Je hebt van die dagen dat je aan een stuk door zwangere vrouwen ziet, een bepaald merk auto’s of weer iets anders.
Vandaag zag ik aan een stuk door vaders, of dat nou aan mijn ogen lag (de nieuwe lenzen doen het goed) of aan iets anders…., ik weet het niet: opvallend en aangenaam was het i.i.g. wel want alle papa’s die ik zag waren blij (Misschien hiermee ook wel de verklaring gevonden want ik houd wel van en heb wel oog voor blije mensen).
In Amsterdam begon de vakantie vandaag en wellicht hadden de vaders massaal papadag.
De eerste kwam de schoolpoort binnenlopen, met het hoofd nog heel erg anders maar toen zijn dochtertje rennend met een tekening vooruit gestoken op hem af kwam rennen, gaf hij opeens toch wel een prachtige uitbeelding van “de zon op iemands gezicht zien doorbreken”. Gaaf!
De tweede liep met wandelwagen gehuld in een voetbalminnend shirt en kleuter richting de Albert Heijn en ik viel midden in hun conversatie: “waar is mama?” Naar yoga!” “Wat is dat?” “Ehhhh, gymnastiek,….maar dan een stukje moeilijker”.
De derde huppelde met zoonlief de videotheek uit op een tijdstip dat ik dacht dat het voor zoon wel een latertje zou worden als hij die video nog helemaal moest gaan bekijken, oomaar ja vakantie dus alles kan.
De vierde mis ik en zijn zoon ook, want die zit ofwel in een kroeg ofwel in een zeilboot vast wel met een biertje te wachten op het aanbreken van de 20e verjaardag van onze zoon: raar ver weg maar wel op een topzeilvakantie. Dat wordt dus mobiel zingen morgen met de rest van het gezin ipv het normale slaapkamerwekken.
De vijfde zag ik de hele avond op tv tijdens het 46664 Nelson Mandela 90 concert waar hij door zijn vrouw steeds met “papa” werd aangesproken en weer iedereen tot ontroering wist te brengen.
Na de toast op Nelson, voor mij tijd voor een toast op Mick, hoewel die vanwege het tijdsverschil daar nog een uurtje langer op moet wachten dan wij hier maar ik begin maar vast aan de “Cheers Mate!”