Webwereld Saranna Maureau

’t Is weer zover: herfstvakantie, dus potentieel gebabbel over het matchen van enkele sokken tot paren of over de geneugten van een zelfgemaakte erwtensoep (hij was weer heerlijk). Weinig werkwoorden van mij deze week, alhoewel ik nu vanuit thuis meeleef met collega Werner die het horecalbeleid aan het verdedigen is en zijn commissie over de begroting heeft. Ik heb vakantie en hij heeft zichzelf afgezien van zijn verplichte commissie vanavond geen vakantie gegeven.

Ik werk deze week stiekem toch nog twee keer: morgen bij de heropening van de speeltuin op het Cremerplein waarbij er geloof ik acrobatische toeren van mij verwacht worden en later deze week nog een keer, maar dat is nu nog geheim.

Ondertussen genoot ik vandaag vollop van mijn vrije week. De kaakchirurg besloot vandaag alleen te kijken en een aanvalsplan te maken, dus niks niet waar ik mij op instelde stevige pijn en herstel daarvan. Volgende week pas.

De rest van de dag bracht ik door met het tevreden (cliche) in de zelfgemaakte ertwensoep roeren, naar de herfstkleurende boom vanuit het achterraam kijken, genieten van een dubbel CD vol blues en ruzie maken met mijn computer.

Ik heb mijn computer wederom geheel en al open gehad. Ik word steeds behendiger met de schroevendraaier en haal er rucksichtlos kaarten uit. Gelukkig vandaag met het gewenste effect. Helaas met de constatering dat de verlengkabel voor monitor kapot was en dat ook mijn koptelefoon niet meer dan mono wenste te geven, maar aan het eind van de dag was de computer weer intact dichtgeschroefd en alle euvels verholpen.

Tussendoor lekker midden op de dag sporten en s’avonds mijn ouders te eten.

Lees verder “Herfstvakantie”

Londen door Lotte:

Terug uit bad, schoon maar nog niet uitgerust, want we hebben wat kilometers afgelopen daar overzee.

Ook vanalles gezien, van beefeaters tot kaviaar. Erg leuk.

Voor mij de eerste keer in Londen, heel speciaal. We hadden een hotel in een zijstraat van Picadilly circus.

We kwamen rond een uur of vijf aan op Picadilly Circus, althans, het metrostation. Bijna donker in Londen. Ontzettend druk in Londen en mijn eerste reactie was: “Waarom heeft iedereen hier zo’n haast?”

Dan kom je dat plein op en dat is zo waanzinnig mooi, al die lichtjes. Snel spullen dumpen in de hotelkamer en dan eten. De keuze is zo enorm! Je kan werkelijk alles eten in Londen. De eerste twee avonden hebben we Italiaans gegeten (Sorry Mam). Ja, de Londense eetmogenlijkheden bevielen me wel. Vooral het ontbijt; tot afschuw van mijn moeder at ik met smaak patat en witte bonen in tomatensaus bij het ontbijt. Ik zou zo kunnen inburgeren daar in Londen.

Saranna moest me ook zo ongeveer wegslepen bij Harrods. Dat is gewoon al een winkelstraat op zich. maar we gingen meteen daarna naar Hamleys, is ook leuk shoppen. De dag daarna gingen we wat meer cultureel doen; we bezochten de Tower (I Love The Jewels) en maakten een kleine stadswandeling langs de Theems enzo.

’s Middags gingen we naar Camden, het waterloo plein is er niks bij. Ik vind dat er een heleboel… eh… aparte mensen zijn in Londen. Mam en ik hebben daar alletwee maar een nieuwe jas gekocht en we hebben zo ongeveer alle winkeltjes daar gezien. (Arme mam) ’s Avonds daar gegeten en vervolgens na een busreisje zo ongeveer ons bed in gerold.

Londen was vermoeiend ja, maar wel ontzettend leuk!!!!

Lees verder “Londen”

Halloween at Harrods

Ik was vaker in Londen. Altijd druk. Altijd veel.

Ik blijk tot nu toe de meeste winkels effectief ontweken te hebben. Girlie Londen met dochter Lotte: dolle pret, maar ik kan geen winkel meer zien!

Lotte schrijft het internetverslag, maar die is direct na thuiskomst het bad ingedoken.

