Sinterklaasoptocht

Zondagmiddag, 12.15

Centraal Sation.

Geen kind meer over nadat net Tim met opa weghuppelt naar de trein en het spoorwegmuseum.

Dochter is op een slaapfeestje en onze oudste heeft zich ten dienste van Sinterklaas en zijn optocht gesteld, dus vertrok al om half zes vanochtend.

Kinderloos naar de Sinterklaasoptocht gaan kijken?

We besluiten het aan te zien vanuit de serre van Hotel Victoria met zicht op de rijen wachtende en kleumende mensen met kinderen.

Wat een feest: als je daar een half uurtje zit weet je weer hoe Amsterdam aan zijn 3 miljoen touristen per jaar komt.

Een niet aflatende stroom mensen en koffers vanuit het Centraal Station.

“It’s Sint Nicolaas, that is only in Holland, something like Sante Claus but then different”, horen we de ober aan touristen uitleggen.

We nemen de tijd, want Sinterklaas staat bepaald niet bekend om zijn punctuele doorkomtijden.

Na twee kopjes koffie hebben we het gehad en besluiten de stoet dan maar tegemoet te lopen.

Het wachten en lopen wordt beloond door treffende acties van het snoepkanon een paar pieten die wel heel gewillig poseren.

Zondagavond, juni 1979

Hij wilde bijna niets meer de computer: traag, traag, traag.

Eevn opnieuw opstarten wil nog wel eens een bruikbaar wondertje doen.

In de aanlooptijd pakte ik eindelijk het mapje dat sinds de laatste opruimactie al een tijdje op mijn bureau ligt:

Handgeschreven brieven en andere herinneringen vanuit de middelbare schooltijd.

Het kwaad is geschied: ik ben weer helemaal terug in Memory Lane, maar ja wat wil je met brieven die de kop dragen: Zondagavond, juni 1979

Diversiteitsprijs

Donderdag op de Diversiteitsdag van de Gemeente Amsterdam, werd de diversiteitsprijs uitgereikt.

De eerste keer dat dit gebeurde, maar de faam van deze net ingestelde prijs, liep op de uitreiking vooruit. Het gonsde van de geruchten binnen de ambtelijke molen.

Vanuit het Diversiteitsplatform Amsterdam, ondersteund door de burgemeester werden er vandaag prijzen uitgereikt voor diensten en personen die ik het kader van divers personeelsbeleid het goed gedaan hadden.

Eeen eerste prijs, een aanmoedigingsprijs, een prijs voor individuele personen die zich ingezet hebben voor diversiteitsmanagement, maar ook een prijs voor de dienst(en) waar het nog slecht ging, een potenti

Sinterklaas is op school

Vanochtend was nog alles prima: ik zwom (mijn eerste baantjes in een leeg zwembad, kinderachtig van mij, maar als ik de dag zo kan beginnen levert dat mij altijd een positief voorgevoel op), bracht mijn jongste naar school.

Bij het bijna dagelijkse koffieritueel met een aantal ouders in het conciergehok waar we ritueel alle belangrijke zaken (opvoeding, journaal, roddels en de stand van zaken in de wereld) bespreken was het helemaal top.

Gistermiddag Sinterklaasversiermiddag waarbij de meeste ouders in het koffiehok, ook ik gelukkig deze keer, zelf actief hadden meegeholpen.

Vanochtend waren we natuurlijk trots op de mooi versierde school en genoten we van de reactie van de verraste kinderen bij binnenkomst.

De versierbijeenkomst was dolle pret: kinderen van meehelpende ouders mochten in de bibliotheek blijven op de vrije woensdagmiddag en vonden dat helemaal top: woendagmiddag en toch mogen we op school blijven.

Samen met bevriende moeders wonderlijk capriolen op huishoudtrappen uithalen om alle pieten, cadeautjes en andere versierattributen op de juiste plek te krijgen. Zalig om daar aan mee te kunnen werken.

Prachtig om de volgende ochtend de bewonderende verbazing van de kinderen te horen, toch wel een beetje glunderend als je kind in zijn gang vol overtuiging roept: “mooi he, dat heeft mijn mamma gedaan”.

Niet mijn dag

Bij alles wat ik vandaag op mijn log nog meld, geldt een waarschuwing vooraf: het was mijn dag niet vandaag.

Helaas trok mijn agenda zich daar niets van aan.

Nadat ik al drie keer gevloekt en getierd had (gelukkig nog wel redelijk binnenmonds), niet mijn normale stijl en ook bepaald niet iets waar ik zelf gelukkig van of trots op word, ging mijn agenda zijn eigen gang.

Mijn agenda vroeg maar weer eens om inzet, commitment en stellingname, ookal kwam de stoom mij op diverse momenten vandaag stevig uit de oren.

Dat ik niet in mijn favoriete positieve mood stond, deed even niet ter zake.

