De vakantie dringt zich heftig op: Sinds 11 dagen aanwezig op mijn nieuw verworven residentenplek op mijn vertrouwde camping. Als eigenaar van een oude caravan en houdster van een seizoensplaats heb ik nieuwe rechten en aanzien. Daar maal ik niet echt om, alhoewel het hebben van een electrische afstandsbediening voor de toegangspoort me toch heimelijk best een goed gevoel geeft.

De contacten met de andere residenten, bijna allemaal fransen, zijn wel helemaal gaaf. Ik aarzel al lang niet meer om mijn mond open te doen, wordt opgenomen in het geheel en weet over steeds meer onderwerpen mee te praten in het Frans.

Vannacht was Europa aan de beurt. Met twee Europa positivisten (waaronder ikzelf) en twee contra’s hadden we tot diep in de nacht een gesprek over de kansen die Europa biedt. Mooi was het om te zien dat het geloof in Europa in sterke mate bepaald wordt door hoe je de “pouvoir”/macht van je eigen regering bepaalt. Als je nu al geen hoge pet op hebt van “hen die de macht hebben” dan voelt het extra gevaarlijk om die macht uit handen te geven. Daarnaast liep heel sterk de gedachte dat het individu van nu vele malen meer dan vroeger de mogelijkheden heeft om op zijn eigen manier nee te zeggen of om op een andere manier dan vroeger de invloed te laten gelden. Kortom de discussie ging niet alleen over Europa contra het eigen land maar ook over de potentie van eigen individuele initiatieven. Voorwaar (er zat een Belg bij dus vandaar wellicht de woordkeus) geen slecht gesprek en om half drie vannacht had ik toch echt het gevoel een serieuze bijdrage geleverd te hebben in een Franstalige discussie. Hetgeen wel betekende dat ik mijn dagelijkse zwemrondje om 9 uur toch even oversloeg.