Dinsdagmiddag zat ik in de aula van het Amsterdams Lyceum.

Ik deelde mee in de spanning van de produktieklassers van Toneel en Dans.

Nu zou het juryrapport naar buiten komen, nu zouden ze weten of ze het felbegeerde certificaat gehaald hadden.

De spanning was van sommige gezichten wit weggetrokken goed af te lezen.

De rector meldde nog dat het hem niet nog niet half lukte om met aardse zaken als overgang, proefwerken en examens een spanning te gereneren als die voor de certificaatuitreiking van de produktieklassen.

De zeskoppige jury had de taak niet licht genomen: meerdere voorstellingen gezien, een oordeel over het totaal het team en een bijzonder uitgebreid oordeel per speler.

De citaten uit het juryrapport waren soms ware poezi