Vanochtend op de Linnaeusstraat, vanmiddag in hotel Arena.
Van alles veel, en soms meer pers dan buurtbewoners, hetgeen niet lag aan de afwezigheid van de buurtbewoners.
Laat en na veel discussie weer thuis.
Als het simpel was en ik niet moe, volgende nu een impressie.
Het was soms teveel, soms te weinig.
Veel betrokkenheid, niet altijd scherpte, soms teveel.
De hele pers volgde het, dus het land en ook daarbuiten zag een door hen naar buiten gebrachte impressie.
Ik laat het vannacht bezinken.
Foto van de website van De Kinkerhoek, al op de dag zelf: extra knap omdat er vanwege problemen met UPC nog geen internetconnectie op de tijdelijke locatie aanwezig was
Het blijft een spannend en ontroerend moment, zelfs al maakte ik het de afgelopen tijd al twee keer eerder mee.
Vandaag samen met ons sectorhoofd aanwezig bij het moment dat kinderen, leerkrachten en ouders van basisschool De Kinkerhoek hun tijdelijke huisvesting betrokken.
Terwijl zij tijdelijk in de Elisabeth Wolfstraat nr 2 zitten, verbouwen wij het gebouw tot een mooie Brede School, helemaal vernieuwd en klaar voor de toekomst.
Al onderweg op de fiets, fietse ik samen op met verwachtingsvolle kinderen en ouders op zoek naar hun tijdelijke plekje.
Het tijdelijke gebouw heeft een rijke historie en is volstrekt anders dan wat zij gewend zijn.
Eeenmaal daar, stonden wij tussen zoekende ouders, klassen op ontdekkingstocht door het gebouw en ook nog wel wat verhuisdozen.
De leerkrachten en helpende ouders hebben echt een superprestatie verricht om alles voor de kinderen redelijk ongemerkt in het nieuwe gebouw op orde te krijgen.
Het zag er dan ook vanochtend meteen gezellig en warm uit.
Verhuizen blijft een traumatische gebeurtenis, ookal weet je wat je er straks voor terug krijgt.
Gezien al onze bouwinspanningen voor nieuwe scholen en mijn traditiezin, ben ik ondertussen een geroutineerd “klassenrondgaanster”.
Om leerkrachten en kinderen een hart onder de riem te steken, om te vertellen dat ze dit alleen maar doormaken om er straks een veel mooier gebouw voor terug te krijgen en ook om voor onszelf te markeren dat we met onze investeringen in de schoolgebouwen en het Brede School concept op de goede weg zitten.
Hoeveel hectiek er ook voor betrokkenen omheen zit, dit zijn voor mij echte feestmomenten: weer en school onderweg naar een op en top gebouw en weer een school onderweg naar een door alle partijen gedeelde visie op de Brede School.
Uiterlijk April 2006 gaat de Kinderhoek terug naar haar hernieuwde gebouw. We lieten niet alleen mandarijnen achter maar ook de belofte om het nieuwe gebouw straks samen te vieren.
Het leek wel een Kodak foto moment zoals je dat op de Efeling met bordjes aangegeven ziet: neem hier uw mooiste foto.
Heb daar een tijdje staan kijken, in die tijd zijn er een heleboel mensen op de foto gegaan. Op, tussen of in de letters.
Dat zal dus vast wel werken als promotie: alhoewel er wel gekozen moet worden: of de persoon of the bigger picture en kunnen lezen wat er staat.
Ook dit was Herfstvakantie: Tim alleen met de trein, logeren bij oma in Utrecht.
Heel spannend, niet alleeen voor hem.
kEindelijk voordeel, alhoewel…..
Kom laat terug van een feestje, met veel verve met mijn oude vriendjes uit de studentenvakbond gepraat over campuscontracten voor studenten, de toegang tot de Amsterdamse woningmarkt, schaarste en hoe wij anders zouden bouwen als wij het voor het zeggen hadden.
Als voorverchtster van studentenhuisvesting, alsdaarna toedelaar van tijdelijke huisvesting voor buitenlandse studenten en als bestuurder kan ik daar vanuit heel veel invalshoeken naar kijken.
Helaas lag de oplossing nog net niet binnen handbereik toen ik besloot toch voor mijn bed te kiezen.
Laat was het ondertussen wel.
Schamele geruststelling was dat mijn computer de wintertijd al te pakken had, dus ik toch nog vroeger thuis was dan gedacht.
Een lange reis heen en weer naar het verre Groningen.
Daar was ik samen met Yvonne en Julius om de promotie van ons raadslid Gilliam bij te wonen.
Wel een beetje ver, maar dan heb je ook wat….
Gilliam promoveerde na 12 jaar onderzoek op hoe je er zeker van kunt zijn dat rapportages uit het inlichtingenwerk kwalitatief hoogwaardig zijn, hij bood een methodologisch framework met strenge criteria voor kwaliteit.
