Donderdagmiddag was ik op uitnodiging aanwezig bij de Commissie Algemene Zaken van de Centrale Stad.

Op de agenda stond de bespreking van de twee rapporten “Samen Sterker Besturen” en “Beter Presteren voor Amsterdam”, in de volksmond, ondanks alle inspanningen beter bekend als “moeten er minder stadsdelen komen? ”

Als voorzitter van het bestuurlijk team dat dezetwee onderzoeken heeft begeleid, was ik uitgenodigd om voor de raadscommissie desgewenst vragen te beantwoorden.

“My finest hour” in deze belangrijke functie zou je zo zeggen.

Vanwege de aanwezigheid van externen en meerde wethouders (de onderzoekers, Duco Stadig en ik) werd het punt naar voren gehaald op de agenda.

Alleen het punt “Actualiteiten” stond eerder op de agenda.

Ik ben maar zelden aanwezig op commissievergaderingen van de Centrale Stad en vond het helemaal niet erg om daar een keertje getuige van te zijn.

De actualiteit -De brief van de zeven westelijke stadsdeelvoorzitters aan de burgemeester over een gebrek aan politiecapaciteit, verhitte de gemoederen zozeer dat er ruim een uur over de politiecapaciteit werd gesproken -waarbij en passant heel erg veel over de stadsdelen werd gezegd en gevonden zonder dat zij daar in het gesprek vertegenwoordigd waren- dat de behandeling van de twee rapporten over het stelsel en de prestaties voor Amsterdam in tien minuten en zonder vragen behandeld werd.

De twee rapporten zijn opgesteld met name om politieke partijen rationele voeding te geven voor discussie binnen hun eigen partij en voor het opstellen van hun verkeizingsprogramma’s op de vraag “welke mogelijkheden zie je op basis van de rapporten om het organisatietechnisch ambtelijk en bestuurlijk (nog) beter te kunnen doen voor de burger in Amsterdam”.

In die zin is het helemaal geen ramp dat de commissie AZ het liever over de politieinzet had dan over deze onderzoeken, de discussie vindt binnen de politieke partijen plaats.

Als Bestuurlijk Team hadden we alleen wel een klein beetje gehoopt dat de Commissie AZ de burgemeester en ons team het verzoek had gedaan om het “laaghangend fruit” -de aanbevelingen uit de rapporten die niet politiek gevoelig zijn, de verbeteringen die morgen door zou kunnen voeren- te plukken en daarmee aan de slag te gaan.

Dat gebeurde niet, maar het laaghangend fruit gaan we toch wel plukken en als het aan mij ligt voor de verkiezingen nog de gemakkelijke verbeteringen oogsten.

Zo komen we er ook.

Jammer is alleen wel dat de hele discussie over de politieinzet uiteindelijk in mijn wat zwartgallige reflectie alleen de verkiezingskoorts van politieke partijen lijkt te dienen.

Een steekspel van welles-nietes over de cijfers, aanleiding om het over alle aspecten van het bestaande en door de raad geaccordeerde veiligheidsbeleid te hebben, te jij-bakken naar andere politieke partijen, de politie, de burgemeester of de stadsdelen en hierbij moeiteloos het bestaan van stadsdelen ter discussie te stellen.

Het gesignaleerde probleem van onderbezetting bij de politie maar ook de burger die over deze kwestie ondertussen ruimhartig via AT5 of het Parool bediend wordt en zich wellicht alleen daardoor weer onveiliger gaan voelen, schoten in mijn beleving weinig op met de gevoerde discussie.

Ik hoop dat we maandag in het overleg tussen de burgemeester en de stadsdeelvoorzitters toch op een wat andere manier met dit onderwerp om kunnen gaan.

En of ik nu na deze vergadering na twee uur overichter zaken weer naar huis ben gekeerd, of dat ik ook hier weer veel geleerd heb? Ik geloof toch wel het laatste.

Het beeld van Jaring Hiemstra waarbij hij het Amsterdams bestuurlijk stelsel prees als een krachtige Formule 1 wagen met soms de snelheid van een scootmobiel, is bij mij wel aangevuld met de gedachte dat de meest succesvolle formule1 wagens over het algemeen door