Vanmiddag zat ik ergens te wachten op een afspraak die niet door ging.

Ik kwam vanuit een met afspraken gevulde ochtend met haastige spoedjes tussendoor.

Ik zou later naar het cultuurdebat van GroenLinks gaan.

Maar even zat ik daar, te wachten op wat niet komen ging want ik had me in mijn agenda vergist.

Wachtend op de stoel in de gang was ik getuige van waarschijnlijk een zangles.

Ik hoorde mooi pianospel en een klassiek geschoolde vrouwenstem die hoger reikte dan ik me voor kon stellen.

Zo af en toe stopte de piano om het spel een paar maten terug weer op te nemen en de vrouw de gelegenheid te geven nog mooier te zingen.

Ik was een stiekume toeschouwer, maar in het vacuum tussen doen en nog meer doen, voelde ik mij even op de eerste rij.

Zo te kunnen zingen……

Ik bleef zitten en vergat bijna dat ik onderweg was, maar ja toch alweer niet helemaal.