Webwereld Saranna Maureau

Ik heb niets met cijfers. Ik kan er weinig mee, onthoud ze zelden en ze zeggen me vaak niets.

Toch heb ik in mijn werk vaak cijfers en feiten nodig. Als de cijfers een context krijgen, als ik er een verhaal mee kan maken, als ze tot mijn verbeelding spreken, onthoud ik de cijfers opeens een stuk beter.

Vanmiddag was ik op het 110 jarig jubileum van de dienst Onderzoek en Statistiek van Amsterdam (O&S). Net als zo vaak, geniet ik bij hen wel van de cijfers, omdat ze daar context hebben, omdat er verbanden gelegd worden en ontwikkelingen geschetst waar je iets mee kan.

De jubileumconferentie ging over de Creatieve Kenniseconomie, maar dan met feiten. De gegevens verbaasden me niet en beschreven weinig wat  ik niet al wist (maar misschien is dat ook wel omdat ik al vaker de cijfers en tendenzen hierover gehoord heb). Toch krijg ik bij dit soort presentaties wel altijd weer idee

Vandaag een waas over de gewone dingen. Vroeg op, voor de uitslag van de amerikaanse verkiezingen. Vanacht niet opgebleven, met het risico een historisch moment te missen. Vanochtend blij dat ik mijn nachtrust niet heb opgegeven om te horen dat Bush blijft.

De gewone vergaderingen gingen door, met tussendoor en tijdens telefoontjes over de gebeurtenissen van gisteren en over hoe het er vandaag in Oud-West aan toe gaat.

Het door de gemeente in Amsterdam in werking gezette “draaiboek Vrede” vraagt om nog actiever en alerter te weten wat er speelt in de buurt en het door te geven als er onrust is.

Bij ons bestond dat vandaag uit weten dat er veel cameraploegen bij de moskee langsgingen, contact met de buurtregisseur, het opbouwwerk en de Centrale Stad.

Ook moest ik vandaag nadenken over een reactie naar een bewoner die aangaf dat de tocht naar de Dam met op kop een vertegenwoordiger van de moskee en de stadsdeelvoorzitter een vervelende indruk had achtergelaten.

Ik realiseerde me gisteren terdege toen ik besloot te doen wat ik deed, dat hier ook mensen tegen zouden zijn. Een aantal mensen heb ik  tijdens de tocht uit kunnen leggen waarom ik het belangrijk vond om samen met een vertegenwoordiger van de moskee te laten zien dat we het samen afschuwelijk vonden wat er gebeurd is en daarmee ook de delegatie aan te voeren.

Ik loop niet vaak voorop, heb die behoefte of het doel ook maar zelden. Gisteren wel. De te verwachten tegenreactie kwam ook. Volgende week hebben we hier een gesprek over.

Wat er gisteren gebeurd is, kwam nog het meest direct bij me terug toen vandaag alledrie mijn kinderen met hun verhalen van school terugkwamen: de jongste had samen met een klasgenootje in de klas over de demonstratie van gisteren mogen vertellen, de tweede oudsten waren allebei behoorlijk onder de indruk van de toespraak van hun beide rectoren vandaag. De oudste besloot vandaag spontaan zijn spreekbeurt voor morgen, die eigenlijk over “parcouren” zou gaan, aan de dood van Theo van Gogh te wijden en dan met name over waarom het zo belangrijk was dat de rector en de burgemeester niet alleen zeiden dat het heel erg was wat er gebeurd was maar ook nadruk legden op het rustig en waardig reageren en je niet te laten verleiden tot haatdragende reacties.

Lees verder “De volgende dag”

Nog maar net thuis, hongerig naar beelden enieuws over wat ons vandaag al de hele dag bezighoudt: de afschuwelijke moord op Theo van Gogh.

10.06: mijn nooit aflatende nieuwsdienst, echtgenoot Marco (eerste bron bij 11 september en de moord op Pim Fortuyn) doorbreekt ons DB met het afschuwelijke nieuws.

11.00 Bericht vanuit de Centrale Stad, Theo Van Gogh is vermoord. Zorg dat je er staat als lokale overheid en wees alert op behoefte tot hier gezamenlijk over praten, uitingen van onlust en discriminerende graffiti, communiceer en handel.

