Vanochtend DB. Vanwege de afwezigheid van collega Werner ’s middags geen informeel DB overleg. Dat schept opeens veel ruimte op een dag. Vanochtend waren we voorzien zo snel klaar dat ik voorstelde om met DB en stadsdeelsecretaris een werkwandeling door het stadsdeel te maken. We doen dat vaker, maar te weinig. Kijken, lopen, praten en bij sommige stukjes stilstaan, delen wat je daar van weet of wat er speelt en je ook weer dingen afvragen. Zo zagen de we de nieuwe oogst biggetjes op de kinderboerderij, troffen we Henk Bakker op de markt, hadden we het over bouwaanvragen, brandveiligheidsvergunningen en nog veel meer. Heel geslaagd, zeker ook met dit weer. We aten turkse pizza in de buurt als lunch en toen was het nog steeds pas 12.30.

’s middags werd de nieuwe stadsdeelkrant met nieuwe opmaak aangeleverd. Reden om extra goed te kijken en de redacteur te complimenteren en de buurtregisseur te plagen, die, omdat hij een column in ons blaadje heeft hem zelf meteen even komt halen. De nieuwe opzet ziet er mooi uit en integreert meteen een aantal buurtgerichte nieuwsbrieven die nu niet meer apart gemaakt en uitgedeeld hoeven te worden. Slimmer, mooier en toch goedkoper, dat zijn de mooiste verbeteringen.

Verder hield ik me bezig met het bespreken van de voorbereiding voor onze DB 2-daagse die ook al een beetje in het teken van slimmere en snellere resultaten komen te staan (zo op de helft van je bestuursperiode is het zinvol om achteruit te kijken naar wat je hebt gerealiseerd, maar ook verstandig naar voren te kijken: wat willen we nog en hoe doen we dat het best).

Daarna mijn favoriete onderdeel: alleen uit eten als rustige voorbereiding op de commissievergadering. Elke keer als dat lukt vind ik het een cadeautje.

Ik ga nooit tussendoor naar huis als ik commissievergadering heb: als ik thuis zou zijn ben ik er toch maar half, dat is naar de kinderen toe niet aardig en ik moet ook weer vroeg weg, dus bij commissies blijf ik over. Vaak gaat die tijd op aan “op de valreep overleg” of een laatste bespreking.

Vanavond mocht ik alleen. Lang geleden vond ik dat moeilijk: alleen aan een tafeltje, wat denken mensen daar wel niet van (oh zielig of ah prooi). Tegenwoordig geniet ik met volle teugen van die spaarzame momenten en lees tegelijkertijd mijn stukken nog eens door.  

Daarmee is overigens vandaag het politieke seizoen met de eerste commissievergadering nu echt weer begonnen inclusief ongetwijfeld vanavond de gebruikelijke nazit in de kroeg. De horeca in Oud-West heeft mij dus vandaag de hele dag als klant.