Dat was weer eens onvervalst en ouderwets laat vannacht.
Had ik me voor vertrek van huis nog stevig zin in moeten praten -buiten was het koud- de warmte en het bed lonkten al.
Maar nee, het was toch een leuk bandje en ik had toch beloofd even langs te komen op de verjaardag van Klaus die hij daar vierde…. en kom op, dan zie je ook eens hoe het bij Pacific parc ’s avonds is.
Zoals altijd ben ik dan achteraf toch weer erg blij dat ik mezelf op pad gemotiveerd heb.
Het was een prima avond: natuurlijk begon de band helemaal niet om de aangekondigde 22 uur en waren de zorgen die we ons van te voren maakte of het clubpubliek wel in waren voor Bastards of Glitter volkomen onterecht.
De vorige keer dat ik ze hoorde spelen vond ik mezelf in lichte verbazing toch weer heftig dansend terug op nummers van Mud, Slade en The Sweet, waarvan ik vroeger de plaatjes uit de Popfoto boven mijn bed had hangen.
Deze keer was ik een wat observerender bui, maar dat was temidden van al die enthousiaste mensen – sommigen gaven nog net geen licht van vrolijkheid – geheel geen straf.
Eind van het liedje was wel, dat ik om vier uur pas mijn bed intolde.