Vrijdag organiseerden we in Amsterdam een conferentie over dualisme. Georganiseerd op een prachtige locatie in de kerk De Duif, net gerenoveerd en heel erg mooi. Deze keer geen dikke readers, maar praktijkervaringen en de oprechte vraag naar wat het ons gebracht heeft. Raadsleden, griffiers, secretarissen en wethouders bijeen samen met de aanstichter Elzinga. Toen hij de kansel betrad hoorde ik fluisteren “Goh dat die man als bedenker hiervan nog het podium op durft” uit de mond van kennelijk (nog) niet bekeerden. In de beschouwing van Elzinga bleek duidelijk dat er onder de noemer van “dualisme” een aantal modegevoelige trends waren meegelift die hij nooit bedoeld heeft. Wat dure adviseurs en instituten met “zijn” dualisme hadden gedaan, zinde hem duidelijk niet. Hij benoemde dat als vervuilingen in het dualiseringsproces die direct naar de afvalverwerking konden. Niet alleen het feit dat het gekozen burgemeester sluitstuk van het dualisme genoemd werd (waar hij getuige ook het stuk in de laatste Binnelands Bestuur op deze manier niet in gelooft) maar ook de uitvindingen als de duale begroting en een kaderstellende raad als geinstitutionaliseerd fenomeen had hij maar weinig mee op. Hij haalde duidelijk uit naar “die kleine partij” D66 en de invulling van de gekozen burgemeester door minister de Graaff.
Het altijd goed werkende filmpje over “wat vind de burger ervan als je hem op de markt daarnaar bevraagt”, bracht ons weer even met beide benen op de grond. Dualisme? Wat dat is? Als twee kamerleden ruzie hebben? Op
