Zondagmiddag ook te gast bij de Keti Koti viering en de viering van het eerste lustrum van setdancegroep De Pelikaan. Ik heb het zelden zo druk gezien in de Havelaar. Veel mensen in traditionele kleding, een modeshow van Koto’s, lekker eten en dansen op de muziek van de Steel Electric Show Band. Erg gezellig.
De band is ook te horen op het Solidariteitsfestival op 11 september.
Lees verder “Keti Koti viering met De Pelikaan in de Havelaar”
Zondagmiddag was ik samen met mijn collega Witte Goudriaan uit de Baarsjes te gast bij het Y-art festival op het Mercatorplein met als thema Explore your Talents. Na maanden van talenten spotten, workshops en oefenen nu optreden op het plein. Samen met sterren als Ali-B en Vigilante die al naam gemaakt hebben. De stadsdelen de Baarsjes, Bos en Lommer, Slotervaart en Oud-West geven hier subsidie aan. Als entre act tussen alle jonge talenten werden wij gevraagd aan te geven waarom we het belangrijk vonden en natuurlijk de hamvraag of het er volgend jaar weer in zou zitten. Het was weer duidelijk: West zit vol met talenten en jong publiek dat dat weet te waarderen. Gezien de sfeer, de opkomst en prestaties van de jongeren, ligt het voor de hand om te proberen dit volgend jaar weer voor elkaar te krijgen.
Aan het eind van de vrijdagmiddag stonden we met een informele borrel even stil bij het succes van ons nieuwe opbouwwerk van Dock. An het eind van de eerste contractperiode spreken zowel raad als gebruikers zich zeer positief uit over het opbouwwerk.
Omdat destijds de aanbesteding en de introductie van het nieuwe opbouwwerk gepaard ging met veel scepsis en boosheid van de mensen die het graag bij het oude hadden gelaten, was er in het begin nog geen gepaste plaats voor tevredenheid over ons besluit.
Nu zowel politiek als het bewonersplatform positief terugkeken op de afgelopen periode en er groen licht is voor de contractverlening, mochten we samen eindelijk een beetje trots zijn. En dat deden we in zeer goede sfeer in de ruimte van het Bewonersplatform. Nadat ik eerder op de dag een fles champagne als doop had stukgeslagen, hadden we nu een toast met champagne die heel passend werd [[popup:dock.jpg:ingeschonken:]] door de ambtenaar die mij al die tijd heeft bijgestaan in het opbouwwerk dossier.
Lees verder “Borrel met opbouwwerk, bewonersplatform en betrokken ambtenaren”
Vrijdagmiddag gaf ik het startschot voor de inbouw van de voormalige meststallen waarvan de restauratie door Stadsherstel ter hand is genomen.
De voormalige meststallen uit 1883, ontworpen door Van Niftrik, stonden vele jaren op instorten. Zoals met veel de afgelopen jaren, was er aanvankelijk maar weinig belanstelling voor behoud. Bewoners kwamen in aktie voor behoud.
Het Kinderkookkafe diende een plan in voor het gebruik van de meststallen in combinatie met naschoolse opvang. Na veel gedoe met buurman Oud-Zuid, veel gesteggel en veel vertraging, was vrijdag het eerste feestelijke moment. Daarnaast voor mij ook een primeur: de eerste champagnedoop. ![]][[image](/images/champagne1.jpg)
Om het toekomstig gebruik alvast te markeren, werden de hapjes verzorgd door [[popup:kinderkookkafe.jpg:jeugdige koks:]] en werd er een prachtige taart aangesneden.
Met het aansnijden van de taart werden de twee meststallen symbolisch losgesneden.
Bij de voorlopige “overdracht” aan het Kinderkookkafe droeg ik i.p.v. de mest van het voormalig gebruik, specerijen als ingredient voor het nieuwe gebruik aan. Een vijzel met rode pepers, omdat er aardig wat peper gebruikt zal moeten worden om de deuren van de naschoolse opvang in oktober open te laten gaan. Ook de slagroomspuitzak voor de slagroom op de taart en een zak krenten voor de krenten in de pap ontbraken niet.
Zo werd er vrijdag voor de tweede maal een droom richting een zichtbare werkelijkheid geholpen. Deze keer de droom van de bewoners die de meststallen wilden behouden en de droom van Ruth van Andel die hier zo graag haar Kinderkookkafe met NSO wilde realiseren.
Ik als stadsdeelvoorzitter ben trots op al die dromen. Want zo met de gerestaureerde meststallen (die ook nog eens kinderen in het Vondelpark laat zijn), de mooie nieuwbouw van Villa Spijker en de gerestaureerde paardentramremise, werd het op
Vrijdagmiddag was de feestelijke ingebruikname van Villa Spijker, een kleinschalig woonhuis voor meervoudig gehandicapte kinderen met professionele zorg, maar beheerd door ouders. Direct achter de gerenoveerde paardentramremise aan de Overtoom en nog net niet in het Vondelpark.
