Martin Kaye in Oud-West en De Baarsjes
Nostalgie uit de tijd dat de namen van de bands me aanmerkelijk meer zeiden dan de namen van de bands op Lowlands waar zoonlief me vandaag enthousiast mee om de oren sloeg. “Het gaafst waren de Foo Fighters, maar ik ben zo schor door de Dropkick Murphys”.
Die laatste herkende ik vanwege een CD met een absoluut foutogende hoes die ik laatst voor hem gekocht had.
De komende weken laaf ik me in ons stadsdeel aan mijn oude helden.
Aan de slag, op de fiets, naar het stadsdeelkantoor.
Volle tas.
Gewend aan mijn dagelijkse begroetingsceremonie op de camping: veel gedag zeggen of de franse begroetingskus.
Ook Oud-West groet weer op haar eigen manier.
Normaal de vuilnismannen en de medewerkers in de veegauto’s onderweg in het stadsdeel.
Mijn hand gaat op de dagelijkse route vele malen omhoog.
Na vakantie, maar vooral ook na de staking van de afgelopen week, is het kunnen groeten van de vuilnismannen weer een voorrecht.
Ook op de fiets en bij het wandelingetje door de buurt was het groeten niet van de lucht, even blijven staan een praatje maken, nieuws uitwisselen (Sail, Vakantie, slechte zomer, bonnetjesaffaire, Gay Parade, werk). lekker telefoneren op een bankje in de Kinkerstraat, met zon nota bene.
Stille Ten Katemarkt, werkzaamheden aan het fietspad bij de M.L. Kingschool (gelukkig want daar wordt door bewoners al lang om gevraagd) en een nieuwe “etalage-tentoonstelling”, ook in de ramen van het stadsdeelkantoor.
De komende weken parkeer ik mijn fiets recht voor Iggy Pop.
Ik voel me al weer helemaal verwelkomd in Oud-West.
De getallen van de Bingo hoor ik weer afroepen door het achterraam, baantjes trekken weer in het binnenbad, een scherm vol te beantwoorden mails voor mij.
Amsterdam mooi, half bewolkt, toch wat stinkend vanwege de vuilophaalstaking.
Staartje van Sail meegepikt bij de ontvangst van stadsdeel Zeeburg op de clipper De Stad Amsterdam.
Terug dus.
Het was de vakantie van zon, zwembad, bergen, zee op vertrouwde plek.
Maar ook de vakantie van U2 in Nice, gezinswijs meezingen met Oud-West in de auto, Pink Martini in mijn oren langs het zwembad, lange avonden op het terras, veel nieuwe mensen, Tim zwemmend zonder bandjes, bijzondere gebeurtenissen en totale ontspanning.
Ik plaats een foto van het zwembad omringd door bergen op mijn bureaublad en ben blij dat ik vlak voor de vakantie een groot beeldscherm gekocht heb.
Het ongeluk zit in een klein hoekje.
Langzaam komt de werkelijkheid weer terug: vandaag regende het in de ochtend.
We vluchtten naar Nice waar het weer prima was en ik nog steeds naar het museum van Marc Chagall wilde.
Na de Chagall en Oud-West tentoonstelling ben ik behoorlijk betoverd geraakt en weet ik veel meer over zijn werk en leven. Ik genoot dan ook met volle teugen van het museumbezoek in mijn eentje.
Ondertussen is ons vertrek al overmorgen, wacht het werk op zondag en is maandag al weer aan de bak.
Via de mail bleek dat ik terwijl ik lekker langs de rand van het zwembad lag, mijn website een spamattack genereerde bij de webhoster.
Niet alleen was ik even van de wereld, mijn website was dus ook even uit de lucht.
Vanaf maandag beloof ik beterschap, nu nog de laatste mooie dagen van een perfecte vakantie.
Voor het eerst verwaarloos ik mijn log. Ik ben bang dat het een goed teken is.
Totale ontspanning. Ik geniet van de zon, de bergen, de mensen en het uitzicht langs de rand van het zwembad.
Met een T-shirt met alle tourdata, een vakantie vlak bij Nice en Ebay is
Bij een snelle vakantiecheck van mijn weblog, zag ik dat er toch een paar stukjes lost in cyberspace zijn gegaan.
Het kost me hier boven op de Gravia Pas, omringd door bergen en gletschers moeite om te bedenken waar die over gingen.
Ik heb zojuist Marco met fiets onderaan deze ijzingwekkende pas afgezet. Na een rit die zelfs met de auto al spannend was, wacht ik hier met een lekkere cafe lungo op zijn bezwete aankomst.
We hadden pas net Tim bij oma afgeleverd, die straks samen naar onze vakantiebestemming vliegen, of de tekefoon ging al.
Onze oudste was er aan de andere kant van Hoek van Holland achtergekomen dat hij zijn pinpas thuis had gelaten.
Dat je op interrail altijd ergens zonder geld komt te zitten, weten we uit ervaring. Maar al na 4 uur is vast een record. Gelukkig waren wij nog in Nederland dus konden we geld storten op de rekening van zijn reisgenoot.
Vanaf dat moment ongestoord reden we door naar Munchen, het Googleresultaat voor search “zuid duitsland+hotel+waterbed”.
Een ongebruikelijke maar feestelijke manier om je reiscoordinaten bepalen.
De laatste 24 uur voor de vakantie waren hectisch. Overdag nog volop staf en spreekuur.
Ik kreeg een mooie maquette die eigenlijk voor collega Werner bedoeld was. Indiener kon niet langer wachten maar beloofde mij na de vakantie bij Werner terug te komen. Ondertussen logeert de maquette op Werners kantoor.
Mijn laatste afspraak was met de bomen actie mensen uit de Bilderdijkstraat. Zoals te voorzien kon ik ze geen nieuwe inzichten bieden. We konden toch nog wat verhelderen en de bezwaarprocedure nauwgezet doornemen.
Eenmaal thuis zwaaiden we Lotte uit op kamp, crashte ik daarna nog net even op de valreep mijn website, moesten nog de laatse mailtjes en vroeg naar bed want om half zes moest Mick naar Hoek van Holland voor zijn eerste interrail avontuur.
Gelukkig wist mijn weblogtoolvriendelijke webhoster mijn zelf veroorzaakte crash en daaropvolgende spamattack nog vakkundig te repareren zodat ik toch met gerust hart op vakantie kon
