Korte update woensdag 9 juni: Roosje is [[popup:roosje_beklad.jpg:beklad:]] en wordt vandaag nog schoongemaakt. Ik weet er op dit moment nog niet veel meer over.

Roosje blijft nog even in het nieuws. Vrijdag kwamen er op het stadsdeel bezwaarschriften aan, waardoor het er alles van weg heeft dat Roosje ook voor de commissie van Beroep en Bezwaar komt.

Zaterdag wist zij de aandacht van Jan Blokker te vangen in zijn column met de titel Emmertjes Sop in de Volkskrant.

Ook was Roosje naast de Europese verkiezingen, Voetbal en de gedachtes over verruiming van de euthanasiewetgeving onderwerp van discussie bij onze verjaardagsvisite.

Zij leverde ook een mooi stukje op op de site Wijk.nl waarin een link gelegd werd tussen Roosje en de woorden van Cohen. Vandaag kreeg ik ook vragen van de EO en blijkt Roosje ook als topic op het Tros jongerenforum te zijn opgevoerd. Ook kreeg ik dit weekend 2 mailtjes van bewoners die zich kwaad maaken over het feit dat ik een poging had gedaan om een oplossing te vinden om aan de bezwaren van de islamitische gezinnen tegemoet te komen.

Ik heb genoten van de column van Jan Blokker. Hij had zich in mijn geval drie oplossingen kunnen voorstellen. Ik gniffelde toch een beetje om het feit dat ik zelf toch verantwoordelijk bleek te zijn voor een 4e oplossing waar hij of niet opgekomen was, wat je er ook van mag vinden. Hij gaat er alleen in zijn column van uit dat het stadsdeel “buitengewoon ingenomen is met zichzelf vanwege deze oplossing” en zo voel ik dat zelf helemaal niet.

Natuurlijk heeft deze oplossing iets weg van “een schaamlap” maar dan niet op Roosje zelf, maar voor de ogen van haar directe overburen die haar liever niet in volle glorie zien. De reacties die deze oplossing, maar ook in sommige kringen het kunstwerk zelf oproepen, maken heel duidelijk dat de vraag “wie of wat past zich nu aan wie aan” actueel is. Sommige reacties, op het scherpst van onze tijdsgeest maken ook duidelijk dat het recht om blote kunst te mogen vertonen in de openbare ruimte verdedigd dient te worden.

Roosje is democratisch op de muur gekozen, democratischer nog dan het gemiddelde kunstvoorwerp dat met behulp van een kunstcommissie verschijnt. Bewoners zijn hier door raadsleden nog bevraagd of zij Roosje (en nog 6 andere kunstvoorwerpen) inderdaad uitgevoerd wensten te zien. Roosje is zoals ze is en wordt niet aangepast.

Haar directe overburen zijn daar niet blij mee en kijken wel het meest van alle betrokkenen dagelijks in volle glorie op haar uit. We kunnen vast gelegitimeerd betogen dat ze zich dan maar eerder hadden moeten verzetten en we kunnen misschien zelfs wel zeggen “tja, dit kan nu eenmaal in Amsterdam anno nu en wen er maar aan als je hier woont” Maar het kan toch ook geen kwaad om toch te proberen het voor deze bewoners een beetje te verzachten. En daarbij zijn noch plantenbakken, noch kleine stukjes matglas (alhoewel meestal ingezet om inkijk van buiten naar binnen te voorkomen), noch vitrage objecten die niet op grote schaal in Amsterdam worden gebruikt om de omgeving een beetje buiten te houden.

En Roosje…..met recht een grote meid, die redt het wel.

p.s. En ik wordt regelmatig over Roosje bevraagd, onderwerp van vele verschillende discussies maar …. kreeg vanavond ook toegevoegd “wow, genoemd worden in een column van Jan Blokker, dat is bijna net zoiets als in de oudjaarsconferentie van Wim Kan genoemd worden…..Tja.