Met veel familie, vrienden en genodigden werd al zingend een [[popup:erehaagspijker.jpg:erehaag:]] voor de kinderen gevormd waardoor de kinderen hun prachtig nieuwe huis in reden. Onder begeleiding van de ouders werd een rondleiding door Villa Spijker gegeven. Wat is dat ontzettend mooi geworden: ruim, licht en zonnig, met heel veel zorg ingericht en de eigen [[popup:kamerspijker.jpg:kamers:]] van de kinderen prinsen en prinsessen waardig.
De droom, zoals Beer Boneschansker, vader van Hannah, het in zijn toespraak zei, werd waar. Meestal liggen droom en werkelijkheid ver uit elkaar, maar deze droom is een prachtige werkelijkheid geworden. Dat er nog maar veel van dit soort dromen waar mogen worden.
Zie ook het artikel in Trouw over Villa Spijker
Mokum TV heeft een satire op onze Roosje weten te vinden. Pas op: de aan te klikken foto bevat schokkende [[popup:2roosje.jpg:beelden:]], die niet op werkelijkheid berusten. Een uiterst vindingrijke manier van digitale fotobewerking.
Het behoeft geen betoog dat ik de oorspronkelijke kunstvorm gepaster vind, en nee ik overweeg geen carriere als fotomodel en vooralsnog ook nog niet meteen juridische stappen. Het spreekt voor zich dat mij hier niet om toestemming is gevraagd.
Vanavond was ik te gast bij de aftrap van het Nederlands voorzitterschap van de EU op cultureel vlak, onder het motto Thinking Forward.
Terwijl op de Dam een openingsfeest en voorstelling plaatsvond, verzamelden de culturele hotemetoten zich in Krasnapolsky. Ik zal het niet ontkennen, ik ben nog nooit eerder zo dicht in de buurt van onze premier geweest (ook nog nooit eerder zo dicht bij Clarie Polak en Jeroen Pauw, vanwege een NOVA uitzending on the spot). Nog nooit eerder wapperde ik met een uitnodiging die mij door de poltieafzetting bracht, maar dat terzijde. Ondertussen vond het werkelijk cultureel spannende met o.a. Outlandish zich buiten voor het grote publiek op de Dam plaats, hetgeen ik als genodigde dus even jammerlijk gemist heb.
Dinsdagmiddag was ik te gast bij de slotpresentatie van het samenwerkingsproject tussen de UvA en de gemeente Amsterdam. Onder het motto ICT en Samenleving werkten UvA en de gemeente samen. 31 studenten voerden projecten uit bij onderdelen van de gemeente Amsterdam. Ook bij Oud-West tot mijn grote genoegen. Halverwege de rit waren de studenten te gast bij Oud-West voor een werkbezoek en tussenevaluatie. Dinsdag was de slotpresentatie in Zuid-Oost.
De studenten waren een welkome aanval op de spreekwoordelijke “ambtelijke molens” en kregen met hun enthousiasme in 4 maanden meer en slimmere dingen voor elkaar dan je voor mogelijk zou houden. De confrontatie tussen theorie en weerbarstige praktijk, confrontatie tussen “een zooitje ongeregeld en een zooitje veel te geregeld”.
De tevredenheid was enorm. Ik hoorde studenten zeggen dat ze nog nooit zo’n leuk “vak” hadden gehad. De opdrachtgevers waren blij met de opbrengsten en de samenwerking was naast nuttig en leerzaam ook nog eens heel erg leuk. Kortom: Kennis Delen doet geen pijn, ’t levert op,’t is fijn.
Oud-West heeft er veel aan gehad, daarnaast vond ik het dolle pret om studenten die tot 4 maanden geleden Oud-West wellicht maar amper kenden, nu met veel warmte tijdens de presentatie over ons stadsdeel te horen praten. Elke keer als ik de studenten bij ons in het stadsdeel zag schuiven had ik bovendien iets van “Ha, we zijn kennis aan het delen”.
Tijdens de slotpresentatie lagen er 10 kant en klare oplossingen voor problemen, waaronder een direct uitvoerbare oplossing voor rekening rijden in Amsterdam (alhoewel we eerlijk gewaarschuwd werden voor een mogelijke faalfactor: technisch kan het zo, maar er is politieke moed voor nodig om het in te voeren).
Als Amsterdam slim is, en na dit project is ze zeker weer slimmer dan daarvoor, dan koestert ze deze samenwerking, spot ze studenten voor de traineepool en stimuleert ze de uitvoering van de door de studenten aangedragen oplossingen.
Ik ga in ieder geval graag op deze voet verder en heb al afgesproken dat we samen met een van de initiatiefnemers, Prof. Dr. Rik Maes en mijn collega stadsdeelvoorzitter Elvira Sweet verder gaan op de opbrengsten en kansen van deze samenwerking.
Niet om het een of ander, maar daar waar iedereen het heeft over het stimuleren van de Kenniseconomie met veel opvattingen en dikke rapporten, gebeurt het hier gewoon in de praktijk op een hele feestelijke manier.
“Waarom beklimt hij die berg?
Telefoon van een superblije zoon Mick: Over naar 4 VWO!
Bloed zweet en tranen zijn niet voor niets geweest. Vanaf nu kan hij echt van de vakantie genieten.
Wat een zielerust (ook voor zijn ouders)
