En alweer nog maar even veel gedaan, afgemaakt.

Na afloop van een presentatie in Bos en Lommer, bleek woensdag de wereld opeens erg wit buiten en het fietspad vol met sneeuw.

“Het is weer om uit te glijden” zei ergens een collega vandaag eerder al.

Een dubbelzinnige uitspraak voor een lijsttrekker in deze tijd leek mij.

Ik was vastbesloten niet uit te glijden, wil mijn bestuurlijke eindstreep graag zonder schrammen op mijn aangezicht halen en ook nog eens veilig thuis komen, dus meed ik het fietspad maar en ging ik volop verlicht op de rijbaan om eenmaal veilig thuis op het journaal te zien dat de collega een vooruitziende blik had gehad: vastzitten, glijpartijen en ongelukken.

Op school was dat vonochtend heel anders: alle kinderen opgetogen en natuurlijk naar buiten de sneeuw in, maar eers binnen in de klas regels afspreken: niet in het gezicht gooien.