Auteur: admin

Uitgenodigd bij een groep vrouwen van het Nivon voor wie ik een lezing ga houden ter gelegenheid van hun aanstaande 60 jarig jubileum in september, was het vandaag even kennismaken.
Net na de oorlog begonnen met hun activiteiten: op de eerste vakantieweken moesten de deelneemsters nog zelf een onsje koffie en suiker meenemen want dat was nog op de bon…
Een rijk verleden, waarvan mooie highlights aan mij geopenbaard werden tijdens het voorbereidingsgesprek.
Van mij willen ze een jeugdige(!) en nieuwe invalshoek op Nivon, vrouwen, het nu en de toekomst en ook het nieuwe feminisme…
Of ik wel wist waar ik ja tegen gezegd had?
Nee, maar dat geeft volgens mij niets want dat vind ik alleen maar leuk en samen gaan we er iets moois van maken onder een werktitel “Zijn de boontjes gedopt of koken we nog steeds de rapen gaar?”

Later op dezelfde dag een vergadering van het strategiepanel voor het toekomstproject van GroenLinks.

Nivonners en met name de mensen die het Nivon met de paplepel hebben meegekregen en doorgegeven, zijn enorm bevlogen mensen die het vormingswerk voor de arbeiders en het staan voor de arbeiders als groep in een hoog vaandel dragen.
Ik voel mij daar “ondanks/dankzij” het lidmaatschap van het “met een intellectueel omkleed imago” van GroenLinks en mijn idealen enorm bij thuis.
In de wandeling door de historie die tijdens de voorbereiding aan de orde kwam, bleef het gemopper op de huidige PvdA natuurlijk niet lang uit.
Het Nivon dat voor is gekomen uit het voormalig vormingsinstituut van de voorloper van de PvdA, wordt nog steeds grotendeels bevolkt door mensen die hun leven lang PvdA stemmen/stemden.
Ik kom bij het Nivon, net als vanmiddag vaker mensen tegen die zwaar teleurgesteld zijn in “het afgooien van de ideologische veren” en het niet meer onverkort en zichtbaar/begrijpelijk opkomen voor de “arbeidersachterban” waar zij als Nivonners hun hart, thuis en bevlogenheid bij hebben.
Niet alleen dat, maar ook dat een partij als de SP er dan “met onze mensen” vandoor gaat, dat steekt.
Ook in het strategiepanel van GroenLinks komt een soortgelijke discussie aan de orde en ook daar zien we met lede ogen aan dat de SP er met een deel van onze traditionele/potentiele achterban maar belangrijker nog “de mensen voor wie we het doen” vandoor gaat.

In mijn altijd aanwezige wens om alles te verbinden, vond ik dat een hele mooie samenvattende gedachte voor vandaag:

Wij vinden onze achterban veels te belangrijk om die aan een andere partij over te laten.
Als je knokt voor wat kwetsbaar is, dan wil je je mensen in je eigen huis.

Tijdens de studiedag van school deze woensdag, bekwaamden de leerkrachten zich in BHV, EHBO en Brandveiligheid. Een geruststellende gedachte.
Noodgedwongen organiserde een vriendin en ik een alternatief lesprogramma in de Efteling: kaartlezen en kortste routes bepalen, onderhandelen (wat doen we eerst en hoe komen we tot die keuze), het aan den lijve ondervinden van de werking van G-kracht, gymnastiek (geen wachtrijen, dus heel veel lopen), uithoudingsvermogen en sociale vaardigheden (Geen onvertogen woord tussen die vier 10-jarigen!). Als toetje de 3D instructieve Panda Dream film van het Wereld Natuurfonds.
Dit ondernemend leren leverde een prachtige lentedag, 4 tevreden onderwijsconsumenten en een uiterst genoegelijke ouderparticipatie tot ver buiten de reguliere schooltijden op.[

[image:efteling_2008.jpg::center:0]]

