Terwijl de dag vraagt om een verslag, werkt mijn computer tegen.

Na de zoveelste interventie blijf ik last houden van een windowsversie die om activering vraagt terwijl dat allang gebeurd is en ik toch echt in bezit ben van een legale versie inclusief produktnummer.

Ik legde vanavond het moede hoofd in de schoot en installeerde windows maar weer een keer opnieuw.

En dat terwijl ik net zo lekker opshcoot met mijn autodidacte rondleiding door de open source CD en al aan het experimenteren was geslagen met het audioprogramma.

Gelukkig heb ik altijd nog de laptop. Terwijl ik al chattend een uitnodiging krijg om naar San Fransisco te komen door iemand die ik in Amsterdam heb ontmoet, wacht ik op het andere scherm braaf de herinstallatie van windows af.

Vandaag had ik een goed gesprek met de moskee. We ontkwamen, zeker gezien de actuele discussie niet aan het “handen geef issue”.

Ook ik krijg geen hand en natuurlijk heb ik daar moeite mee.

Elke keer als ik met de moskee in gesprek ga, benoemen we onze wederzijdse gevoelens en intenties bij het wel of niet handen geven. Een noodzakelijk ritueel waar ik in iedergeval niet zonder kan.

Aan de hand van de discussie over Verdonk, kreeg die discussie wel een nieuwe dimensie.

Ik krijg geen hand en zolang ik naar de vertegenwoordigers van de moskee kan benoemen wat dat met mij doet los van hun uitleg over het waarom niet, kan ik daar voorlopig mee leven.

Wel riep ik vandaag:

Alles goed en wel, als Verdonk een hand krijgt, dan ik ook want we doen niet aan discriminatie. Daarover waren we het overigens snel met elkaar eens.

Hoe moeilijk het ook is, we hadden een oprecht goed gesprek over waar we elkaar zouden moeten kunnen vinden over wederzijdse verantwoordelijkheden, over wat (even los van wat ons natuurlijk in religieus opzicht scheidt) ons bindt en waar we met elkaar naar afspraken kunnen zoeken om het in Oud-West met elkaar goed te doen.

Het gesprek wordt vervolgd.