Auteur: admin

Net thuis.

Had naast de dagvullende algemene ledenraadsvergadering over de kandidaten ook nog iets anders te doen.

Onze eerste tien, met bloed zweet en tranen, maar een team om trots op te zijn

Het was op sommige momenten bloedstollend.

Kandidaten die je er allebei in wilde hebben op spannende momenten als twee overgebleven kandidaten na de eerste stemronde tegenover elkaar.

Sommigen moesten vele rondes meedoen om eindelijk verzekerd te zijn van een plaatsje.

Anderen kregen absoluut niet waar ze op gehoopt hadden.

Het overzicht van de bovenste helft zoals het aan het eind van de middag geprojecteerd werd

Ik geloof dat ik toch nog een keertje in de leer ga bij Mellouki, hij was sneller inhoudelijker en beter in zijn live verslag (en zichtbaar eerder thuis).

Wij hadden elkaar nog nooit RT ontmoet terwijl we al vele malen gelinkt hadden. Gaaf dat dat er nu wel van kwam.

Daarnaast bleken we ook voor dezelfde kandidaat te pleiten, kennelijk toch overeenkomstig genetisch materiaal bij die webloggers.

O ja, en vanwege tijdgebrek werd de lijst met aanbevelingsplaatsen waar ik ook op te vinden was bij acclamatie aan het federatiebestuur overgelaten, dus dat komt vast goed.

Tja en na die ALV tijd voor iets heel anders.

Vanuit het verhitte vuur van de kandidaatstelling fietste ik naar het Leidseplein waar ik opeens na jaren weer moeiteloos de deuren van Cafe Reijnders binnenliep.

Een r

Ondertussen zijn ook Barn Geurts en Marieke van Doornick gekozen op 6 en 7.

Nu nog een spannende plek 8.

Het wordt steeds moeilijker, ondertussen zijn Maarten van der Meer en Fenna Ulichki gekozen op de plaatsen 3 en 4. vers van de pers Jeanine van Pinxteren op 5.

De pleidooien worden steeds bewogener. Niet gek want er zijn nog zoveel goede kandidaten.

Ondertussen heeft van de 4 kanshebbers Judith Sargentini de tweede plek veroverd.

De vrouw van de ID banen die op sommige plekken al Sargentinibanen worden genoemd is na twee stemrondes zeker van haar plekje.

voor plek 3 ondertussen

Zoals te verwachten viel is Maarten van Poelgeest lijsttrekker geworden.

Hij moest kennelijk nog eerst even beloven dat hij eindelijk een mobieltje zou aanschaffen.

Dat liet hij even zien.

Maarten houdt nu zijn lijsttrekkersspeech.

Popelend om vanaf maart in Ansterdam een eind aan de rechtse winter te maken.

Alvast een felle sneer naar de VVD die geboorteperking als anti armoede beleid lijkt voor te staan

Samen met Marijke Vos, staat hij er helemaal klaar voor.

Overigens zit ik hier tegenover Mellouki Cadat die ook live zit te loggen, dus kijk ook op www.cadat.nl

nu over naar plek 2 dat wordt al een stuk moeilijker.

Ooit wel eens een schilderij van Vincent van Gogh zien uitbeelden in gebarentaal?

Ik wel.

Ik was vanmiddag aanwezig bij de premiere van de verfilming van het theaterstuk Theo & Vincent, een briefwisseling in nederlandse gebarentaal.

Het is een prachtige film geworden, mooi licht, indringende beelden en prachtig spel.

Het Handtheater heeft lange tijd in Oud-West gezeten en alhoewel ze nu naar een prachtig theater in Westerpark zijn verhuisd, voelt het nog steeds als een van onze theatertjes.

Het was echt genieten: van het resultaat, maar ook van de trots en blijdschap waarmee deze premiere gepresenteerd werd.

Een echte cross media ervaring: toneel met gebarentaal is op zich al een hele aparte sensatie, de verfilming daarvan is bijna nog indringender. Daarnaast leer je over het leven van Vincent van Gogh en zijn broer, maak je kennis met het fenomeen briefwisseling (echt historisch) en zie je schilderijen in beeld en in gebarentaal.

Bij het applaus zit je voor het dilemma: applaudiseer je in gebarentaal, zwaaien met de handjes, dan is het in het donker niet zichtbaar.

Applaudiseer je op de voor jou bekende manier met je handen, dan is het voor doven niet hoorbaar.

Een mix van beiden en de vele complimenten na afloop, maakten de spelers en andere betrokken volgens mij volop duidelijk dat het publiek genoten had.

Mijn gebarentaal beperkt zich tot de gebaren: “ik ben trots op jullie” en “gefeliciteerd”.

Beiden kwamen vandaag uitstekend van pas.

Wegens gebrek aan meer gebarentaal voel ik me na al die ontmoetingen toch nog steeds ook wel een beetje “onthand”, maar uiteindelijk kom ik er met mijn eigen handen, gearticuleerde woorden en hier en daar een tolk toch ook wel weer uit.