13.30 Buurtregisseurs is gevraagd de buurt in te gaan en  te onderzoeken wat er speelt. De eerste verzoeken komen binnen bij ons opbouwwerk om ons buurtmuseum open te stellen voor mensen die ervaringen willen delen en willen praten.

We werken samen aan het idee om vanuit Oud-West de dan net bekend geworden lawaaidemonstratie op de Dam bij te wonen. De eerste telefoontjes van raadsleden die vanovond niet willen vergaderen, maar op de Dam willen, zijn komen binnen.

Uiteindelijk wordt de geplande vergadering op verzoek van raadleden gecancelled en bekendheid gegeven aan het gezamenlijk voornemen om als Oud-West samen naar de Dam te gaan,

15.00 Richting Het DAC op de Jacob van Lennepkade. Zij openen vandaag feestelijk hun activiteitencentrum. Hannah Belliot zou openen maar moet afzeggen vanweg een ingelaste collegevergadering i.v.m. de moord op Theo van Gogh.

Onder de passende woorden “Een ongelukkige dag voor Amsterdam, maar een feestelijke voor het DAC want wij gaan open” Bij een te begrijpen afwezigheid van Hannah Belliot, improviseer ik als second best een openingstoespraakje.

Het DAC heeft hard gewerkt om dit prachtige activiteitencentrum open te laten gaan, een aanwinst voor de zorg in Amsterdam en ook een aanwinst voor Oud-West. Ik ben blij dat ik er ben en nog “een klein beetje bestuurlijk cachet”aan de opening kan geven.

Ondertussen gaat de voorbereiding voor de avond door: onze buurtregisseur loopt samen met de buurt mee in de tocht naar de Dam, in uniform: Mooi.

Ondertussen gaan we in gesprek met het bestuur vande moskee El Tahweed: Loop alsjeblieft samen met ons mee inde tocht van vanavond en laat met ons als bewoners en stadsdeel zien dat je deze daad verafschuwt.

Ons pleidooi vind een gewillig oor.

Samen met dhr. Zaari van de moskee, voer ik als stadsdeelvoorzitter onze delegatie naar de Dam aan.

Terwijl er later op de avond in Nova gepraat wordt over de sluiting van o.a. deze moskee, sta ik samen met de vertegenwoordiger van deze moskee zij aan zij op de Dam om deze daad te verwerpen.

Onze overtuigingen en handelswijzen verschillen enorm, toch staan we samen op de Dam om zichtbaar te maken dat wij deze daad tot op het bot veroordelen.

 

Ik ben aan het werk en in functie vanavond, maar ik weet mij elders op de Dam  erg gesteund in de wetenschap dat zowel mijn gezin als mijn vrienden elders op de Dam voor volstrekt hetzelfde staan,

Eenmaal thuis, kijkend naar alle nieuwsberichten en uitzendingen, heb ik de impact van de daad, deze dag en de gevolgen en mijn emoties daarbij nog steeds voor mijn gevoel niet op een rijtje.

Toch ben ik op deze droeve en boosmakende dag tevreden over het feit dat wij als Oud-West samen met uiteenlopende partijen op de Dam stonden en lieten zien dat dit niet kan.

Een stevige basis om alle gesprekken, meningen en speculaties die na vandaag nog zullen volgen, samen aan te gaan.

Lees verder “Amsterdam, Theo Van Gogh en Oud-West vandaag”

Maandagmiddag zat ik een werkconferentie voor beleidsmedewerkers onderwijs voor over sociale compententies.

Ik hoefde niet veel te doen. De deelnemers wilden zo graag en wisten zo precies wat ze wilden vragen en waar ze het over wilden hebben, dat ik het erg gemakkelijk had. Behalve in het afsluiten van de conferentie want toen op het programma al hoog en breed de borrel stond aangekondigd, wilde men nog door, tekenend voor het enthousiasme van deze middag.

Beleid voor sociale competenties is opgenomen in het Lokaal Onderwijs&Jeugdplan van Amsterdam, is een onderdeel van het Landelijk Beleidskader en is door zowel door de stadsdelen als door de schoolbesturen tot een van de speerpunten van het onderwijsbeleid benoemd.

