Venetie bezoeken we vaak in onze meivakantie die de laatste jaren steevast naar Italie leidt. Dan moeten we altijd al weer terug voor de avond valt.
Deze keer vonden we een perfecte camping aan het water met uitzicht op Venetie aan de overkant een een waterbus verbinding. Na een supersnelle avondmaaltijd waagden we ons nog snel met de boot naar Venice by night. Echt genieten. Alles prachtig in het licht, de kleine straatjes spookachtig en overal strijkjes, zangers en zangeressen met als hoogtepunt het St. Marcoplein waar vier strijkjes tegen elkaar op stonden te strijken. Het strijkje voor het beroemde cafe Florian won waarschijnlijk getuige de grote hoeveelheid mensen die ver buiten de grensen van het terras stonden te luisteren. 

En dan al die gondels. Overdag kost het me geen enkele moeite om die te weerstaan. ’s Avonds zijn er zeer veel gondeliers die vanaf elke straathoek “gondola, gondola” sissen net zoals je vroeger op de Dam overal “hashjies” hoorde sissen. Als je ze dan ook nog italiaans zingend overal over het water hoort gaan, wordt het toch wat ingewikkelder om het verstand de boventoon te laten houden. Ik hield me in, ondanks het feit dat dochter en jongste zoon ook graag wilden.

Ik beloonde mezelf de volgende dag met een langdurig bezoek (in mijn eentje, wat een feest en een rust) aan het Guggenheim museum inclusief audiotour. Een prachtige collectie kunst met veel bekende namen bij elkaar gesprokkeld door een huisvrouw met veel geld (haar vader verging met de Titanic maar liet wel veel geld na) die toen de kinderen naar school gingen “iets om handen” wilde hebben. De hobby liep door hulp en advies van haar kunstenaarsnetwerk behoorlijk uit de hand en werd tot een van de grootste collecties van kunst uit de vorige eeuw.