Het stofje van Rob

“Aha, een typisch gevalletje van het stofje van Rob”

Mijn gezelschap schoot in de lach.

Alhoewel het stofje volgens de natuurlijk rap bevraagde wetenschappers waarschijnlijk niet bestaat, wist mijn gezelschap onmiddelijk waar ik op doelde.

“Ach een typisch gevalletje van het stofje van Rob”.

Ik hoef het niet eens uit te spreken om zelfs bij het denken al in de lach te schieten

Het stofje zal dan niet bestaan, viraal is het wel: het ligt lekker in de mond, bevat een paradoxaal medicijn en vormt een gevaarlijk besmettingsgevaar waardoor de kans groot is dat “het stofje van Rob” hoge ogen zal scoren voor de nieuwste aanvulling in de Dikke Van Dale.

Ach en als het uitspreken van deze bezwering nu eens effectief medicijn blijkt te zijn om het relativeringsvermogen van politici aan te zetten en daarmee onmiddelijk een bestrijding van de door hem gesignaleerde kwaal blijkt te zijn, dan zijn we toch allemaal gelukkig?

Technische Vragenmarkt

Dinsdagavond hield de raad voor het eerst een technische Vragenmarkt.

Alle raadsleden met vragen over de begroting konden terecht op een markt waar per programma ambtenaren klaar zaten om alle technische vragen te beantwoorden.

Per programma was een tafel ingericht waar meteen de relevante beleidsdocumenten en ook de [[popup:tmarktfolders.jpg:informatiefolders en produkten ::1:inline]]binnen dit programma lagen: het marktgehalte nam hierdoor nog eens extra toe.

In Oud-West voor het eerst, in Almere, lichtend voorbeeld voor nieuwe werkwijzes in het kader van dualisme, waar wij eerder dit jaar op bezoek gingen is dit al een tijdje praktijk.

Voor raadsleden een goede gelegenheid om al hun technische vragen in een keer te kunnen stellen, voor ambtenaren een goed moment om die vragen ook in alle rust te kunnen beantwoorden, een ontlasting voor de commissievergaderingen waar deze vragen anders gesteld zouden worden en waarschijnlijk een verademing dat de vragen ambtelijk beantwoord werden in plaats van door een portefeuillehouder die tijdens de commissievergadering al dan niet gesouffleerd door een ambtenaar moet proberen er net zoveel verstand van te hebben als de inhoudelijke ambtenaar.

Daarnaast waren ook de grootste gesubsidieerde instellingen aanwezig om vragen over prioriteiten aan hun adres te kunnen beantwoorden.

In principe geen rol voor de bestuurders hier, toch waren we wel uitgenodigd om aanwezig te zijn (enige terughoudendheid werd logischerwijs wel op prijs gesteld).

Ik vond het erg goed om hier toeschouwer van te kunnen zijn.

Ik geloof dat het wel succesrijk was.

Er werden veel vragen gesteld, een enkele vraag leek zelfs uit te monden in een [[popup:tmarktkringlogo.jpg:kringgesprek::1:inline]].

Ik hoop dat raad, griffie en ambtenaren tevreden en positief zijn over deze eerste keer en dat allen dit volgend jaar weer willen.

Ik ben voor, maar mag niet meer mee stemmen.

Nieuwe huisstijl

Maandag hadden we de feestelijke introductie van onze nieuwe huisstijl.

De gemeente Amsterdam heeft al een tijdje geleden samen met de stadsdelen en diensten besloten over te gaan op een gezamenlijke huisstijl, waarbij het onderscheid alleen nog onder de drie Andreaskruisen en in de kleur te zien is.

Hoewel de vrijheid in het keuzeproces daarmee beperkt was, was het voor mij enorm leuk om het wordingsproces van embryo tot volledige huisstijl met alle nieuwe uitingen achter de schermen mee te maken.

Vanuit de stuurgroep begeleidden we elke stap, namen we moeilijke beslissingen en hadden we soms te maken met feed back van de “centrale huisstijlpolitie”

De laatste maanden is er door een groep mensen keihard gewerkt om alle nieuwe uitingen klaar te maken. En dat gaat dan niet alleen om nieuwe visitekaartjes en een logo op de muur, maar ook om website, stadsdeelkrant, sjablonen, briefpapier, folders, mappen en nog veel meer.

Een stevige klus onder tijdsdruk want we probeerden ook zo min mogelijk voorraad van het oude materiaal te hebben dat geheel en al milieuvriendelijk gerecycled wordt tot nieuwe papierprodukten.

Onder grote belangstelling van onze medewerkers mocht ik gisteren het lint van een beletterde veegwagen doorknippen en hield ik voor het eerst in mijn leven een powerpointpresentatie over het hoe en waarom, de diepere gedachtes achter de huisstijl.

Was, ook al is het bestuurlijk misschien niet het meest sexy onderwerp, toch gewoon eigenlijk best een beetje trots.

Lees verder “Nieuwe huisstijl”