Een beetje bijzonder was het wel….
Vanmiddag had ik een voorgesprek met de spreekster die de aftrap voor de leergang Glas in de Klas gaat verzorgen – de leergang die docenten die al enthousiaste zijn over ict in de klas aan de slag willen laten gaan met breedbandige onderwijstoepassingen ter voorbereiding op de komst van het snelle onderwijs glasvezelnetwerk dit jaar dat bij ongeveer 70% van de scholen wordt aangelegd.
We bespraken de opzet, de doelgroep, de opbouw, het materiaal, of het opgenomen kon worden voor op de digitale leeromgeving en nog meer van dat soort zakelijke zaken, heel gewoon, maar om daarnaast twee moeders van boven de 40 met nagenoeg volwassen kinderen enthousiast uit hun dak te horen gaan over de nieuwe toepassingsmogelijkheden van de Wii remote controller, over de taalvaardigheid die je je aanleert als je met in het Duits met Berlijnse vriendinnen Singstar op de Playstation speelt (aldaar vaak verloren maar wel het hoogste cijfer voor spreekvaardigheid), de besturingsconsole van de DS en de lol van de dansmat, de educatieve inzet van Wii’s Guitar Hero en nog zowat jeugdige gadgets.
Nou voel ik de tennisarm van mijn meest recente potje Wii’en nog nabranden, maar ergens in mijn hoofd hoorde ik een pesterig stemmetje zeuren “dames gaat u maar aan de sherry en laat dit aan de jeugd”.
Sherry vind ik vies, speelse vernieuwingen met ondenkbare toepassingsmogelijkheden daarentegen lust ik graag. Het stemmetje heb ik vriendelijk uitgelegd dat het juist heel goed was als “onze generatie en de hoeders van onze kinderen” hier enthousiast over zijn en de mogelijkheden zien.