Auteur: maureau

Onze vriendjes hebben een heel mooi stekje: lekkere tuin, prachtig uitzicht op de bergen en de diverse gondels en andere liften. Na een zalig maal, blijkt dat ze al mooie plannen voor ons verblijf hebben gemaakt. Gelukkig voor

Vanaf het meer reden we naar vrienden die een huisje vlak bij Brig hadden gehuurd. Niet zonder weer een pasweg te rijden, deze keer de Nufuenenpas. Ook hoog, ook mooi en weer veel sneeuw.
We maakten nog een klein ommetje naar de Rhonegletscher. Op 1700 meter hoogte zie je daar direct vanuit de gletscher de Rhone ontstaan, dat is wel een vrij spectaculair idee. Vlak voor de top van de gletscher ligt een dorpje Gletsch. De vraag komt gletscher nu van de naar van het dorpje of is het andersom hield ons bezig, het antwoord hebben we nog niet.
Na alle beroemde, dure en rijke kerken die we deze vakantie gezien hebben, werd ik getroffen door de schoonheid van een simpel ietwat afgebladderd kerkje dat daar met uitzicht op de gletscher stond en vanwaar je door de ramen van de kerk “de schepping” toch wel vrij letterlijk zag.

Lees verder “Gletsch”

We hadden weer dubbele mazzel; in het geheel niet gepland om naar Lago Maggiore te gaan en toen we er eenmaal waren hadden we niet alleen een mooie camping aan het meer met hele vriendelijke mensen, maar bleek het ook feest. Aan alle tenten van zwitsers hadden we al hele slierten vlaggetjes zien hangen. Tijdens de afwas knoopte ik een gesprek aan met mijn zwitserse buurvrouw die haar plek ook vol met vlaggetjes had gehangen.
Op 1 augustus blijkt het de stichtingsdag van Zwitserland en die wordt als nationale feestdag gevierd met veel per streek verschillende tradities, maar voor het hele land met vlaggetjes, T-shirts met het zwitserse kruis er op en vooral veel vuurwerk. We vielen dus midden met ons neus in de boter.

’s Avonds toog iedereen van de camping naar het strandje bij het meer. Niet alleen biij onze camping maar overal rond het meer en ook op de bergen langs het meer werd vuurwerk afgestoken. Een prachtig gezicht zo aan het meer want je kunt heel ver kijken. Ook de temperatuur was veel aangenamer dan bij ons op 31 december.

Lees verder “vuurwerk aan het lago Maggiore”

Zaterdag vierden wij Lotte’s 14e verjaardag. Het arme kind is altijd midden in de vakantie jarig en heeft haar verjaardag al in heel wat landen en onder verschillende omstandigheden gevierd. We doen wel altijd wel ons best er iets speciaals van te maken. Zo had ze al eens een schitterend ontbijtbuffet in San Francisco, een lunch in het schilderachtige St. Paul de Vence. Deze keer hadden we een hors categorie camping uit de ANWB gids uitgezocht, camping S

Vanuit Venetie vertrokken we naar de Dolomieten. We overnachtten in Cortina d’Ampezzo, het meest mondaine ski oord van Italie. De Dolomieten zijn mooi, ruig en erg krijtrotsachtig. Marco heeft hier in het jaar dat Tim geboren werd en wij dus niet meegingen een prachtige ski rondreis vakantie gehouden (alles gedaan wat met gezin niet zou lukken). Hij kon ons dus onderweg alles vertellen van het gebied.
Op enig moment verlieten wij de Dolomiten nadat we in Cortina d’Ampezzo gekampeerd hadden. Hier woedde destijd in de eerste wereldoorlog een stevige strijd wat je nog steeds kunt zien aan de littekens in de bergen. De italianen en de oostenrijkers groeven in de bergen gangen naar elkaar toe in de hoop elkaars gangen op te kunnen blazen. Dat lukte regelmatig en de lidtekens aan de bergen kun je nu nog steeds zien. Over spectaculaire paswegen bereikten we Sud Tirol; nog steeds Italie, maar opeens speken ze hier duits. Raar maar wel handig want dat gaat toch een stuk makkelijker.

Lees verder “De Dolomieten”

Venetie bezoeken we vaak in onze meivakantie die de laatste jaren steevast naar Italie leidt. Dan moeten we altijd al weer terug voor de avond valt.
Deze keer vonden we een perfecte camping aan het water met uitzicht op Venetie aan de overkant een een waterbus verbinding. Na een supersnelle avondmaaltijd waagden we ons nog snel met de boot naar Venice by night. Echt genieten. Alles prachtig in het licht, de kleine straatjes spookachtig en overal strijkjes, zangers en zangeressen met als hoogtepunt het St. Marcoplein waar vier strijkjes tegen elkaar op stonden te strijken. Het strijkje voor het beroemde cafe Florian won waarschijnlijk getuige de grote hoeveelheid mensen die ver buiten de grensen van het terras stonden te luisteren. 

