Schommelen in de hangmat, een stevige dosis “vakliteratuur” bij de voeten.

Vanuit mijn ooghoeken zie ik met regelmaat een kind of echtgenoot langskomen in de kano.

Tussen het GroenLinks magazine, de stukken voor de vergadering van morgenavond, Binnenlands Bestuur en het nieuwste Nivon ledenblad, krijg ik zo af en toe een zetje.

Pas als ik ook aan de linkerkant van de hangmat het water kan zien, protesteer ik.

De zon was goed aan ons besteed, net als de bijna volle maan die op het rimpelloze water dubbel scheen.