Donderdagmiddag was ik bij het afscheid van Tjeerd Herrema, stadsdeelvoorzitter in Zeeburg.

Na Henk Van Waveren en Hans Luiten de derde voorzitterscollega die ik uitzwaaide en er zitten er nog een aantal aan te komen.

’s Ochtends vegraderden we in het Presidium voor het eerst zonder hem.

Een Presidium in bijzondere samenstelling: Erik Koldenhof, Annelize van de Stoel en ik.

Ik stop en zij komen niet terug als voorzitter, dus dat was een wonderlijke manier van over je graf regeren.

Maar goed iemand moest de volgende vergadering voorbereiden, dus zo moest het maar even.

Het afscheid was feestelijk, mooi, met mooie woorden en heel veel mooie plaatjes van zijn tijd in Zeeburg.

Hij ging afstand nemen, zei hij, door naar Kaapstad te gaan.

Ver weg van “Zeeburger” naar Wereldburger.

Groot was dan ook mijn vebazing toen ik Tjeerd de volgende ochtend om 9 uur ’s ochtends alweer op het stadhuis tegenkwam bij een bijeenkomst waar ik ook was.

“Ja zeg, zo kan ik ook afscheid nemen” pestte ik (mijn afscheid komt nog en het er dan echt niet meer zijn zie ik met angst en beven tegemoet).

Maar goed, we deden gewoon weer wat er van ons gevraagd werd (met een gezelschap met een onwaarschijnlijk uurloon zo bijelkaar praten over hoe het in de volgende periode, gemakkelijker, slagkrachtiger en goedkoper zou kunnen).

Dit weekend surfde ik even naar Tjeerds weblog om zijn stukje over zijn afscheid te lezen, maar eh…. daar was hij wel al helemaal weg, zijn url kennelijk al weer terug naar de markt, dat verbaast mij dan toch wel weer.

Ik kondig nu al vast aan dat mijn weblog in de lucht gaat blijven.