Maand: februari 2007

De nachtmerrie van elke leraar, of misschien toch wel de stiekeme droom?
Als leraar leuk doen op de jaarlijkse toneel/klassentoernooi of wat dan ook avond? Voor het oog van je eigen klassen -het volgende lesuur wil/moet je gewoon weer het gezag hebben- iets neerzetten dat goed genoeg is om niet af te gaan.

Op het Amsterdams Lyceum is dat afgezien van het feit dat zij hun 90e lustrum jaar vieren en dus extra uit willen pakken, heel niet gemakkelijk.
Met hun toneel en dansklassen geven zij een groot aantal leerlingen al zoveel extra’s dat het daarmee als docent al moelijker wordt om daar boven uit te stijgen of in de buurt te blijven.

Vrijdagavond was ik bij het lustrumtheater van Het Amsterdams Lyceum, in de sfeer van Cabaret, met cocktailbar en bedienend personeel tijdens de voorstelling.
Zoon Mick die zijn toneelopleiding op het Amsterdams al voltooid heeft, speelde met zijn mede certificaathouders een prachtige theatraal ondersteunende rol naar de leraren en leerlingen die bij deze lustrumvoorstelling echt op het toneel stonden.

De leerlingen verzorgden prachtige Cabaretachtig ge

Als moeder/bedenkster van het DB Cooldowncaf

De geur van spruitjes…..
In het kippenhok zonder Jort Kelder, het openlucht forum op het schoolplein, werden wij in ieder geval niet blij van de ethische spruitjeslucht die uit Den Haag neerdaalt: bedenkttijd bij overtijd behandelingen, psychologisch onderzoek naar de gevolgen van Abortus (uitkomsten lijken mij: ja is uitermate belastend, niemand doet dat voor haar lol en niemand zit te wachten op meer betutteling vanuit de overheid), ambtenaren mogen weigeren Homo’s te trouwen.
Lekker dan…

Nee, dan de gemeente Amsterdam op haar website onder het kopje actueel:

….Het domein van de vrouw en alles wat vrouwen beweegt!
….in het teken van

Na een weekend voor het collectief, vanavond een avond voor een groot smaldeel van het gezin: Snow Patrol in de Heineken Music Hall, niet dat het daar rustig was, maar wel genieten voor Mick, Marco, mij en nog een stevig aantal mensen.

Twee jaar geleden supportact voor The Pixies, “our heroes” en nu the floor alone en uitverkocht. Drummer Johnny had zijn arm gebroken, de invaller slechts een dag mogen oefenen hetgeen hem absoluut niet verhinderde zo af en toe in enthousiasme bijna door het drumstel heen te gaan. Mooie nummers, tijdens de babbels een zalig iers accent en dat voor een schotse band.
’t was een gaaf concert en Snow Patrol zal net als de afgelopen weken onze huiskamer nog regelmatig vullen.

Nog steeds niet klaar…
Alles leuk en aardig en alleen maar positief, maar het kost wel tijd dat interactief zijn.

Thuiskomen van het congres, gelukkig herinnert dochter Lotte me eraan dat ik haar en haar filmproduktieteam morgenochtend naar Egmond zou brengen voor opnames (afrijtijd 9 uur op zondag, au).

Bloggen over het congres en direct daarna aan het werk voor mijn achterstallig Hyves beheerwerk voor het Nivon Pinksterkamp, morgenmiddag weer een vergadering dus al het nieuws en de afspraken moeten wel goed in de diverse discussiegroepen staan en dat had ik op me genomen, dochter activeren om haar leeftijdsgenoten via MSN en Hyves weer eens op te zoeken om daar naar suggesties voor het jongerenonderdeel te laten zoeken (heeft ze zelf aangeboden).