Lees verder ““Girlie Londen””

Tot maandag zit ik lekker met dochter Lotte in Londen: naar Camden, The Crown Jewels, Harrods, 5 verdiepingen speelgoedwarenhuis, english breakfast en nog veel meer.

Lees verder “….Maar nu even niet!”

Hij is er!

Onze eigen webcam.

Met de sloop van het oude kantoor van de reiniging, startte de eerste zichtbare werkzaamheden aan De Hallen.

Reden voor een webcam.

Als je dat als overheid wilt, heeft dat terecht wat voeten in de aarde, maar daar is hij dan.

Gedurende het gehele sloop en bouwproces zal de webcam de werkzaamheden volgen en zichtbaar maken voor wie dat wil.

Lees verder “Webcam Hallen”

Tim wilde zijn verjaardagspartijtje bij Nemo vieren, tot grote vreugde van zijn oudere broer en zus.

Als je daar rondloopt snap je niet dant Nederland dreigt achter te raken als Kennisland. Volop kinderen en jongeren die aan alle knoppen zitten en alles uit proberen.

Wij kwamen amper weg bij de oudste attractie van het zeepbellen maken, maar alles werd uitgeprobeerd en ontdekt.

Grote broer Mick ontpopte zich als natuurkundeleraar in wording: hij liet zien, legde uit en liet doen.

Bij de ballenfabriek hadden we zelfs alle kindertjes eensgezind in het produktieproces: ze sorteerden orders, wogen ballen en volgden hun bestelling door de fabriek. Erg mooi om naar te kijken en ook leuk om te zien hoe elk kind weer een andere strategie had.

Dit was volgens mij een van onze weinige verjaardagspartijtjes waarbij de kinderen na afloop afgepeigerder waren dan de begeleiders.

Lees verder “Nemo”

Pijnloze tanden zitten er nog even niet in: een ontsteking aan een wortelpunt was de diagnose na een tranentrekkende behandeling. Gewapend met een verwijzing naar de kaakchirurg en recepten voor antibiotica en pijnstillers meldde ik me bij mijn apotheker.

Braaf klopte hij de recepten in het systeem.

“Mevrouw, ik krijg hier een melding dat u zwanger bent” riep hij vrolijk “en dan zijn deze medicijnen niet zo goed”.

Heel even dacht ik nog met geloof in de woorden van een professional, “Gut, weet hij iets dat ik niet weet?”

Ik besloot op eigen kennis en vaardigheden te varen en antwoordde dapper “Nee hoor, ik ben helemaal niet zwanger”.

Hij geloofde mij gelukkig op mijn woord en gaf toe dat ik dat zelf waarschijnlijk toch wel het beste zou weten.

Misschien iets in verlegenheid gebracht speurde hij op zijn beeldscherm naar een mogelijke verklaring.

“Aha” zei hij “ik snap het al, er staat hier dat u een kinderwens heeft”.

“Dat betwijfel ik ook, ik heb er al drie en dat vind ik geloof ik niet echt te weinig” zei ik maar.

“Okay” zei hij en hij rammelde wat op het toetsenbord om mij vervolgens terug te geven “Vanaf nu heeft u geen kinderwens meer”.

Tsss, er zijn mensen die er langer over doen om tot diezelfde constatering te komen, je regelt het bij de apotheker.

Toch voelde ik me na de verandering van mijn electronische patientenstatus wel wat kaal, had ik zomaar opeens geen kinderwens meer.  Gelukkig kreeg ik wel mijn medicijnen mee.

Lees verder “De apotheker en mijn kinderwens”

Na een heftige dinsdag en intensieve woensdag met kinderverjaarspartijtje, moe.

Sinds maandag geplaagd door steeds erger wordende kiespijn, kijk ik bijna uit naar de tandarts morgen.

Mijn computer doet het niet en daar word ik ook al behoorlijk knarrig van. Kortom moe, pijnlijdend en knarrig.

Maar……….

De remedie: draadloos met de laptop vanuit bed op de tv het Nederlands elftal te zien winnen met 3-1 met als pijnbestrijder een stevige keelsmerende en verdovende borrel, is zo slecht nog niet.

Ik ben alweer bijna helemaal vrolijk en zet morgen mijn dan hopelijk pijnloze tanden gewoon in mijn computerprobleem, voorzichtig doorbijten.