Daarnaast is het meegenieten van een succeservaring aan geen taal gebonden.

Morgen zit links politek Amsterdam nagels te bijten en de invulling voor de komende 4 jaar te bepalen.

Zowel GroenLinks als de PvdA hebben morgen de kandidatenvergaderingen voor hun stedelijke fracties.

Het kost je je vrije zaterdag, maar dan heb je ook spanning en sensatie.

Ik ga morgen naar de kandidatenvergadering toe. Eigenlijk ga ik nooit want ik vind het vaak een problematisch persoonlijk spektakel: naast blijdschap bij de verkorenen ook grote persoonlijke teleurstelling bij hen die het niet werden, gelobby, mensen die na elke pleit en stemronde weer een plekje lager zakkken. Brr.

Deze keer sta ik zelf op de lijst op een plek buiten mededinging, alleen voor de naamsbekendheid zeg maar. Dan vind ik het toch wel netjes er te zijn.

Daarnaast heb ik, zeker gezien het feit dat ik er toch ben, beloofd iemand te steunen in de wens om net iets hoger te komen dan nu voorgesteld.

Ik ben benieuwd.

Als de spanning en sensatie en het reglement het toestaat, ga ik morgen lekker live webloggen.

Nr 1 is…. etc. Komt mijn gemiddelde van dagelijkse posts daarnaast ook nog eens ernstig ten goede.

Conferentie Taal en Ouderbetrokkenheid

Donderdag middag sprak ik op een stedelijke conferentie over Taal en Ouderbetrokkenheid.

Een erg leuk en belangrijk onderwerp.

Vanuit welke hoek je het ook bekijkt: onderwijs, emancipatie, integratie, de samenhang in de stad of taaleducatie:

De punten “taal” en “ouderbetrokkenheid” vormen voor heel veel vraagstukken de sleutel.

De combinatie van die twee, door ouders op school taallessen aan te bieden en ze meteen meer bij school te betrekken zou dus ook logisch, simpel en dynamisch kunnen zijn.

In het verleden zijn al veel betrokken mensen die dit probeerden op heel veel dichte deuren, te ingewikkelde financieringsstromen en onwil gestuit.

Wij hebben in Oud-West ervaren dat het tegenwoordig wel redelijk simpel en dynamisch kan. Daar hebben we gelukkig hulp vanuit de gemeente bij gekregen.

Trots op het gegeven dat we iets moeilijks een beetje makkelijk hebben kunnen maken, helemaal enthousiast over de betrokkenheid van scholen, ouders en andere partners, wilden we daar graag wat over vertellen.

Om ook andere schoolbesturen, directies en stadsdelen te vertellen dat het tegenwoordig wel kan.

Wij hebben toen al onze partners al enthousiast waren wethouder Aboutaleb gevraagd om ons en zichzelf (want hij wil graag heel veel mensen op taalles hebben) de moeilijke financieringsregels en intakeprocedures een beetje op een andere manier uit te voeren (er moet nog steeds veel, maar daar hebben de mensen die taalles krijgen bij ons bijna geen last van omdat we dat achter de schermen voor ze regelen).

Hij heeft daar enthousiast ja op gezegd en woord gehouden:

Het is gemakkelijker geworden.

Da’s best knap:

Dingen makkelijk maken is moeilijk

Maar wel erg leuk en het blijkt enorm te helpen.

Volgens mij kan het zelfs nog gemakkelijker, maar laten we eerst maar eens even genieten van het feit dat het nu al beter kan.

Dan komt de vervolgvraag vanzelf.

Het was in ieder geval erg bevredigend om een zaal vol mensen over onze aanpak te vertellen en ze te enthousiasmeren.

De mensen die dat voor mij uitvoeren bleven op de conferentie toen ik alweer weg moest, maar ik hoop dat er vele voorbeelden maar dan naar de eigen situatie ingericht, zullen volgen.

Donderdagmiddag voorzittersoverleg.

Steeds meer gaat staan in het teken van de verkiezingen: roddels over kandidatenlijsten, felicitaties voor collega’s die door hun partij tot lijsttrekker zijn benoemd, maar ook voorbereidingen voor inwerkprogramma’s voor nieuwe collega’s, evaluaties van gemaakte afspraken in de afgelopen periode en alvast wat tips en voorbereidingen voor de volgende periode.

Hoewel er nog veel andere belangrijke zaken op de agenda staan, zijn sommigen in hun hoofd kennelijk al helemaal bezig met de toekomst.

“Plannen we dit onderwerp voor of na de vakantie?” vroeg een collega.

Vakantie? Hij bedoelde verkiezingen.

Hij liet daarmee wel erg duidelijk merken wat zijn plannen voor na de verkiezingen waren, gelukkig wisten we dat al