Maand: oktober 2004

Tim wilde zijn verjaardagspartijtje bij Nemo vieren, tot grote vreugde van zijn oudere broer en zus.

Als je daar rondloopt snap je niet dant Nederland dreigt achter te raken als Kennisland. Volop kinderen en jongeren die aan alle knoppen zitten en alles uit proberen.

Wij kwamen amper weg bij de oudste attractie van het zeepbellen maken, maar alles werd uitgeprobeerd en ontdekt.

Grote broer Mick ontpopte zich als natuurkundeleraar in wording: hij liet zien, legde uit en liet doen.

Bij de ballenfabriek hadden we zelfs alle kindertjes eensgezind in het produktieproces: ze sorteerden orders, wogen ballen en volgden hun bestelling door de fabriek. Erg mooi om naar te kijken en ook leuk om te zien hoe elk kind weer een andere strategie had.

Dit was volgens mij een van onze weinige verjaardagspartijtjes waarbij de kinderen na afloop afgepeigerder waren dan de begeleiders.

Lees verder “Nemo”

Pijnloze tanden zitten er nog even niet in: een ontsteking aan een wortelpunt was de diagnose na een tranentrekkende behandeling. Gewapend met een verwijzing naar de kaakchirurg en recepten voor antibiotica en pijnstillers meldde ik me bij mijn apotheker.

Braaf klopte hij de recepten in het systeem.

“Mevrouw, ik krijg hier een melding dat u zwanger bent” riep hij vrolijk “en dan zijn deze medicijnen niet zo goed”.

Heel even dacht ik nog met geloof in de woorden van een professional, “Gut, weet hij iets dat ik niet weet?”

Ik besloot op eigen kennis en vaardigheden te varen en antwoordde dapper “Nee hoor, ik ben helemaal niet zwanger”.

Hij geloofde mij gelukkig op mijn woord en gaf toe dat ik dat zelf waarschijnlijk toch wel het beste zou weten.

Misschien iets in verlegenheid gebracht speurde hij op zijn beeldscherm naar een mogelijke verklaring.

“Aha” zei hij “ik snap het al, er staat hier dat u een kinderwens heeft”.

“Dat betwijfel ik ook, ik heb er al drie en dat vind ik geloof ik niet echt te weinig” zei ik maar.

“Okay” zei hij en hij rammelde wat op het toetsenbord om mij vervolgens terug te geven “Vanaf nu heeft u geen kinderwens meer”.

Tsss, er zijn mensen die er langer over doen om tot diezelfde constatering te komen, je regelt het bij de apotheker.

Toch voelde ik me na de verandering van mijn electronische patientenstatus wel wat kaal, had ik zomaar opeens geen kinderwens meer.  Gelukkig kreeg ik wel mijn medicijnen mee.

Lees verder “De apotheker en mijn kinderwens”

Na een heftige dinsdag en intensieve woensdag met kinderverjaarspartijtje, moe.

Sinds maandag geplaagd door steeds erger wordende kiespijn, kijk ik bijna uit naar de tandarts morgen.

Mijn computer doet het niet en daar word ik ook al behoorlijk knarrig van. Kortom moe, pijnlijdend en knarrig.

Maar……….

De remedie: draadloos met de laptop vanuit bed op de tv het Nederlands elftal te zien winnen met 3-1 met als pijnbestrijder een stevige keelsmerende en verdovende borrel, is zo slecht nog niet.

Ik ben alweer bijna helemaal vrolijk en zet morgen mijn dan hopelijk pijnloze tanden gewoon in mijn computerprobleem, voorzichtig doorbijten.

Lees verder “Au, Ol”

Dinsdagavond commissievergadering. Deze keer bespraken we de begroting.

Sinds de invoering van het dualisme hebben we gewerkt aan een programmabegroting naast de produktenbegroting. Een speciale werkgroep van raadsleden doet daar onderfsteund voorstellen voor. Ondertussen zijn we aan onze tweede programma begroting toe. De tweede is al behoorlijk verbeterd en veranderd ten opzichte van de eerste. Toch blijft het zoeken, voor de raad die de oude produktenbegroting en de lijst met bezuinigingen en prioriteiten mist, maar ook voor het DB om het met een ander dokument te moeten doen in de commissie.

Vragen uit de commissie over 5 verschillende programma’s over doelen, effecten, middelen, inhoudelijke voortgang. Beantwoording graag kort: dat is niet mijn sterkste punt, ookal niet omdat ik tijdens het eerste antwoord koortsachtig speur naar de opgeschreven tweede vraag en mijn te geven antwoord daarop.