Lees verder “Au, Ol”

Dinsdagavond commissievergadering. Deze keer bespraken we de begroting.

Sinds de invoering van het dualisme hebben we gewerkt aan een programmabegroting naast de produktenbegroting. Een speciale werkgroep van raadsleden doet daar onderfsteund voorstellen voor. Ondertussen zijn we aan onze tweede programma begroting toe. De tweede is al behoorlijk verbeterd en veranderd ten opzichte van de eerste. Toch blijft het zoeken, voor de raad die de oude produktenbegroting en de lijst met bezuinigingen en prioriteiten mist, maar ook voor het DB om het met een ander dokument te moeten doen in de commissie.

Vragen uit de commissie over 5 verschillende programma’s over doelen, effecten, middelen, inhoudelijke voortgang. Beantwoording graag kort: dat is niet mijn sterkste punt, ookal niet omdat ik tijdens het eerste antwoord koortsachtig speur naar de opgeschreven tweede vraag en mijn te geven antwoord daarop.

Aan het eind van zo’n avond heb ik vaak het idee dat ik meegedaan heb aan de quiz 2 voor 12. Niet alleen vanwege de wens om zo goed mogelijk te antwoorden op een grote diversiteit aan vragen, maar ook omdat ik zo af en toe vrolijk roep: “Die zoeken we op”.

Lees verder “Die zoeken we op”

Ooit zei iemand tegen mij “Als je de pers niet goed te woord kunt staan, dan hoor je niet in het openbaar bestuur thuis”. Wellicht klinkt dit strenger dan bedoeld, maar de strekking was duidelijk.

Ik heb geoefend, ben vriendelijk, heb geleerd wanneer ik me niet van mijn stuk moet laten brengen en echt niets meer moet melden dan wat ik kwijt wil, maar eerlijk is eerlijk, het is niet mijn grootste hobby.

Daar trekt de pers zich natuurlijk niets van aan. Dus had ik donderdag een interview met het NRC over “moslimextremisme” (ze ondervroegen veel meer mensen dan alleen mij), vrijdag een interview met het NRC over ons gemeenschappelijk plaatsingsbeleid op scholen samen met het bijzondere schoolbestuur, maandagochtend om negen uur (!) een interview met AT5 over de kosten voor ons nieuw te bouwen stadsdeelkantoor en s’middags een persconferentie (dus zelfgekozen) over wederom het gemeenschappelijk plaatsingsbeleid in het primair onderwijs in Oud-West.

AT5 had na deskresearch besloten dat wij het op een na duurste stadsdeelkantoor in de stad gingen bouwen. Bepaald een leuk item om mee in het nieuws te komen! Gelukkig, en voorspelbaar -want wij zijn niet van de luxe en de gouden kranen- leverde ons eigen deskresearch op, dat zij appels met peren vergeleken: verbouw vergeleken met nieuwbouw, kantoren met en zonder nieuw te bouwen stadsdeelwerf op een hoop gooiden en geen rekening hielden met de grondkosten die per stadsdeel kunnen verschillen.

Ik mocht dat allemaal uitleggen. Kern van mijn betoog was dat de enige zinvolle vergelijking was als je de prijs per ” Bruto vierkante meter vloeroppervlak” zou vergelijken”  en dat het zinvol was om te kijken of er stadsdelen waren die per medewerker meer dan gemiddeld vloeroppervlak berekenden. Het laatste was minstens bij ons niet het geval. Als je uit ging van de prijs per “bruto vierkante meter vloeroppervlak zaten wij onderaan de middenmoot en als je de extra kosten voor het aanleggen van onze half verdiepte werf (passend binnen het projectplan voor de Hallen en gehonoreerd met een subsidie van het rijk) er van af zou trekken, dan kon je gemakkelijk constateren dat wij juist behoorlijk sober bouwen. Dat is, omdat we natuurlijk niet op kosten van de burger onszelf duur willen huisvesten, een terechte constatering.

Of het overkwam? Ik hoop het maar.

Wat ik wel weet is dat het zonder stotteren uitspreken van “bruto prijs per vierkante meter vloeroppervak” op maandagochtend om negen uur voor de camera wel even wat van te voren oefenen kostte.

Lees verder “Pers”