Pijnloze tanden zitten er nog even niet in: een ontsteking aan een wortelpunt was de diagnose na een tranentrekkende behandeling. Gewapend met een verwijzing naar de kaakchirurg en recepten voor antibiotica en pijnstillers meldde ik me bij mijn apotheker.

Braaf klopte hij de recepten in het systeem.

“Mevrouw, ik krijg hier een melding dat u zwanger bent” riep hij vrolijk “en dan zijn deze medicijnen niet zo goed”.

Heel even dacht ik nog met geloof in de woorden van een professional, “Gut, weet hij iets dat ik niet weet?”

Ik besloot op eigen kennis en vaardigheden te varen en antwoordde dapper “Nee hoor, ik ben helemaal niet zwanger”.

Hij geloofde mij gelukkig op mijn woord en gaf toe dat ik dat zelf waarschijnlijk toch wel het beste zou weten.

Misschien iets in verlegenheid gebracht speurde hij op zijn beeldscherm naar een mogelijke verklaring.

“Aha” zei hij “ik snap het al, er staat hier dat u een kinderwens heeft”.

“Dat betwijfel ik ook, ik heb er al drie en dat vind ik geloof ik niet echt te weinig” zei ik maar.

“Okay” zei hij en hij rammelde wat op het toetsenbord om mij vervolgens terug te geven “Vanaf nu heeft u geen kinderwens meer”.

Tsss, er zijn mensen die er langer over doen om tot diezelfde constatering te komen, je regelt het bij de apotheker.

Toch voelde ik me na de verandering van mijn electronische patientenstatus wel wat kaal, had ik zomaar opeens geen kinderwens meer.  Gelukkig kreeg ik wel mijn medicijnen mee.