Ik wilde helemaal niet weten wat je met WPA2-PSK kan, ik was gelukkig zonder.
Helaas ben ik er sinds gisteren achter met mijn nieuwe router dat ik er heel veel mee kan, maar de andere computers in mijn netwerk niet.
Ik wilde het niet weten, weet het nu toch.
Geen probleem: servicepack met WPA2 downloaden en oplossen.
Maar ja dat downlaoden kan alleen vanaf de pc met de geldige licentie, en laten die nu net niet het internet op kunnen.
Mijn laptop heeft een OEM versie software en kan wel het internet op maar niet downloaden en servicepackleveracies lopen via de leverancier van de computer en niet via de helpdesk van Microsoft..
Je zou toch denken dat dit slimmer moet kunnen, ben toch alweer eventjes bezig.
Nog twee opties voor vandaag, dan zitten mijn uurtjes netwerkbeheer er hier weer op.
Zit nu te bokken, maar weet dat als dit weer opgelost is, ik dt dan toch ook wel weer stoer vind.

En dat is dan toch wel weer bemoedigend daags na de oprichting van TON

Lekker om weer even helemaal bezig the zijn met ” the field of opportunities”
“I dwell in the realm of what could be…..”
Daarmee wel zo daarmee bezig dat mijn internetpresence alhier er alweer onder leidt.

En als ik nu tijd over had, heb ik niet en zeker niet op het tijdstip dat ook ik naar mijn bed begin te verlangen, dan ging ik eens onderzoeken hoe vaak webloggers schrijven over het gegeven dat ze niet aan schrijven toekomen…..
Qua statistiek komt het vast in de buurt van het aantal mensen dat hun kat als onderwerp van de weblog neemt, kortom het onderwerp scoort vast hoog.

Voor het eerst sinds de start van mijn weblog, verzaak ik met regelmaat.
Veroorzaakt onrust, raar soort schuldgevoel
Dus het is iets zo’ n weblog: lijkt wel een autonome behoefte te hebben om gevuld te worden, geeft mij onrustige gevoelens als ik “hem/het” niet voed.
Vraagt om een analyse, waarom eigenlijk, maar toch voelt het zo:
“wat maakt dat jij de ijzeren discipline nu even niet voelt, wat zegt dat?”
Er zijn legio plausibele verklaringen:
even met andere dingen bezig, moet kunnen.
Gebrek aan content, zou kunnen, maar als ik daar naar kijk is er genoeg waar ik wat mee heb en waar ik over zou willen schrijven, lijkt dat niet het probleem.
Ik heb altijd gedacht, en ben nog steeds niet van die gedachte afgestapt, dat ik goed kan multitasken….
Vandaag, op de zorgwoensdag, zag ik kans om met drie projecten tegelijkertijd een voor mij relevante doorbraak te bereiken, terwijl er boven 4 (3 plus vriendje van) kinderen hun ding zaten te doen.
Over alles daarvan zou ik kunnen schrijven, maar niet over allemaal tegelijk.
En als niet daarover dan toch wel over:

• de uiterst inspirerende workshop Ontstaansgeschiedenis en gedachtegoed van GroenLinks, waar ik gisterenavond zowel het officiele gedeelte als de Kroegafterdiscussie van meemaakte: leuk om dat met anderen mee te maken, je eigen insteek daarin te onderzoeken en dilemma’s te beantwoorden zoals bijvoorbeeld:
  had jij als GL’er ook gepleit voor het niet opheffen van de tippelzone danwel opnieuw instellen daarvan en past dat bij de grondbeginselen van GroenLinks? En dan er achter komen dat je JA niet alleen helemaal volhartig is maar ook nog ideologisch beredeneerd en aangevuld met maatregelen die er dan wel genomen zouden moeten worden om……

  De rare reactie die ik had toen ik las dat Agnes Jongerius een “quotum” voor vrouwen in topfuncties voorstelde…..
  Ik ben vast niet de enige die bij het woord “quotum” in eerste instantie denkt aan ” een maximum stellen aan”, terwijl dit voorstel 40% vrouwen op topposities helemaal niet gaat over het stellen van een maximum, maar het benoemen van een te realsieren aantal dat nu nog lang niet bereikt is. De omslag in denken toen ik hem taalkundig in een positief kader had veranderd, “okay, dan moet ik maar weer eens onderdeel uit gaan maken van dat geheel en topvrouw in een topfunctie gaan worden, absoluut zonder me nu te vervelen of niet gewaardeerd te voelen in wat ik nu doe…..

