Auteur: maureau

Ongeveer eens per maand loop ik door een stuk van Oud-West met de buurtregisseur van politie. Elke keer weer leerzaam. Op straat, de buurt bekijken door de ogen van een professional die een groot gedeelte van zijn tijd op straat is. Wat hij/zij ziet raakt enorm aan wat het stadsdeel doet en hoe bewoners de buurt ervaren. Hij weet dingen die ik niet weet, ik weet weer dingen die er vanuit het stadsdeel gebeuren en als er iets voorbij komt waar het stadsdeel wat aan of mee kan doen, lukt er samen meer dan ieder alleen. Ook voor mij een prima manier om per stukje Oud-West eens wat dieper en meer op straat te kijken.

Vrijdag liep ik mee met de buurtregisseur van de Cremerbuurt, ditmaal het stukje Oud-West waar ik ook zelf woon. De buurtregisseur is zichtbaar trots op de ontwikkeling van deze buurt in de afgelopen jaren. Deze buurt waarin een aantal jaar geleden een aantal straten er nog echt behoorlijk rommelig en achterstallig bijlagen,  wordt maandelijks mooier en beter onderhouden. Dat heeft ook zijn weerslag op wat je aan problemen in de buurt ervaart.

Lees verder “De buurt in met de buurtregisseur: Cremerbuurt”

Hoezo dichtbij?!

Vrijdagavond op de fiets naar de Arena. Wij hadden de mazzel polsbandjes te bemachtigen waardoor we op het voorste stuk van het veld konden staan. Een absoluut feest. Voor mij met mijn 1.55 is een veldplaats wel lekker midden in alles, maar vaak ook heel veel achterhoofden zien en weinig artiest. Deze keer hadden we fantastisch zicht. Vollop genieten, ook als ik achterom keek en het stralende gezicht van mijn echtgenoot zag, Bowiefan van het eerste uur. Van de concerten die wij samen van Bowie gezien hebben, was dit toch wel de topper.

Lees verder “David Bowie dichtbij”

Amper een jaar geleden presenteerden een aantal initiatiefnemers plannen voor een aantrekkelijkere Jacob van Lennepstraat met kunstwerken. Waarom? Omdat zij graag een bijdrage wilden leven aan de onderlinge contacten en saamhorigheid, een levendig straatbeeld en een mooie buurt. Dit gebeurde op een goed bezocht en leuk buurtfeest dat precies aangaf hoe leuk het is om als buurt elkaar te kennen en samen plannen en verantwoordelijkheid voor de buurt te voelen.

Dat dit de oorsprong en de goede bedoeling is van de kunstwerken in de Jacob van Lennepstraat, dreigt binnen het mediagedoe van het moment ernstig op de achtergrond te komen en dat is precies wat nu niet de bedoeling was van het hele plan.

Lees verder “Rust en Roosje”

De rest van de dinsdag vergadermarathonsessie was onder minder idyllische omstandigheden dan de tuinsessie. ’s ochtends tijdens de reguliere DB vergadering hadden we wel nog een plechtige onderbreking omdat onze stadsdeelsecretaris de ambtseed ging afleggen. Hij is degen die de ambtseed af moeten nemen bij onze werknemers. Dat kan natuurlijk alleen als hij zelf de eed heeft afgelegd. Ik mocht de eed afnemen en we koppelden dat aan onze verjaardagvierpauze (de mijne in dit geval) omdat het ook goed is om zo’n plechtig moment met meer collegas te delen. Zo kon het gebeuren dat ik temidden van de slingers met enige dagen vertraging een be

Dinsdag vergaderen van 9 uur ’s ochtends tot 23.45 nagenoeg aan een stuk door.

Voor onze middagsessie met het DB – expres weg van kantoor om niet gestoord te kunnen worden, zaten we op locatie in Oud-West bij hotel De Filosoof om te praten over de ombuigingen voor volgend jaar. Vanwege het lekkere warme weer gunden we onszelf deze keer de luxe om in de tuin te vergaderen. Dat kon gelukkig omdat we de enige tuingebruikers waren. Beslissingen nemen over ombuigingen is geen lichtvoetig onderwerp, vraagt veel aandacht en samenwerking. Daarbij de schoonheid van de tuin, geruis van een fonteinje en zo af en toe het gehinnik van een paard uit de naburige manege, maakten de omstandigheden waaronder we deze gesprekken voerden in ieder geval ideaal. Het resultaat van de middag heeft er zeker niet onder geleden.