Sociale compententies. Voor de

                                     Peter van Straaten: Parool, 1 november 2004

Lees verder “Voor op het prikbord”

Vrijdag en Zaterdag startte de campagne Veilig in en om de Woning in Oud-West.

Samen met brandweer, politie en het NUON gaf het stadsdeel veiligheidsadviezen vanuit de “Informatie op Locatie bus” van stadsdeel Slotervaart.

De mooie bus van Slotervaart had ik bij de opening van hun nieuwe stadsdeelkantoor al breeduit bewonderd. Collega Henk Goetsch bood toen al onmiddelijk aan dat wij hem ook mochten gebruiken.

Zo gezegd, zo gedaan, alhoewel het in het smalle stratenplan van Oud-West toch heel wat ingewikkelder manouvreren is, vertelde de brandweercommandant die hem voor ons bestuurde.

Zaterdag stond de bus op de Ten Katemarkt, dus aanloop genoeg.

Aanleiding was in eerste instantie de wens om bewoners bewuster te maken van de risico

Vrijdag had ik voorzittersoverleg in Amsterdam Zuid-Oost.

Ik kom er niet dagelijks, maar als ik er kom valt het me wel steeds op wat er allemaal verandert. Qua bouwputten en werkzaamheden, is het net het centrum van Amsterdam. Als ik nu in de metro zit, zit die regelmatig vol met scholieren of studenten die ergens langs de lijn hun school hebben staan, echt een opvallend verschil met vroeger.

Onderweg naar het stadsdeelkantoor kwam ik langs Imagine IC, waar ik al veel over gehoord had, graag naar toe wilde maar tot mijn schande nog steeds niet geweest was.

Aangezien ik gek ben op vertelde verhalen en ook bestuurlijk geinteresseerd ben ik elk project wat verhalen van mensen optekent en daarmee niet alleen naar mensen luistert maar ook herinneringen bewaart en ontsluit, besloot ik dan straks maar wat later terug richting West te gaan. 

Na afloop van onze vergadering ging ik op bezoek samen met collega Martin die ook wel een stukje cultuur Zuid-Oost met mij mee wilde maken.

Het was bepaald boeiend om er rond te kijken. Ik moet wel zeker een keer terug want veel van het materiaal dat ze verzameld hebben is niet via het internet maar alleen via hun eigen computers te bekijken en te beluisteren.

Onderweg terug naar de metro liep ik langs een intrigerend reclamebord:

Het prikkelde me, maar ik moest het drie keer lezen.

Een spannende manier om vernieuwende plannen binnen te krijgen voor de symbolische  straat van 1000 culturen.

I.p.v. een werkbezoek, een eventjes ergens anders sfeer proeven.

Ik genoot van mijn kijkje buiten mijn grenzen.

Lees verder “In Zuid-Oost”

Geen conferentie zonder sprekers, dus ook bij het Sociaal Structuurplan.

De conferentie over het Sociaal Structuurplan had dus ook sprekers: maar liefst 3 stedelijk wethouders, Paul Rosem

Donderdagmiddag was ik te gast op de conferentie Wat Amsterdam Beweegt. De conferentie werd gehouden in het kader van de inspraak op het Sociaal Structuurplan van Amsterdam.

Het Sociaal Structuurplan kun je zien als een soort sociale plattegrond voor wat er in de komende jaren in Amsterdam gaat (ontwikkelingen, tendenzen, demografische ontwikkelingen) gebeuren en wat er moet gebeuren (plannen, oplossingen, kansen bieden voor ontwikkelingen) in het sociale domein.

Over hoe maakbaar de samenleving is kunnen we breeduit van mening verschillen.

Bepaalde ontwikkelingen zijn wel heel voorspelbaar. Hoe je daar als pro-actieve overheid scenario’s voor wilt bedenken en samenwerkingspartners wil vinden om de uitdagingen  (of waren het toch problemen) en kansen (investeren in mensen) is wel heel belangrijk.

Het Sociaal Structuurplan wil een beschrijving van de ontwikkelingen bieden en programma’s voor de gewenste acties hierop bieden.