  Mijn verbazing over de Smurfenrage die nadat ik een volwassen vrouw in de kroeg had horen bedelen om een in haar verzameling ontrbrekende smurf, bij ons aan de ontbijttafel het bizarre vervolg had waarin mijn zoon met zijn nichtje een discussie begon over de vraag wie eigeblijk de vader was van de baby die smurfin had gekregen…..

Bloggend Nederland kan zonder alle dingen die ik niet schreef, ik wat minder….
Na dit gelouter, toch maar weer eens kijken hoe ik mijn “draad” in regelmaat weer terugkrijg.

Ik studeerde Engels: een kaft van een boek was dus bijna altijd oranje, te zien aan mijn boekenkast en Penguin stond gedurende mijn studie bijna gelijk aan “boek”.
Nu de nieuwe, die zijn “cewl”
Het nieuwe lezen: andere techniek, met beeld, geluid en de sporen van het verhaal door Google Earth heen, “what a thrill”!

6 weken lang nieuwe bewerkingen van oude klassiekers.
Ik “las “21 Steps van Charles Cumming, geinspireerd op de 39 Steps van John Buchan (nooit gelezen).
Een ander verhaal, Slice, dat zich vorm langs weblogs en Twitters, bewaar ik voor een andere keer, want net als vroeger, kan ik pas weer verder met wat ik aan het doen was als het “boek” uit is.

Zat ik een paar weken geleden nog voor het eerst te broeden en zweten op het opstellen van mijn eerste evaluatieformulier waarbij ik meteen ook maar voor het eerst besloot dat dat wel webbased moest worden aangeboden……
Dan kan je er natuurlijk donder op zeggen dat je het uitrekenen en interpreteren van de antwoorden ook voor het eerst gaat doen.
Helemaal voor het eerst is dat niet want ik kan me herinneren dat ik in een grijs verleden nog wel eens een oudertevredenheidsenquete heb opgesteld voor de creche waar ik in de oudercommissie zat, maar toch.
De rekenmachine en mijn mantra “stap voor stap en logisch denken” draaien overuren op dit moment.

De eerste zin is altijd het moeilijkst.
Al voelt een leeg scherm toch net weer wat anders dan een maagdelijk vel papier….
Gewapend met koffie en doorzettingsvermogen en een naderende deadline, lacht het lege scherm me vriendelijk toe.
Tegenwoordig is het nog makkelijker om de eerste zin te omzeilen, gewoon met de derde of de tiende zin beginnen en later repareren, maar toch.
De veilige wetenschap dat als de woordenstroom eenmaal op gang is, er later weer geschrapt moet gaan worden, vaak bijna net zo moeilijk, levert nu nog weinig op.
Nu zelfs de uitvlucht eerst een weblogstukje schrijven (ook daar was de leegte de afgelopen dagen goed voelbaar) bijna voorbij is, trek ik mezelf aan mijn haren het moeras uit en ga schrijven.

Geen inhoudelijk of filosofisch betoog, wat heel goed zou kunnen bij de titel van dit stukje.
Eerlijk gezegd was ik ook heel inhoudelijk en filosofisch bezig toen ik op het woord “Spiegel” stuitte.
Toen ik het opschreef, werd ik me opeens een niet ongebruikelijk gevoel gewaar:
“spiegel” wat spel je dat woord eigenlijk raar, wat staat er nu eigenlijk als je die letters achter elkaar zet?
Gaat geloof ik wel weerd een tijdje duren voor ik de letters die “spiegel” vormen als gewoon de betekenis van spiegel ga zien.
Nu aleen nog even afwachten wat er gebeurt als ik er morgen in kijk….