Lees verder “Tropenrooster vergaderen”

Korte update woensdag 9 juni: Roosje is [[popup:roosje_beklad.jpg:beklad:]] en wordt vandaag nog schoongemaakt. Ik weet er op dit moment nog niet veel meer over.

Roosje blijft nog even in het nieuws. Vrijdag kwamen er op het stadsdeel bezwaarschriften aan, waardoor het er alles van weg heeft dat Roosje ook voor de commissie van Beroep en Bezwaar komt.

Zaterdag wist zij de aandacht van Jan Blokker te vangen in zijn column met de titel Emmertjes Sop in de Volkskrant.

Ook was Roosje naast de Europese verkiezingen, Voetbal en de gedachtes over verruiming van de euthanasiewetgeving onderwerp van discussie bij onze verjaardagsvisite.

Zij leverde ook een mooi stukje op op de site Wijk.nl waarin een link gelegd werd tussen Roosje en de woorden van Cohen. Vandaag kreeg ik ook vragen van de EO en blijkt Roosje ook als topic op het Tros jongerenforum te zijn opgevoerd. Ook kreeg ik dit weekend 2 mailtjes van bewoners die zich kwaad maaken over het feit dat ik een poging had gedaan om een oplossing te vinden om aan de bezwaren van de islamitische gezinnen tegemoet te komen.

Ik heb genoten van de column van Jan Blokker. Hij had zich in mijn geval drie oplossingen kunnen voorstellen. Ik gniffelde toch een beetje om het feit dat ik zelf toch verantwoordelijk bleek te zijn voor een 4e oplossing waar hij of niet opgekomen was, wat je er ook van mag vinden. Hij gaat er alleen in zijn column van uit dat het stadsdeel “buitengewoon ingenomen is met zichzelf vanwege deze oplossing” en zo voel ik dat zelf helemaal niet.

Natuurlijk heeft deze oplossing iets weg van “een schaamlap” maar dan niet op Roosje zelf, maar voor de ogen van haar directe overburen die haar liever niet in volle glorie zien. De reacties die deze oplossing, maar ook in sommige kringen het kunstwerk zelf oproepen, maken heel duidelijk dat de vraag “wie of wat past zich nu aan wie aan” actueel is. Sommige reacties, op het scherpst van onze tijdsgeest maken ook duidelijk dat het recht om blote kunst te mogen vertonen in de openbare ruimte verdedigd dient te worden.

Roosje is democratisch op de muur gekozen, democratischer nog dan het gemiddelde kunstvoorwerp dat met behulp van een kunstcommissie verschijnt. Bewoners zijn hier door raadsleden nog bevraagd of zij Roosje (en nog 6 andere kunstvoorwerpen) inderdaad uitgevoerd wensten te zien. Roosje is zoals ze is en wordt niet aangepast.

Haar directe overburen zijn daar niet blij mee en kijken wel het meest van alle betrokkenen dagelijks in volle glorie op haar uit. We kunnen vast gelegitimeerd betogen dat ze zich dan maar eerder hadden moeten verzetten en we kunnen misschien zelfs wel zeggen “tja, dit kan nu eenmaal in Amsterdam anno nu en wen er maar aan als je hier woont” Maar het kan toch ook geen kwaad om toch te proberen het voor deze bewoners een beetje te verzachten. En daarbij zijn noch plantenbakken, noch kleine stukjes matglas (alhoewel meestal ingezet om inkijk van buiten naar binnen te voorkomen), noch vitrage objecten die niet op grote schaal in Amsterdam worden gebruikt om de omgeving een beetje buiten te houden.

En Roosje…..met recht een grote meid, die redt het wel.

p.s. En ik wordt regelmatig over Roosje bevraagd, onderwerp van vele verschillende discussies maar …. kreeg vanavond ook toegevoegd “wow, genoemd worden in een column van Jan Blokker, dat is bijna net zoiets als in de oudjaarsconferentie van Wim Kan genoemd worden…..Tja.

Lees verder “Roosje continued”

Een kamperend begin, vergaderend terug naar de dagelijkse werkelijkheid, heel veel kunst, praten met Harry de Winter, veel media aandacht voor Roosje, jarig, Fijnhoutfietsenwerkplaats……..

