Hij sloeg een akkoord aan een keek moeilijk.

Hij schuifelde wat ongemakkelijk op zijn kruk heen en weer, inspecteerde de pedalen en probeerde het nog een keer.

Links, midden rechts, opvolgende akoorden en een enkele losse noot.

“Ja zie je, hij is net gestemd, maar hij lijkt wel zijn spanning kwijt, zo futloos”

Hij sloeg nu hoopvol twee akkoorden tegelijkertijd aan.

“En weet je, hij speelt juist altijd zo mooi, maar nu……

Het is net alsof….. alsof……”

“Je met een steentje in je schoen loopt? ” probeerde ik.

Ja, dat was het.