En dan al die gondels. Overdag kost het me geen enkele moeite om die te weerstaan. ’s Avonds zijn er zeer veel gondeliers die vanaf elke straathoek “gondola, gondola” sissen net zoals je vroeger op de Dam overal “hashjies” hoorde sissen. Als je ze dan ook nog italiaans zingend overal over het water hoort gaan, wordt het toch wat ingewikkelder om het verstand de boventoon te laten houden. Ik hield me in, ondanks het feit dat dochter en jongste zoon ook graag wilden.

Ik beloonde mezelf de volgende dag met een langdurig bezoek (in mijn eentje, wat een feest en een rust) aan het Guggenheim museum inclusief audiotour. Een prachtige collectie kunst met veel bekende namen bij elkaar gesprokkeld door een huisvrouw met veel geld (haar vader verging met de Titanic maar liet wel veel geld na) die toen de kinderen naar school gingen “iets om handen” wilde hebben. De hobby liep door hulp en advies van haar kunstenaarsnetwerk behoorlijk uit de hand en werd tot een van de grootste collecties van kunst uit de vorige eeuw.

Lees verder “Venetie”

De afgelopen week deden wij ons uiterste best om tegelijkertijd een zonnesteek en het Stendahlsyndroom (ziek worden van teveel  aanschouwde schoonheid) op te lopen.
Terwijl het in alle steden meer dan behoorlijk warm was, zagen wij Lucca, Pisa, Rome, Florence en Venetie in minder dan een week. Eeuwen aan geschiedenis,  invloeden en kunstvormen schoven over ons netvlies. Het een nog mooier dan het andere en na de ene kerk nog weer een kerk.
Door Rome schoven we met mijn gewaardeerde Vademecum, de gids van mijn Rome reis met het Barlaeus, volgeschreven met berichtjes van reisgenoten en in de index nog door mij opgeschreven waar we op welke dag waren (ik ontdekte ook nog een oud spiekbriefje met de 12 apostelen in de gids).

Zoon Tim die plechtig een muntje over zijn schouder gooide in de Trevi fontein omdat dat geluk zou brengen zat nog wel met een wetenschappelijke vraag; “Maar Mam hoe maken ze nu precies geluk van al die muntjes?”

Leuk om nu eens met eigen ogen te zien dat de toren van Pisa echt scheef staat.
In Florence genoot ik van het feit dat ik in de Dom de twee identieke afbeeldingen trof, een voordat het perspectief ontdekt was en een van daarna. Ik had daar vorig jaar tijdens de vakantie al over gelezen in De Hemelpoort tot Cyberspace van Margaret Wertheim waarin o.a. de geschiedenis van de beleving van ruimte beschreven staat.

Lees verder “Stendahlsteek”

Ik zou toch gezworen hebben dat ik niet van opera hield. En dat is volgens mij ook altijd zo geweest.
Toch hadden we met groot enthousiasme naar aanleiding van een artikeltje in de reisbijlage van Het Parool kaartjes voor Madama Butterfly in Toscane besteld waar het 50e Puccinifestival in Torre del Lago plaatsvond in het door Puccini ooit gedroomde openluchttheater aan zijn geliefde meer.
Op zich waren alleen al de omgevingsfactoren en de voorpret reden genoeg om van dit event te genieten.. Maar begin juni was ik in functie ook al bij een concert in de revalidatiekliniek waar arias van Mozart gezongen werden. Ook toen bleek ik tot mijn verrassing bepaald niet ongevoelig voor de zang die ik eerder echt nooit mooi gevonden had.
Madama Butterfly aan het meer in het theater met 4000 mensen was werkelijk schitterend. Ik heb van elke minuut genoten. Er werd onverstekt gezongen tegen een prachtig decor van een beroemde beeldhouder. De verhaallijn was ons vantevoren duidelijk, maar de tekst konden we niet echt verstaan in het italiaans. Het weerhield mij er niet van om behoorlijk geroerd te raken van alles wat ik hoorde en zag.
We hadden de mazzel om een camping te vinden die grensde aan het theater waardoor de thuisgebleven kinderen ook nog mee konden genieten, ik makkelijk op hoge hakken naar de opera kon en de artiesten na afloop in het campingcafe gingen nagenieten.
Ik ga er maar van uit dat dit niet mijn laatse opera geweest zal zijn en krab me even achter de oren over wat deze omslag nu betekent. Volgens het boek dat ik nu lees, zou het wel eens kunnen zijn dat ik in een liminale periode zit, waarin je extra vatbaar bent voor nieuwe invloeden. Ach en zolang dat tijdens de vakantie is en over opera gaat, kan dat vast geen kwaad.

Lees verder “A Day at the Opera”

Lees verder “aLAS alas, maar gelukkig is het vakantie, dus manjana, manjana”