Lees verder “De Week draait voorbij, week 4”

Zaterdag de hele dag thuis. Wij vieren onze verjaardag. Voorlopig zit de aandacht in boodschappen doen, veel lasagne maken, visite en feest. Dus ben ik vandaag niet bij het feestje ter gelegenheid van de Campagne tegen hondenpoep op het WG terrein waar dan ook feestelijk een hondenuitlaatstrook geopend wordt. En ik mis ook de eerste Nederlandse Weblogconferentie met een boel bekende webloggers en live beelden. Daar had ik best een willen kijken.

Lees verder “Verjaardag i.p.v. hondenpoep en weblogconferentie”

Vrijdagmiddag de prijsuitreiking van de ontwerpwedstrijd. Met heuze bekers voor de 1e drie. Het winnend ontwerp wordt uitgevoerd op het dichtgemetselde huisje in de Jan Hanzestraat 113.

Lees verder “Prijsuitreiking kinderontwerpwedstrijd Jan Hanzestraathuisje”

Met zelf geen draadje stof om het lijf, doet Roosje stof opwaaien. Dinsdagmiddag mocht ik bij AT5 komen vertellen wat het stadsdeel nu precies ging doen om de buren van Roosje wat meer met haar aanwezigheid te verzoenen. Woensdagmiddag stond Roosje in volle glorie in Het Parool. Onze cultuurverkenner schreef over Roosje en ook mijn website wordt regelmatig bezocht met de zoekterm Roosje. Vandaag kregen we zelfs landelijke bekendheid met Roosje in Hart van Nederland.

Eerder schreef ik al over de muurschildering en de problemen die sommige bewoners hier mee hebben. Ondanks het feit dat het grootste gedeelte van de buurt Roosje graag zag komen, proberen we als stadsdeel toch wat te doen om de mensen die Roosje niet zo zien zitten maar haar wel uit hun raam zien, wat tegemoet te komen. Niet door haar aan te kleden, zoals sommigen wilden. Het stadsdeel wil in overleg met de bewoners een gebaar maken waardoor het zicht op Roosje voor hen wellicht wat minder pregnant wordt. Gedacht wordt aan een mooi stukje matglas of bloembakken voor de ramen, vitrage of iets anders.

De discussie over Roosje lijkt te gaan over veel meer dan alleen een schilderij. Bloot…. dus daarmee meteen voeding voor lacherigheid, media aandacht, maar ook onderwerp voor waar liggen je grenzen, hoe ga je om met de beleving van islamitische bewoners, wat doe je met het gegeven dat dit op verzoek van de buurt is gebeurd, is het nu uitbuiting van de vrouw?

Ikzelf vind het een mooi schilderij, maar dat doet niet terzake. Belangrijker is nu de vraag: kan dit of kan dit niet, en welk beoordelingskader gebruik je daar nu voor? Ik heb het daar ondertussen met veel mensen over gehad. Er is in dit geval moeilijk een algemeen kader te bedenken voor wat kan en niet. Afgezien van het feit dat buurtbewoners dit graag wilden, baseer ik mijn afweging op het feit dat dit in mijn beleving – en ik ben daar best gevoelig voor – absoluut geen uiting van uitbuiting, sexisme of minachting voor de vrouw is: de ode die van Lennep in zijn gedicht aan het lichaam van Roosje in bloemrijke taal deed zie ik als een compliment. Als de impact van dit gedicht dan ook nog eens door een 2e kunstenaar visueel vertaald word met penseel (gezien het formaat: meer verfkwast) lijkt me dat een dubbel compliment. Op de vraag: moet dat dan maar open en bloot op straat””?, heb ik veel liever interegere ode kunst dan de soms in mijn beleving wel sexistische en dus uitbuitende reclame die veel meer in onze openbare ruimte opduikt.

Ik kan me best voorstellen dat mensen daar anders tegen aan kijken. En ondanks het feit dat die mensen in de buurt waar Roosje hangt in de minderheid zijn, wil het stadsdeel graag iets doen om die mensen minder “last” van het kunstwerk te laten hebben en dat is geen compromis of terugkomen op eerdere besluiten, het is misschien wel een soort “schaam”lapje voor het bloeden, maar wel ingegeven door de wens om met behoud van principes toch te kijken of je het zoveel mogelijk mensen naar de zin kunt maken.

Lees verder “Roosje in de media”