Ook ik heb persoonlijk wel voorkeuren over wat “je moet willen plannen” (gewoon omdat dat als overheid voor mij je kerntaak is: zorgen dat je mensen kansen en zorg  biedt en aan de hand neemt als ze dat zelf nog niet weten te vinden) en over waar je vooral niet aan moet willen komen, onder het motto “If it aint broke, don’t fix it”.

Verlies dus niet uit het oog wat er hier in Amsterdam allemaal gewoon al goed gaat, omdat het in Amsterdam ingebakken zit, of juist omdat we er ons als overheid helemaal niet mee bemoeien.

Heb ook oog voor wat je “per ongeluk” kapot maakt door te veel te plannen, of te veel mooi en nuttig onkruid te wieden.

Toch sta ik heel positief tegenover het Sociaal Structuurplan.

Al was het maar omdat de vakbroeders en zusters uit de harde sector met structuur of bestemmingsplannen vaak heel duidelijk kunnen maken waarom ze veel geld ergens in willen investeren en we dat vanuit de zachte sector in deze harde tijd lang niet altijd met dezelfde planmatigheid of zekerheid kunnen presenteren.

Al was het maar omdat je heel vaak voor een maatschappelijk effect toch een gebouw nodig hebt, dat je wel moet plannen en wilt kunnen betalen.

Al was het maar omdat je toch een aanpak voor ogen moet hebben voor datgene wat ik het belangrijkst in mijn werk vind:dat mensen meedoen en kansen krijgen.

Al was het maar omdat we in de tendens van terugtredende overheid, een andere gedachte over “de verzorgingsstaat”  de sociale opgaves in een stad niet af kunnen en willen doen met “daar krijgen we helaas vanuit Den Haag geen geld meer voor”.

Wil je protesteren, dan helpt het om keiharde analyses voor te kunnen leggen: Als “jullie” niet dat, dan gebeurt hier straks dit en dat willen we met zijn allen niet.

Wil je oplossingen bedenken, dan kan je het hier per definitie niet alleen en dan heb je partners nodig die je aanpak en analyse onderschrijven.

Geen van ons kan dat alleen, dus wil je elkaar vinden in samenwerking en een gedeelde aanpak en daar biedt het Sociaal Structuurplan kansen.

Lees verder “Wat Amsterdam Beweegt, Sociaal Structuurplan”

Oud-West staat bekend als kunstrijk stadsdeel. Ik ben daar trots op en draag dat graag uit.

Soms vragen mensen: “hoeveel kunstenaars wonen en/of werken er dan in Oud-West?” Oeps!?

Mijn favoriete antwoord is dan, nadat ik eerst een mystiek gezicht heb op gezet en een fluistertoon als antwoorstem heb aangezet: “Dat…….., weet bijna niemand”

Ik geniet daar wel van, maar de bizarre realiteit is dat het antwoord wel waar is. Er zijn lijstjes en factsheets te over, maar kunstenaars en kunstzinnige uitingen laten zich lastig tellen (en maar goed ook, denk ik dan stiekem).

Toch zijn we vandaag in Oud-West wel op een innovatieve en inspirerende manier een glorieuze stap dichter bij de telbaarheid gekomen: Vandaag is de culturele database van het kunstnetwerk in Oud-West een feit geworden, middels een prachtige interactieve website waar ik als stadsdeelvoorzitter (of is het nu als portefeuillehouder Kunst) echt heel erg trots op ben.

Que sera, sera: Voorlopig even een trio trotse culturscout Marcel Boontje, ambtenaar Kunst Joekenel en ik.

Hoe je hem ook bekijkt: Als Oud-West heeft zijn eigen Orkut, maar dan op het gebied van Kunst en Cultuur. Of als de eerste plek waar je kunstvorm, aanbieder en locatie gewoon kunt vinden. Of als een plek waar onze lokale intiatieven zich en masse of strikt individueel kunnen presenteren, onze nieuwe database is het allemaal -en even een klein beetje pochen: volgens mij zijn we hiermee echt de eerste! En het mooie is ook dat het volstrekt uitrolbaar is: zwaan kleef aan.

De Kunstplanner is bedacht en uitgevoerd door Marcel Boontje