In deze tijd van roep om inlichtingen over vermeende dreigingen op ons democratisch bestel en het krachtdadig handelen naar aanleiding van die inlichtingen, voorwaar een belangrijk onderwerp.
Zeker als iemand, zoals Gilliam dat deed, ook criteria en suggesties aan de hand doet om die kwaliteit meer te kunnen garanderen.
Iedereen prees hem vanwege de actualiteit van zijn onderzoek. Fijntjes wees hij er op dat toen hij met zijn onderzoek begon, er bijna niemand geinteresseerd was en de tendens eerder was om de BVD en AIVD vanwege alle ontspanning maar op te heffen.
Als je maar lang genoeg doorwerkt, wordt je onderwerp vanzelf weer actueel.
Promoveren is natuurlijk met allerlei symbolen omgeven, een pedel, mannen in soepjurken en vierkante hoofddeksels: al is het maar om uit te dragen dat het slechts weinigen gegeven is om toe te treden tot dit smaldeel van de academische stand.
Wellicht archaisch, maar aan de andere kant als je ziet hoe lang iemand geploeterd heeft om eindelijk zijn proefschriften te mogen verdedigen, dan is een plechtige markering zeker op zijn plaats.
12 jaar: in die tijd kreeg ik drie kinderen, werd ik van raadsid, fractievoorzitter, portefeuillehouder en satdsdeelvoorzitter.
Ik heb grote beeondering voor zijn uithoudingsvermogen en roeping tot de wetenschap en vond het dan ook een feest om bij deze plechtigheid aanwezig te mogen zijn.
Ik proef al de hele week de rustgevende geneugten van:
een kersverse stofzuigerzak bij het stofzuigen
het de keuken helemaal onder laten kliederen bij het maken van Bram Bokkepoot’s chocoladetaart
het opnieuw inrichten van kamerkastjes en het soppen daarvan
Circus workshoppen op het Cremerplein
de dampen van drie liter zelfgemaakte erwtensoep
het ontwarren van al die computerkabels
midden op de dag gaan zwemmen in plaats van s’ochtends heel vroeg
vakantie hebben en niet weg te hoeven
Als ik fluitend sop, kook en speel, geniet ik van de huiselijke genen.
Gelukkig heb je zo af en toe vakantie en weekend anders zou je bijna gaan denken dat je ze niet meer had.
Glazen plafond?
Dat is niet anders dan een veel te dikke laag mannen.
Uit de mond van Annemarie Jorritsma op de dag voor vrouwelijke bestuurders.
Vandaag via meerdere kanten hetzelfde leuke nieuws in mijn postvak over een van mijn favoriete internettoepassingen:
Fabchannel.com wint Prix Europa 2005
“Tijdens de Prix Europa 2005 Award Ceremony zaterdagavond in Berlijn is Fabchannel.com uitgeroepen tot beste Europese internetproductie van 2005 en beloond met de Internet Exploration Award en een geldbedrag van 6.000 Euro.
Juryleden van de dertig genomineerde Europese internetinitiatieven hebben elkaars werk gedurende drie dagen beoordeeld op de criteria: concept, design, convergentie, gebruiksvriendelijkheid en overall appeal. Fabchannel.com kwam op al deze punten als winnaar uit de bus.
De lofrede van de jury klonk als volgt:
De toekomst van het internet zal ons verrassen en verbazen. Er zijn pioniers die de weg zullen wijzen en de winnaar van de Internet Exploration Award is
de deuren van het speeltuingebouw op het Cremerplein zijn weer open, en hoe!
Vandaag was ik aanwezig bij de door de buurtbewoners georganiseerde heropening van het speeltuingebouw.
Tot de verbouwing en tot de uiteindelijke invulling met (buurt)activiteiten, is het bewonerszelfbestuur in het gebouwtje.
Er is door de bewoners hard gewerkt, gesausd, geschilderd en getimmerd, maar het herfstvakantieprogramma staat als een huis.
Vanmiddag even met mijn zoontje mee naar de opening: dikke pret. Zoonlief raakte pas geinteresseerd toen de percussieworkshop opeens niet meer voor de kinderen, maar voor de pappa’s en mamma’s werd. Dat wilde hij wel even zien.
Dus zat ik zomaar opeens aan de trommel. Hij blij. Ik ook want eigenlijk is het best heel leuk om in een pappa’s en mamma’s buurtcremerpleinpercussieworkshop te figureren.
Het was druk, gezellig, er werd hard gewerkt door de organiserende buurtbewoners en speeltuinbeheerder Barend.
De buurtborrel na afloop van de kinderactiviteiten, leverde volgens mij een boel mensen op die zich ook graag willen gaan inzetten voor activiteiten in de toekomst.
Deze herfstvakantie Cremerplein dus, als voorbode van meer. 
