foto: Jos van der Lans
Vandaag vergaderde de Eerste Kamer o.a. over de regeringsverklaring.
In diezelfde Eerste Kamer vond ook een interview voor het GroenLinks Magazine plaats over de functie van en beweegredenen voor het bloggen binnen GroenLinks plaats met een aantal actief bloggende GroenLinksers (de
Het staarde me al een paar dagen aan vanuit de etalage.
En…
Het was heel niet een overbodige uitgave.
Ben toe aan mijn 5e badpak sinds de opening van buurman sportschool.
Samen met koffiedrink en naarschoollfiets moedervriendin Hester, reed ik er nog maar een keertje langs.
Zooo retro..vonden we beiden.
Maar nu istie van mij.
Nu maar hopen dat het past, want dat zat en nu net even niet in in dat zaakje.
Vondelpark op zondagmiddag samen met Tim.
Ik was blij dat we niet als spelletje hadden afgesproken de mensen te tellen, niet te doen.
Een gang naar het Melkhuisje, de oranje skippybal was nieuw, de gang naar het Melkhuisje, bijna zo oud als ikzelf.
Mijn eerste nieuwe fiets werd er gejat toen ik een jaar of zeven was (nooit meer een echt nieuwe gekregen terwijl het niet eens mijn schuld was).
Op het terras was he zo druk dat er geen enkel tafeltje meer vrij was.
Op stoelenjacht en op zoek naar een tafeltje waar er nog wel 2 mensen bijkonden. Dat vonden we inclusief gratis gesprekspartner voor mij en een speelmaatje voor Tim. Het zonnetje scheen, de gesprekspartner was bepaald in voor een praatje.
In mijn tas brandde het boek dat echt echt uitgelezen wilde worden, zo mooi.
Het werd een gezellig compromis: we hadden het over kinderen, lengte, (haar kind veel groter, maar het mijne ouder) leeftijd en het Melkhuisje: over de eurosluprmachines (ja ze mochten van ons best een kwartiertje op het springkussen voor 2 eur p.p.). Tja en als de een een stuiterbal voor 50ct mag trekken uit zo’n apparaat, waarom de ander dan niet.*
Na een kwartiertje leegde ik mijn tas, waarin ook nog Volkskrant en Parool zaten.
“Als je soms een stukje krant wilt…”?” om vervolgens in mijn boek te verdrinken.
Er zijn maar weinig mooiere plekken om in een mooi boek te duiken dan op zo’n uitbundig druk terras: iedereen blij, vanuit je ooghoeken krijg je de wereld nog mee, maar verder is er niets dan het boek.
Ik las De uren, van Michael Cunningham, gevonden op de boekenmarkt van Tim’s school.
Zo’n gelukkige vondst: kende de schrijver, daar had ik al eerder een prachtig boek van gelezen, kende niet het boek dat niet tegelijkertijd een knappe verwijzing naar en een hommage aan Virginia Woolf bleek te zijn.
Van al die vele momenten dat ik als kind, met kinderen in diverse leeftijdsstadia, altijd maar weer op die blauwe stoeltjes (die zijn vast net zo oud als ik ondertussen) heb doorgebracht, zal het uitlezen van dit boek en het slaken van de diepe zucht die past bij het uitlezen van een boek dat je uit wilt hebben maar dat tegelijkertijd niet uit mag zijn, me nog lang heugen.
Je eigen plek krijgen, hebben, houden, veroveren, weten, nemen, respecteren ect. gaat niet altijd zonder slag of stoot.
Op het internet is het feestelijk simpel: “je domein…..staat klaar voor gebruik”.
Ha, alweer een plekje.
Als extraatje het zonnige gesprek met de dame in San Fransisco van The Red Victorian van zonet (bijna nacht met volle maan hier, overdag daar en aan haar stem te horen scheen de zon daar uitbundig): we hebben ook al prachtige plek in San Fransisco in de zomer. Hun webstekplek is overigens de moeite waard: op zo’n manier een hotelkamer uitzoeken is wel heel vrolijk.
Multitasken, het heeft zijn beperkingen, nu ook wetenschappelijk aangetoond.
Dat bericht is handig voor als ik mijn kinderen tot de orde wil roepen: “je kunt niet
Woensdagavond at ik in Hillegom bij Het Alternatief.