Aan het eind van zo’n avond heb ik vaak het idee dat ik meegedaan heb aan de quiz 2 voor 12. Niet alleen vanwege de wens om zo goed mogelijk te antwoorden op een grote diversiteit aan vragen, maar ook omdat ik zo af en toe vrolijk roep: “Die zoeken we op”.

Lees verder “Die zoeken we op”

Ooit zei iemand tegen mij “Als je de pers niet goed te woord kunt staan, dan hoor je niet in het openbaar bestuur thuis”. Wellicht klinkt dit strenger dan bedoeld, maar de strekking was duidelijk.

Ik heb geoefend, ben vriendelijk, heb geleerd wanneer ik me niet van mijn stuk moet laten brengen en echt niets meer moet melden dan wat ik kwijt wil, maar eerlijk is eerlijk, het is niet mijn grootste hobby.

Daar trekt de pers zich natuurlijk niets van aan. Dus had ik donderdag een interview met het NRC over “moslimextremisme” (ze ondervroegen veel meer mensen dan alleen mij), vrijdag een interview met het NRC over ons gemeenschappelijk plaatsingsbeleid op scholen samen met het bijzondere schoolbestuur, maandagochtend om negen uur (!) een interview met AT5 over de kosten voor ons nieuw te bouwen stadsdeelkantoor en s’middags een persconferentie (dus zelfgekozen) over wederom het gemeenschappelijk plaatsingsbeleid in het primair onderwijs in Oud-West.

AT5 had na deskresearch besloten dat wij het op een na duurste stadsdeelkantoor in de stad gingen bouwen. Bepaald een leuk item om mee in het nieuws te komen! Gelukkig, en voorspelbaar -want wij zijn niet van de luxe en de gouden kranen- leverde ons eigen deskresearch op, dat zij appels met peren vergeleken: verbouw vergeleken met nieuwbouw, kantoren met en zonder nieuw te bouwen stadsdeelwerf op een hoop gooiden en geen rekening hielden met de grondkosten die per stadsdeel kunnen verschillen.

Ik mocht dat allemaal uitleggen. Kern van mijn betoog was dat de enige zinvolle vergelijking was als je de prijs per ” Bruto vierkante meter vloeroppervlak” zou vergelijken”  en dat het zinvol was om te kijken of er stadsdelen waren die per medewerker meer dan gemiddeld vloeroppervlak berekenden. Het laatste was minstens bij ons niet het geval. Als je uit ging van de prijs per “bruto vierkante meter vloeroppervlak zaten wij onderaan de middenmoot en als je de extra kosten voor het aanleggen van onze half verdiepte werf (passend binnen het projectplan voor de Hallen en gehonoreerd met een subsidie van het rijk) er van af zou trekken, dan kon je gemakkelijk constateren dat wij juist behoorlijk sober bouwen. Dat is, omdat we natuurlijk niet op kosten van de burger onszelf duur willen huisvesten, een terechte constatering.

Of het overkwam? Ik hoop het maar.

Wat ik wel weet is dat het zonder stotteren uitspreken van “bruto prijs per vierkante meter vloeroppervak” op maandagochtend om negen uur voor de camera wel even wat van te voren oefenen kostte.

Lees verder “Pers”

Onafhankelijk van elkaar bedachten wij hetzelfde.

Onze zondagswandeling ging dus niet naar strand, bos of duinen, maar naar de Ceres terminal om te bekijken hoe het laden en lossen van dit containerschip in zijn werk zou gaan. Per slot van rekening was het nieuws.

Gelukkig voor Ceres, wat minder gelukkig voor ons, ging het overladen kennelijk zo snel dat de Ceres terminal zondag toch weer een desolate aanblik bood. Een medewerker wist ons te vertellen dat het allemaal perfect gegaan was.

Toen wij dan maar doorreden naar IJmuiden om even een visje te eten, zagen we toch gelukkig net nog het containerschip het ruime sop kiezen.

We gaan het zeker nog een keer wel echt zien, maar zullen dan sneller zijn.

Lees verder “De boot gemist”

Ons weekend stond in het teken van een blije Tim die 7 werd. Groot feest. Grote zus Lotte besteedde al haar lucht en twee uur van haar tijd aan een superverjaardagsballonnenclown.

Los van alle feestelijkheden kregen wij een ernstige verstopping die de buren lekkage en een nat bed bezorgde en Marco veel en lang vies werk.

