“Geroepen” kwam ik het stadhuis binnen, “Oh dat is de voorzitter van Oud-West zet die er ook maar op” was de entree waarbij een cameraploeg zich had geposteerd bij de ingang van het stadhuis.

Natuurlijk, de pers liet gisteren weten dat alle stadsdeelvoorzitters bij burgemeester Cohen waren geroepen om de jeugdoverlast en de incidenten van de afgelopen periode te bespreken.

Die cameraploeg zat er dus in

Als Cohen roept, komen alle kindertjes tot hem probeerde ik het nog bijbels luchtig te houden bij deze aandacht.

De bijeenkomst zelf was een goed moment om enerzijds van elkaar te horen wat er zoal aan incidenten speelde en anderzijds te bevestigen wat we allemaal al weten: jeugdproblematiek, we zitten er bovenop en we ontwikkelen steeds meer programma’s die goed werken maar niet altijd en overal.

Ik sta zelf uitermate dubbel tegenover dit soort bijeenkomsten: als we elkaar kunnen helpen wil ik dat altijd en overal.

14 stadsdeelvoorzitters met de burgemeester samen levert ook een heel compleet beeld op van wat er in de stad speelt: wij zitten er bovenop en halen natuurlijk allemaal vlak voor zo’n bijeenkomst ook nog de alleractueelste ontwikkelingen op.

Maar het feit dat deze bijeenkomst al van te voren brede media aandacht krijgt, er geroepen wordt dat het voor het eerst is dat dit bijeenroepen gebeurt, maakt dat het onderwerp zwaar aangezet wordt en de verwachtingen na afloop dus ook hooggespannen zijn (het aantal cameraploegen na afloop, tot aan het NOS journaal liet dat ook zien).

Ik voel me daar ongemakkelijk bij: de oplossingen zijn niet makkelijk, snel te realiseren en in one-liners te vatten.

Het feit dat sommige politieke partijen over elkaar heen buitelen in de wens om hun zorgen over de veiligheid en de al dan niet harde of softe gemeentelijke veiligheidaanpak te spuien, maakt dat ik me op voorhand zorgen maak of de uitkomsten van zo’n overleg niet weer onmiddelijk voor dit doel gebruikt zullen worden.

Als kantteklening stel ik voorop dat ik in Oud-West makkelijk praten heb. We hebben maar