Hillegom bleek na jaren Hoogeveen het alternatief voor mijn disgenoot, maatje uit mijn Masteropleiding van een aantal jaren geleden.
Twee keer per jaar eten, flipperen, bijpraten, de jaarlijkse r
Ooit was er een reclame, ik geloof voor verzekeringen voor ondernemers.
Het was in de tijd dat de mobiele telefoon net in opkomst was.
Ik liep samen met Marco ergens in een veel te mooie stad in Itali
Even weinig woorden meer over.
Teveel woorden al gebruikt vandaag.
Net pas terug uit de vergadering van de Raad van Toezicht voor de toelichting van de accountant en het vaststellen van de jaarrekening.
Accountant: het lijkt me een gaaf vak voor anderen.
Toch geniet ik van de verhelderende toelichting, het aanwijzen van de soms achter de cijfers onzichtbare dwarsverbanden, de man achter de cijfers zegt soms meer (alhoewel natuurlijk neutraal gepresenteerd) dan de cijfers zelf en gaaf dat er een inhoudelijke discussie (dus over meer dan de cijfers alleen) op volgt.
Vantevoren ingeschat is dit niet mijn meest joyeuze avond bij de RvT, eenmaal thuis denk ik daar al weer heel wat milder over.
Een zaterdaguitje met de trein.
Op naar Valkenswaard, samen met Harro.
Naar de installatie van Anton Ederveen als nieuwe burgemeester.
Het was mijn eerste keer Valkenswaard, niet de laatste; ik geloof dat ik er volgend jaar carnaval ga vieren.
Het gemeenthuis, aan de Hofnar 15, een straatnaam die aangeeft dat het gemeentebestuur over een zelfdzame zelfrelativering beschikt, alhoewel de kans groot is dat de straatnaam eerder afkomstig is van het gegeven dat hier vroeger de Hognar sigarenfabriek zat dan dat het nu een opzettelijke shakesperiaanse verwijzing naar de nar als onmisbaar raadgever van de macht is.
Een vriendelijke dame meldt iedereen dat de eerste rij bezet is, die is voor de burgemeesterskring.
“De burgemeesterskring” dat klinkt prachtig en hij bestaat ook echt.
Anton heeft de twijfelachtige eer “de jongste burgemeester” van Nederland te zijn. Mocht hij dat echt een eer vinden, dan heeft hij pech want de titel wordt hem op 2 april al weer afgenomen door een toekomstig ambtgenoot die met de naam Roderick maar liefst drie hele maanden jonger is.
De vertrekkend burgemeester staat zijn ambtsketen af en geeft aan daarmee Anton aan Valkenswaard te willen ketenen, maar spoort hem aan toch vooral ontketend aan de slag te gaan, ik ben benieuwd of dat geen gevaarlijke aansporing blijkt te zijn.
Ze zochten in Valkenswaard een vernieuwer en een verbinder getuige de profielschets, maar waarschuwen de burgemeester in hun speeches tegelijkertijd niet al te hard van stapel te lopen: het optimum zoeken tussen evolutionair en revolutionar vernieuwen aldus de fractievoorzitter van de PvdA aldaar en de gemeentesecretaris die de gemeentelijke organisatie roemt, het over de voltooide reorganisatie heeft en daarmee misschien toch heel voorzichtig waarschuwt om niet te veel te willen veranderen.
De Amsterdamse delegatie bestaat bijna alleen uit Geuzenveld, afgezien van
De gedachten was er al steeds, de afspraak in wording, de uitvoering liet even op zich wachten.
Vandaag dan toch echt, de luch met de ex-collega uit de politiek:
ga je missen, ik jou ook maar-hoeft niet-blijf bel en mailbaar-en als je even aan het eind van de dag behoefte hebt aan een afstoomborrel, you’ve got my number-ben tegenwoordig wat flexibeler in werktijden (ik wel).
Onze eeuwige giebel tijdens de portefeuillehoudersoverleggen en agendacommissies, soms tot de orde geroepen “kunnen de dames van GroenLinks iets zachter pret hebben?”
De pret was er weer, een snelle bijpraat op de dossiers, de afstand is er wel maar ik zuig al die informatie toch nog steeds op als een dorstige plant, genoeg om het over te hebben.
Je kan best stoppen met de politiek, hij stopt toch niet met jou.
Deze keer deden we het slimmer, de volgende afspraak staat al gepland.