Zondag stond in het teken van opruimen, spelen met cadeaus en het voorbereiden van de traktatie op school

Lees verder “Feest”

Morgen een zoon die 7 wordt.

Daarnaast een boel werk voor het stadsdeel en gisteravond een avondvullend etentje met het presidium als afscheid van onze voormalige secretaris en ondersteuner van het Bestuurlijk Overleg Stadsdelen. Erg gezellig en lekker gegeten, maar de tijd voor het vullen van het weblog ontbrak daardoor.

Natuurlijk gaat ook de verjaardag van Tim voor, dus even geen nieuws

Lees verder “Even druk met andere zaken”

Dinsdagavond hadden wij een in mijn ogen zeer constructieve raadsvergadering. De onderwerpen die op tafel lagen waren niet de minste in zo’n brede coalitie als wij met elkaar in Oud-West hebben: veel parkeren en vastgoedbeheer.

Mijn enige agendapunt werd afgehamerd, dus al te veel zweet van mijn kant zat er niet in. Ik genoot van de discussies en ook van de wijze waarop de partijen reageerden op elkaars Algemene Beschouwingen.

In het dualisme en met nieuwe afspraken blijft het regelmatig zoeken over hoe dit nu weer moet. De gewenste poging om als raadsfracties meer met elkaar dan met het DB in debat te gaan, ging volgens mij best goed.

Raar en volgens mij ook onbevredigend voor velen is het format waarbinnen de raad voor het reces Algemene Beschouwingen houdt, het DB zaken hieruit gedurende de begrotingsbesprekingen in de programbegroting verwekt, maar waarbij het DB pas in november reageert op de tekst van de Algemene Beschouwingen.

We hebben het voor dit jaar zo afgesproken, maar als ik de geluiden op de wandelgangen zo hoor, is dat vanaf volgend jaar anders. In mijn beleving zou dat ook terecht zijn. Algemene Beschouwingen in Juni en reageren in November: daar zit teveel tijd tussen.

Vorig jaar hadden we vlak na ons gemeenschappelijk werkbezoek raad. Die ging toen moeizaam en scherp waarop een van de achtergeblevenen cynisch opmerkte “Goh, het is merkbaar dat de raad op werkbezoek aan teambuilding heeft gedaan”.

Na ons afgelopen werkbezoek hadden we meteen dinsdag al raad. De cynische opmerking van vorig jaar is niet herhaald. Volgens mij ging het dan ook erg goed afgelopen dinsdag en na afloop ind e kroeg voerden de belevenissen in Antwerpen de boventoon.

Lees verder “De raad na Antwerpen”

Woensdag had ik de mazzel aanwezig te kunnen zijn bij het toneelstuk in het kader van het 50-jarig jubileum van de Kinderboekenweek op ’t Winterkoninkje. Samen met drie klassen uit de groepen 5 t/m 7 genoot ik van de enthousiasmerende verhalen over de kinderboekenweek en het toneelstuk.

Elk jaar organiseren de school en de bibliotheekouders voor alle kinderen een programma in het kader van de kinderboekenweek. Dit jaar voerden ouders Hina en het mes op uit  De Dans van de drummers van Hans Hagen die dit jaar de Gouden Griffel won.

Omdat ik vaak voor mijn werk even een kopje koffie bij de concierge van de school drink, had ik in de afgelopen weken al mooie attributen en vele varianten van afrikaanse kleding voorbij zien komen.

De combinatie van de aandacht die de school hier in steekt en de gedrevenheid waarmee de ouders een prachtig decor, een mooi verhaal en enthousiast spel neerzetten (ouders die normaal niet op het toneel staan) doen mij toch wel wat.

Daar gebeuren hele mooie dingen, zoals vaak op school.

De kinderen genoten en na afloop van het toneelstuk dansen ouders en kinderen met afrikaanse muziekinstrumenten, geheel in stijl van het thema van de Kinderboekenweek.

Extra leuk was dat Hans Hagen vorig jaar nog op school was geweest. De kinderen wisten daar nog veel van. 

Ik weet in dit soort gevallen nooit zo goed wie er na afloop trotser is, ik als stadsdeelwethouder Onderwijs of ik als moeder. Gezien het feit dat dit me ook regelmatig overkomt als ik op een van onze andere scholen een themagebeurtenis op school meemaak, zal het toch wel de eerste zijn.

Lees verder “50 jaar boekenweek op school”