
Vrijdagmiddagmailtje
Hier kan ik aan het eind van de week toch echt weer even energie van krijgen:
Hier kan ik aan het eind van de week toch echt weer even energie van krijgen:
Shapeshifter: Dat woord bleef vanavond de hele avond hangen tijdens de voorstelling van Freek de Jonge. De Shapeshifter is een bekende figuur uit Star Trek die steeds van verschijning verandert.
Dinsdag was ik bij de eerste avond van Neerlands Hoop in Memoriam als onderdeel van de Vergrijzing van Freek de Jonge.
Ik liep mijn leven grotendeels langs het aanbod van Freek de Jonge en geloof dat ik hem deze avond voor het eerst live en van dichtbij zag.
Gedenkwaardig, imposant, verwarrend, om te lachen en ook om het bij tijd en wijle even koud van te krijgen.
Voor de pauze een interview door Henk van Gelder met Freek de Jonge over het ontstaan van Neerlands Hoop. Zonder conferencepakje aan en even geen spelbepaler of aangever, gaf het mij het idee in een wat vergrote huiskamer te zitten terwijl de grote conferencier zichzelf op de pijnbank legde om niet alleen zijn beeld van de periode neer te zetten, maar ook recht te doen aan Bram Vermeulen die zijn verhaal er niet tegenover kon zetten. Er viel nog wel wat af te ronden.
Na de pauze, een Freek de Jonge nu wel in coferencepakje die veel makkelijker dan ikzelf de overgang maakte van het interview naar zijn “eigenlijke werk” dan ik.
Veel oude stukjes conference en veel muzikale gasten om nummers uit die tijd ten gehore te brengen.
Ik had even het idee dat ik de OOR pop encyclopedie voor een groot deel in het echt zag: Jan de Hont, Robbert Jan Stips, Stef Bos, Bart de Ruiter, Rob Kloet….. en last but not least natuurlijk Th
Vanavond kon ik kiezen:
Stukje over gisteren/voorbereiden voor morgen/voetbal kijken.
Vanmiddag was ik vrij:
Ik koos voor “moeders patatkraam deze woensdag eindelijk weer eens open”, het aanschouwen van een chocoladecakebak project door mijn dochter, daarbij vriendelijk geholpen door een lichtelijk in chocolade gedoopte jongste zoon vriendje, zelf stortte ik mij op zelf te maken erwtensoep en overhoorde mijn dochter over haar kennis van de romeinse keizers (die is aanmerkelijk parater dan de mijne, maar ik heb dan ook geen proefwerk morgen).
Ik aanschouwde de chaos van twee grote bakken Lego met twee tevreden jongetjes in het midden.
Alle culinaire gebeurtenissen lieten twee afwasmachines draaien en meer dan de krant lezen zat er verder niet in.
Ik keek vanavond dus geen voetbal, schreef geen stukje over gisteren en bereidde netjes voor. Dat stukje rijpt en ik heb een lekkere dag achter de rug.
Vanaf vanmiddag 4 uur tot nu heb ik me uitsluitend met ontspannende (en toch ook belangrijke) zaken bezig gehouden.
Bezoek aan Living Tomorrow gekoppeld aan een belangrijke vergadering en direct aansluitend (maaltijd schoot er dus bij in) naar Freek de Jonge in het Compagnie Theater voor Neerlands Hoop In Memoriam.
De eerste keer dat het kon om weer te lachen om een actueel pregnant grapje, beetje bevrijdend. “Ober er loopt een vlieg over mijn soep” waarop de ober zijn armen ten hemel rijkt en zegt “Jezus is terug gekeerd op aarde” “Vroeger kon die, maar of dat nu nog zo is”?…….
Wel lekker om even in een setting te zijn waarbij je gewoon ongeneerd kunt lachen, maar vandaag dus even geen tijd meer voor de log.
Vanavond hadden we met de raad een themabijeenkomst over integratie.
Deze avond was al voor de zomervakantie afgesproken, maar viel na de gebeurtenissen van de afgelopen weken toch opeens op een andere plek.
Buiten de raadszaal, met filmbijdragen van buurtbewoners, stellingen, een zeer gedegen panel, een goede discussieleider en werkopdrachten waarbij de raadsleden uit de eigen fractie getrokken werden.
De hele avond sprak iedereen als individu en verwoordde de eigen zoektocht op de stellingen. Ik vond dit een enorm prettige manier om ongedwongen in een andere setting de discussie met elkaar aan te gaan en heb het idee dat we met de opbrengst ook aan de slag kunnen.
