The notion that “we” has to become “all of us“

Soms klinken dingen in het engels toch net weer anders, dit klonk, vond ik, erg mooi.

Niet dat de notie onbekend was, integendeel.

Na de moord op Theo Van Gogh is in navolging van “Wij Amsterdammers” en het verhaal van wethouder Aboutaleb over het vergroten van de “wij-groep” de vertaling van deze notie bijna een Amsterdams mantra geworden.

Dusdanig dat ik afgelopen week op mijn vrije ochtend naar het stadhuis toog voor een lezing van Jessica Stern over terrorisme.  Dat had ik een half jaar geleden niet gedacht.

Al helemaal niet dat ik uit Amerika iets zou willen leren over terrorismebestrijding.

Ik ben blij dat ik toch gegaan ben, want ik was onder de indruk van niet alleen die ene zin.

Haar observaties leken in het geheel niet uit de lichtelijk overspannen terrorisme bestrijdende Amerikaanse politiek te komen.

Sterker nog, ze had de avond daarvoor bij minister Verdonk nog bedacht dat het hier door het kabinet voorgestane integratiebeleid hier meer weg had van assimilatie en dat noties als identificatieplicht en het terug willen sturen van derde generatie burgers met een dubbele nationaliteit na een misdrijf heel negatief was.

Om te weten waarom mensen religieus terrorist worden, was ze ze zelf maar gaan opzoeken en veel van haar observaties over het waarom, komen dus direct bij de bron vandaan.

Heel in het kort hadden de door haar onderzochte mensen het volgende gemeen: Ze voelden zich uitgesloten, gekrenkt, benoemden het soms letterlijk als “ge-dissed” zijn en worstelden met hun identiteit.

Voeg daaraan toe dat alleen al de globalisatie op zich voor hele groepen als vernederend voelt, het gegeven dat grote groepen moslisms voor het eerst in een seculiere samenleving en als minderheid wonen en het feit dat er voor mensen in een verwarrende zoektocht naar identiteit weinig op kan tegen “purity and spiritual bliss” zeker als de aardse omstandigheden bitter tegen lijken te vallen….. en de potenti