Ondertussen lees ik de langsschietende blogs van de congresbezoekers, hetgeen op dit nachtelijk uur leidt tot de verrassende persoonlijke constatering leidt dat bloggers hele actieve en delende mensen zijn, maar in de discussie op zo’n congres niet de boventoon voeren terwijl ze tegelijkertijd toch een belangrijke rol vervullen in verslaglegging en opiniering rond zo’n congres, een aandachtspunt voor de insteek op het onderdeel debat over partijcultuur en imago want onze GroenLinks Hyvers en Bloggers vormen een onmisbaar onderdeel voor een brede discussie die verder reikt dan de lezers van Volkskrant, NRC en de GroenLinkswebsite en die ook een ander publiek bereiken.

Tevreden zie ik mezelf op een van de blogs terug op een foto voor de stand van onze Open Source werkgroep waar ik vol goede voornemens maar weer eens een demonstratie CD Linux meeneem: ik propageer het wel, maar heb het zo druk interactief te zijn dat ik mezelf het leerproces van overstappen niet gun, hoewel ik open source blog, bestuurt windows de rest en ik neem me wederom voor mijn leven te beteren.

Of ik het rustig had nu ik “uit de politiek” was, vroeg iemand mij op het congres.
Nou nee dus, maar ik geniet nog steeds.
En nu naar bed want dit wordt wel weer heel stream of consciousness en de FemFem wijst mij morgen feilloos de weg, maar de ogen open houden, zal ik toch echt zelf moeten doen.

Als charmeoffensief was ie perfect geweest, als georchestreerd een meesterzet, maar ’t gebeurde gewoon spontaan:

De borrel en maaltijd na afloop van het congres en workshopmiddag van GroenLinks werden opgeluisterd door De Anitaas, -wat nou een intelectuele partij- alle oude songfestivalliedjes zingen we gewoon mee.

In het kader van de tegenwoordig steeds populairder wordende publieksparticipatieacts bij artiesten, moesten we de vloer op en Linedancen op een aangepaste versie van Those were the days (hoe toepasselijk).

Na het tumult van de afgelopen dagen zal het mensen wellicht verbazen, maar dit is wat er gebeurde:
Op aanwijzing van de (vocaal) leidster gingen we

stapje links, stapje over, stapje links, schop
stapje rechts, stapje over, stapje rechts, schop

Koersvast, samen, schoppend, luisterend, tegelijkertijd en met plezier

(eigenlijk net als bij het dagprogramma, alhoewel het onderdeel schoppen tijdens het dansen veel functioneler en plezieriger is dan tijdens het debat)

Mijn Volkskrantkop voor maandag zou zijn:

GroenLinks is alive and kicking

En voor de echt serieuze blogs over het congres, maar ja zij waren dan ook al weer thuis, zie Planeet GroenLinks

Bah, bah bah.

Nou heb ik maanden gehoopt, zeker in de aanloop naar de verkiezingen, dat GroenLinks de voorpagina van De Volkskrant zou halen…..
Omdat we een goed verkiezingsprogramma hadden, omdat wij echt als enigen het milieu en de klimaatsveranderingen op nr. 1 zetten, omdat onze partij de lef had de modernisering van de verzorgingsstaat zo aan te pakken dat deze daarmee echt wat duurzamer zou worden…….
Dat laatste is GroenLinks best op kritiek komen te staan, zowel binnen als buiten de partij.
Andere partijen wachten op een uitspraak van de SER, de vakbonden wilden zich voor de verkiezingen niet vastleggen op veranderingen van het ontslagrecht en we hadden af en toe echt last van onbegrip tijdens de campagne met deze boodschap.
Electoraal misschien niet helemaal handig, maar eerlijk is het wel.
Veel van de boodschappen die we toen gaven worden na de verkiezingen door gerenommeerde bewegingen als SER en de vakbonden alsnog ondersteund. Maar ja, niet helemaal op tijd.

Vandaag haalden we dan wel de voorpagina van de Volkskrant, maar niet op de manier die ik gewild had: kritiek binnen GroenLinks, de pers pakt het op op een manier waarop ik gehoopt had dat ze ons verkiezingsrorgamma zouden hebben opgepakt.

