Zoon Mick met zijn vuuract
De nachten onveranderlijk koud (erg koud) maar overdag mooier weer dan we hadden kunnen hopen, zelfs een verbrand gezicht en bruindgebrande armen.
Het Nivon Pinksterkamp 2006:
Drie generaties pret samen met het gezin van mijn zus, mijn kinderen (met voor het eerst echte aanhang), met “oma en opa” en nog zo’n 1000 andere mensen.
Met het thema “Weer in beweging”, bewoog het weer de goede kant op (zon) samen met toch zorgelijke voorspellingen voor de klimaatsveranderingen en hoop op politieke klimaatsveranderingen in 2007 uitgesproken door Agnest Kant van de SP tijdens de opening van het kamp.
Bewogen werd er volop. En alhoewel ik alle sessies ochtendgymnastiek, Do en Yoga gemist heb, draai ik toch minstens een kwart van mijn jaarlijkse “dansuren” tijdens zo’n Pinksterkamp.
3 dagen lang een programmaboekje vol met activiteiten voor kinderen, pubers, jongeren en volwassenen.
Ik stortte me weer met vol enthousiasme op het intstantkoor o.l.v. Dubravka.
Lag dubbel bij het cabaret van Roel C. Verburg terwijl ik dacht niet van cabaret te houden. Of het nu komt door dat hij uit Oud-West komt (chauvinisme), door mijn naastgezeten moeder om wiens lach ik dan ook weer in de lach schiet of door dat ene lid van de Blauwe Knoop dat luidkeels aangaf niet van grappen over bier te houden waarna alle verdere grappen moeiteloos over ranja gingen, of doordat hij moeiteloos Berend Botje achterstevoren zingt, een zingende “ik maak het uit brief“ heeft die hij vervolgens voor de echte durfals op het internet zet voor eigen gebruik, ik weet het niet.
Waarschijnlijk was hij gewoon echt wel goed.
Lekker kletsen op het terras voor de Convo, genieten van kinderen, nichtjes, neefje en ouders.
Kijken naar iedereen die de klimmuur als uitdaging uitgaat, mee in het enthousiasme van circus Poehaa, genieten van de terugkomst – wegens succes geprolongeerd – van The Medleyman: vet, fout, retro, Songfestival, alles met een zware knipoog.
Het blijft leuk als je alles mee kunt zingen en artiesten in staat zijn om om half twaalf ’s ochtends aan het slot van een kamp na doorwaakte nachten de hele tent aan het dansen krijgen.
Zelfs het onvermijdelijke eind, het zingen van de Internationale met kippevel (oude tekst maar blijft heel goed voor het clubgevoel) en stevig opruimen daarna.
1000 kampeerders, heel veel vrijwilligers, prachtige dagen en geen overtogen woord.
Pinksterkamp was, weer in beweging of niet, een heel warm microklimaat!
Na jaren genieten, heb ik me nu weloverwogen opgegeven als lid voor de Pinksterkampcommissie om voor het volgende kamp mijn steentje bij te dragen in de organisatie. De voorbereidingen beginnen in september, ik heb er nu al zin in.
De geneugten van het kamperen, ook deze act werd in huiselijke kring wegens succes geprolongeerd
