van de verzelfstandiging van deze stichting meegemaakt en dus ook alles wat daar bij een beginnend schoolbestuur bij komt kijken. Meer dan 75 vergaderingen, memoreerde de voorzitter. Hij was al bezig toen wij in Oud-West nog bezig waren met de verzelfstandiging van ons openbaar onderwijs en een aantal jaren later, weet ik dat daar van alle kanten nog heel veel bij komt kijken, dus een echt rustig bestuursbaantje is dit nooit geweest.
Toch slaat de titel van dit stukje niet zozeer op Coos alswel op het afscheidscadeau wat deze vegetarische bioloog kreeg: een stuk stamboekvee van Oxam Novib. Een vrouw in Bangladesh krijgt een microkrediet ter grootte van een Koe. (Geef een familie een koe, leer hen ervoor te zorgen en de koe doet de rest. Haar mest laat het gewas groeien, haar melk voedt de familie en brengt geld in het laatje om de kinderen naar school te laten gaan. En haar kalfjes zetten bij andere families het goede werk voort. Een koe geeft en geeft. Jij toch ook?). Coos heeft zelf aangegeven dit te willen, maar ik vind het voor de toekomst een supertip voor verantwoorde kadootjes.
Dat we nog niet echt afscheid van hem wilden nemen, bleek symbolisch uit het feit dat er toch echt nog een klusje was dat alleen hij voor de Stichting op kon knappen en dat we het kadootje dat hij dan wel zelf mocht houden vergeten mee waren te nemen naar het restaurant, dus volgt er nog een bezoekje naar zijn nieuwe kantoor.