Bij de opdracht om prioriteiten te benoemen, kwam ouderparticipatie op scholen als ongedeeld eerste naar voren.
Aan het eind van de avond gaf een vertegenwoordiger van het bewonersplatform ons nog een mooie opsteker mee: jullie mogen trots zijn op jullie buurt want de manier waarop bewoners geregeerd hebben en gepraat is echt heel goed. Jullie mogen ook trots zijn op je opbouwwerk en je stadsdeelbestuur want zij hebben hard gewerkt en goede dingen gedaan de afgelopen periode.
Een mooi slot. Ook ik ben trots op onze bewoners en ontzettend blij met de enorme inzet die ons opbouwwerk altijd, maar de laatste weken des te meer in de buurt levert.
Ondertussen ben ik na een lange dag thuis en val hier midden in de filisofiebijeenkomst van mijn echtgenoot. In rap tempo komen terwijl ik zit te werken, het bezoek van de koningin, de functie, de zin en de onzin van het geloof en het verschil tussen argumenten die je vanuit je eigen denken of vanuit je geloofsovertuiging naar voren kunt brengen aan de orde. In de nazit van het boek dat ze bespraken. Vooralsnog is er dus op dit moment zo ongeveer overal waar ik kom dialoog.
De dialoog slaat even dood als er toch snel gekeken moet worden wie de grootste Nederlander is geworden, achter de computer gezeten ben ik de boodschapper van het nieuws.
Meer dan honderd mensen uit de buurt en veel lokale politici waren ingegaan op de uitnodiging van de moskee om tijdens de viering van Id oel Fitr (Suikerfeest) informatie te krijgen over de berichtgeving over de moskee in de afgelopen weken en hun standpunt over de afgelopen gebeurtenissen.
De moskee maakte nogmaals duidelijk dat zij de moord op Theo van Gogh verwierpen, dat zij op dit moment hun uiterste best deden -mede op mijn verzoek- om alle dagelijks toestromende pers te woord te staan, dat er journalisten over de hele wereld bij ze aanklopten, maar dat ze ook het idee hadden dat veel van wat zij zeiden niet op een evenwichtige manier in de pers overkwam.
Zij gaven ook aan dat ze hun best deden open in de buurt te staan, extreme bezoekers te weren en ook meer in gesprek te gaan en dat ze daarin intern sosm nog wel wat te doen hadden.
Ook gaven ze aan dat ze lang niet altijd zicht hadden op wie er kwam bidden in de moskee “ook wij zijn soms na afloop van het gebed opeens onze schoenen kwijt”.
De moskee liet weten dat ze de vrijdagmiddagpreek na de moord op Theo van Gogh op dit moment aan het vertalen waren en dat deze ook aan de buurtbewoners ter beschikking zou worden gesteld.
“U denkt in ieder geval niet dat we allemaal terroristen zijn, anders had u hier niet gezeten” had als opening meteen de lachers op de hand. De moskee vond het onderzoek van de AIVD niet erg, wellicht worden we nu zelfs wel afgeluisterd, maar dan weten ze meteen wat er hier gebeurt. Prettig dat er een oogje in het zeil gehouden wordt, als we niets te verbergen hebben.
De sfeer was prettig en constructief. Er was zowel bij de moskee als bij de buurtbewoners een andere houding dan tijdens eerdere gesprekken (de open dag en het debat naar aanleiding van gevonden boeken en uitspraken).
Dit was zo bijzonder!
Een prachtige steun in de rug voor onze amsterdamse marokkaanse jongeren.
Koningin Beatrix was samen met burgemeester Cohen en wethouder Aboutaleb in jongerencentrum Argan aan de Overtoom. Zij had ruim tijd voor debat en luisterend oor, warme woorden over gelijkwaardigheid en een oproep tot het steunen van positieve krachten.
Na afloop een hedendaagse “meet en greet” met onze vorstin. Vele mobieltjes met camera maakten vandaag hun mooiste foto’s (stel je eens voor hoeveel jongeren de komende tijd trots de koningin uit hun mobiel demonstreren).
De ongedwongen fotosessie, de glunderende blikken, de handen en persoonlijke gesprekken met de koningin die daar ruim de tijd voor nam.
Ik was een stille en glunderende getuige.
Fantastisch voor de jongeren, een mooie opsteker voor onze “voormannen” Cohen en Aboutaleb die de afgelopen periode in zwaar weer steeds maar weer de juiste woorden en de juiste toon wisten te treffen.
En……….. natuurlijk ben ik stiekem een beetje trots dat de koningin juist dat positief actieve Argan in ons stadsdeel bezocht om haar betrokkenheid te tonen en te delen.