Ik mag niet zeuren, want ik was een van die GroenLinksers die op de kritische bijeenkomst in Utrecht aanwezig was en een van de mensen die de oproep om de koers, de beginselen, de evaluatie van het verkiezingsresultaat en de debatcultuur binnen de partij grondig te gaan bespreken in de komende periode, heeft ondertekend.

Voorafgaand aan de bijeenkomst, heb ik een aantal mensen uitgelegd waarom ik daar naar toe ging:
Ik ben al sinds de oprichting van GroenLinks lid, ik kan mij nog steeds goed vinden in het gedachtegoed van GroenLinks, ik stond op de markt met de slogan “knokken voor wat kwetsbaar is” en de afgelopen verkiezingen heb ik volhartig ons nieuwe verkiezingsprogramma ondersteund en uitgedragen en voor mij passen ze beiden prima binnen GroenLinks
Ik voel me hardstikke thuis bij deze partij en ook bij de zogeheten koerswijzigingen – voor mij zijn ze een moderniserende vertaling van waar ik al lang voor stond- dus op de koers van GroenLinks heb ik niets aan te merken.
Mijn reden om te komen en mee te willen praten lag in de constatering dat een aantal van de mensen van wie ik denk “het vak geleerd te hebben” zich niet helemaal lekker meer voelden bij wat er gebeurde binnen GroenLinks en vanwege hun moppers over de mogelijkheid een oor te vinden voor dit geluid binnen de partij. Zij horen voor mij onlosmakelijk bij GroenLinks.

Ik wil dan graag weten wat hen beweegt, want voor mij horen deze mensen binnen het actief hart van de partij en hoort de partij gretig en ruimhartig oor te hebben voor deze mensen en nieuwe leden, niet alleen omdat zij mij geleerd hebben wat GroenLinkse politiek is, maar ook omdat omdat draagvlak, aansluiting bij maatschappelijke bewegingen en een open debatculttur binnen een politiek partij m.i. core business van elke politiek partij zijn.

Ik hoorde op deze kritische ledenbijeenkomst heel veel binding met de partij en zorg over de toekomst, hoorde jonge leden en oude rotten in het vak van wie de laatsen mischien wat minder optimistisch gestemd waren. Er zat in ieder geval een boel constructief geluid en de wens om de discussie binnen de partij goed te voeren.
Dat is alleen maar goed voor elke partij.
Ik vind het dan ook oprecht jammer dat, in de aanloop naar ons congres van zaterdag, GroenLinks de voorpagina haalt met interne richtingenstrijd en harde uitspraken van weerszijden.
Binnen GroenLinks willen we volgens mij alles bespreken omdat we gaan voor waar we voor staan ook als we het niet meteen allemaal eens zijn. De discussie is alleen maar goed, of die nu in de Kargadoor of tijdens het congres gevoerd worden, zolang het maar gebeurt……
Laat de pers zich maar richten op de vraag of Diederik Samson nu wel of niet zij partij afvalt door openlijk te roepen dat Bos geen minister mag worden (maar dat is flauw, want natuurlijk pakt de pers signalen over interne discussie op, zou ik ook doen als ik hen was).
Mijn partij met goede beginselen, komt hier nog beter uit als ze de discussie voert daar waar hij thuishoort, binnen de partij en wat mij betreft starten we een wikipedia waar alle debatbijdragen voor iedereen te zien zijn en direct door welke beweging dan ook van commentaar voorzien kan worden, met een permanente link vanuit de Volkskrant natuurlijk.

Zodra ik zwem, kom er na zo’n vijf baantjes een vorm van vloeibare trance over mij heen die maakt dat ik niet veel van de omgeving meekrijg.
Dat ik toch niet helemaal weg ben, bleek vandaag toen ik opeens in mijn ooghoek een zwembroek met “Spank” op de bilpartij zag langskomen.
In de lach schieten met je mond onder water levert een behoorlijke slok water en een ingewikkelde proestpartij op, weet ik nu.