Lees meer “Koningin Beatrix bij jongerencetrum Argan in Oud-West” →
Vanavond wilde ik naar het politiek Cafe van GroenLinks. Dat begon al om 20.00 uur in Oost.
Tijdige aankomst wilde niet lukken: eerst Sint Maarten vieren en daarna mijn jongste met snoep en al in bed krijgen en pas daarna….
Later dan ik wilde zat ik op de fiets.
Moe, lui en alles had ik eigenlijk amper zin om me per fiets naar de andere kant van de stad te begeven, maar ja.
Halverwege de Overtoom fietste ik in een fuik van politieagenten waaronder ik een van onze buurtregisseurs herkende. Ik stond half met met hand omhoog om te groeten toen ik aangehouden werd.
Mevrouw u fietst zonder licht.
Laten we voorop stellen dat ik in de stellige overtuiging verkeerde dat ik licht had, anders zet je toch je dynamo niet op je wiel en bovendien had ik het recent nog gechekt.
Agenten in opleiding moesten de papierwerkzaamheden oplossen.
Ik ben moeder, heb een voorbeeldfunctie en daarnaast ben ik ook heel sporadisch ook automobilist en vanuit elk van die rollen ken en onderschrijf ik het belang van goede fietsverlichting. Het feit dat ik fietste in volle overtuiging dat mijn licht het deed, doet daar niets aan af.
Ik nam de boete dan ook met volle overtuiging en vind het goed dat hier acties op zijn. De g
Het kon eigenlijk al nooit en je moet het ook niet willen maar vroeger had ik nog wel eens het idee dat je “if all else failed” je mening altijd nog uit de krant kon halen. Ik was dezer dagen gedreven door een sterke nieuwshonger. Ook verlangde ik naar dat wat veel van ons wel zal zijn overkomen “geef me tenminste een aanknopingspunt van waaruit ik die gedachtenstroom en hoe verder” op een rijtje zou kunnen zetten.
Dat lukt van geen kant: teveel nieuws, ik heb uiteindelijk gelimiteerde opslagcapaciteit en merkte bij het kranten lezen soms bijna letterlijk dat na lezing van het ene artikel, het eerst gelezen artikel in mijn geheugen gewist werd. Daarnaast waren er zoveel nieuwsbronnen, zoveel meningen en zoveel mogelijke invalshoeken dat mijn reguliere ordeningsprincipe overbelast werd.
Geeft niets. Uiteindelijk doe je het toch met wat je zelf voelt, denkt, hoort, bespreekt. Welke en hoevele bronnen je ook gebruikt. Hoe je zelf alles kleurt, rangschikt en interpreteert en hoe dat je beeld op de wereld om je heen bepaalt, is nu namelijk precies dat wat maakt dat je bent wie je bent.
Toch ben ik ook blij dat ik mij af en toe even kan warmen aan de meningen en uitspraken van mijn partijgenoten:
Speech van Femke Halsema op Forum GroenLinks
GroenLinks wil halt aan escalatie
Voor wie wil weten wat de webloggende politici dezer dagen zoal bezighoudt, geeft de stem van.nl een mooie doorkijk.
Toen ik zondag meldde dat ik zat te zweten op een verklaring voor de raad van de volgende dag over de situatie rond de moord op Theo van Gogh, rekende ik even buiten de waard of liever gezegd het dualisme.
We zouden pas dinsdag raad hebben, en maandag een brede commissie vanwege voorbespreking van motie en amendementen opde begroting. Mijn gedachte was simpel: als wij met zijn allen maandag bij elkaar zitten, klinkt “wacht u maar tot morgen” in een week waarin de gebeurtenissen elkaar met rap tempo opvolgen wellicht niet zo adequaat.
Maar bij de brede commissie hoefde het DB niet echt een rol te spelen, onze preadviezen stonden al op papier. Bovendien werd aangegeven, was de raad een plechtiger moment.
Daar ben ik het van harte mee eens en ik had ook zelf een voorkeur voor dat moment, maar dacht dat de raad daar wel anders over zou denken. Wel was het apart dat dit volgens mij de eerste keer was dat de raad aangaf dat een dagje later geen bezwaar was. Ik ben heel tevreden over de gezamenlijke uitkomst.
En zo kon ik dan naast een apart feitenrelaas uitdelen tijdens de raad waarin de begroting werd vastgesteld, onze verklaring afleggen.
Het was goed om de gebeurtenissen en het denken erover samen met raadsleden en organisatie een plek te geven tijdens een plechtig moment. Ook spraken we af hoe we hier verder over door zouden praten.